GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 11 Sürpriz!

Arkadaşlar yeniden merhaba.Çok geçmeden yeni bölümü yayınlamaya çalıştım.Umarım beğenerek okursunuz :) Bu arada vote ve yorumlar için çok teşekkürler 😙 Kendinize çok iyi bakın😙❤Görüşmek üzere...

Leyla'nın Ağzından...

Bu adam da kesin bir şeyler vardı.Tahminlerimde yanılmadım bu zamana kadar.Bunda da yanılacağımı sanmıyordum.Son söylediklerimle beraber Esin,dut yemiş bülbüle dönmüştü.Şuanda bulunduğu durum elbette basit değildi.Ona hak veriyordum.

"Leyla Gürsoy?"

Hemen yanı başımda ismimin söylenmesiyle duruşumu dikleştirdim.

"Evet,benim."

"Okul müdürümüz Macit Bey sizinle görüşmek istiyor."

Şaşırma sırası bendeydi.Emir'in babası benimle görüşmek mi istiyordu?

"Bir dakika."

Aniden Esin araya girmişti.Surat ifadesi iyi değildi.

"Sebebini öğrenebilir miyiz?"

Neden böyle bir soru sormuştu ki şimdi?

"Esin neler oluyor?"

"Açıkçası bende bilmiyorum.Fakat Macit Bey bekletilmekten hiç hoşlanmaz."

Bu böyle olmayacaktı.Yavaşça masadan kalkınca Esin kolumdan tutmuştu.

"Beraber gitsek en azından."

"Sorun yok canım.Hemen gelirim."

"Ama..."

"Sen derse gir,beni bekleme tamam mı?"

"Dikkatli olacağına söz ver Leyla."

Haddinden fazla gergindi sanki.

"Söz veriyorum.Görüşürüz."

Vakit kaybetmeden yanımdaki çocukla kantinden ayrıldık.O esna da Alev ve grubunun yanından geçmiştik.Çok tuhaf...Keyfi yerindeydi.Sırıtarak bakmıştı bana.Ne kadar garip ve anlamsız bulsam da önüme dönerek ilerlemeye devam ettim.Çok geçmeden müdürün kapısının hemen karşısında almıştık soluğu.Yanımdaki çocuk izin isteyerek koridoru terk etmişti.Aslında ben de şuan çok gergindim.Emir'in babası benimle neden görüşmek istesin?Gerçi ilk tanıştığımızda gayet nazik bir şekilde konuşmuştu.Yine de dikkatli olmak zorundaydım.Derin bir nefes alarak kapıyı tıkladım.

"Gel!"

Onayı alır almaz yavaşça içeri süzüldüm.Kapıyı geri kapatarak,Macit Beyin karşısına geçtim.

"Otur bakalım Leylacım."

Eliyle hemen yanımdaki koltuğu işaret etmişti.Tebessüm ederek yerimi almıştım.

"Okula kayıt olalı sadece hir hafta olmuş."

"Anlamadım efendim?"

Çekinerek sormuştum sorumu.

"Okulumuzun yeni öğrencilerindensin."

"Evet."

"Hım.İlginç."

"İlginç olan nedir efendim?"

"Bir hafta gibi kısa bir süre içerisinde oğlum Emir ile arkadaş olmayı başarmışsın.Ve sanırım daha da fazlası?"

Şuan utancımdan ölebilirdim.Babası ne ara öğrenmişti?Konuşamamıştım bile.Ne diyebilirdim ki?

"Utanmana hiç gerek yok Leylacım.Doğanın kanunu bu."