GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 8 Gerçek Olmalarını İster Miydin?

Arkadaşlar uzun bir aradan sonra herkese merhabalar...Yeni bölüm ile karşınızdayım tekrardan.Umarım beğenerek okursunuz :) Güzel sürprizler var :) Keyifle okumanız dileği ile...

Arkadaşlar bir de sizin için yeni bir video hazırlamıştım.Yani ikinci kitap için.Sürekli unutuyordum :) Umarım beğenirsiniz <3

................................ .....................................

Emir'den Devam...

Ne diyordum ben?

"Ne dedin sen?"

Leyla'nın sorusuyla afallarken,birkaç adım geriledim.Ne cevap verecektim şimdi?

"Leyla ben..."

"Sus!"

Ağlamaklı ses tonuyla,yüzüme sert bir tokat indirmişti Leyla.Olayın şokuyla sendelemiştim.

"Bu zamana kadar,bir takım nedenlerle susmuş olabilirim.Ama yeter!Ne sen ne de Alev,beni ilgilendirmiyorsunuz!Ayrıca kullandığın kelimeler...Yapmacık ve mantıksız!Ne yaşıyorsanız aranızda yaşayın,beni rahat bırakın!"

Leyla'yı ilk kez bu şekilde görüyordum ve açıkçası hiç hoşuma gitmiyordu.Ağlamaklı ses tonunun yerini,art arda dökülen göz yaşları alınca daha fazla kendimi alıkoyamadım.Geriye attığım adımlarımı bu kez ileriye doğru yavaşça hareket ettirdim.

"Leyla sakin ol.Ben sadece..."

"Yaklaşma!"

Titreyen parmaklarını üzerime salarak,bu kez de kendisi gerilemişti.Haksız olduğunu söyleyemezdim.Neyim vardı böyle!

"Git buradan Emir!"

Sürekli gitmem gerektiğini söylüyordu fakat yapamıyordum...Gitmek istesem de gidemiyordum.Bunun büyük bir delilik olduğunun farkındayım fakat sadece yanında kalmak istiyordum...

"Duymuyor musun?Sana git dedim!"

"Leyla beni dinlemen gerek.Seni bu şekilde bırakama..."

"Gerek yok Emir!Okula geri dön.Kimseye ihtiyacım yok benim.Özellikle de sana!"

Söylediklerinin ardından,yanımdan öylece uzaklaştığını görünce bileğinden kavradım.

"Gitmene izin veremem Leyla.Senden rica ediyorum,sadece beş dakika."

Yavaşça bana doğru dönerek,hafif sırıttığını görünce şaşırdım.

"Gerçekten çok komik,biliyor musun?"

"Komik olan ne Leyla?"

"Ne mi?Günlerdir benden köşe bucak kaçan sen değil misin?Şimdi karşıma geçmiş,aptalca itiraflarda bulunuyorsun.Ne zaman senin için bu kadar değerli biri oldum söyler misin Emir?"

Verdiği cevabın ardından sadece sertçe yutkunabilmiştim.Dolan masmavi gözler,yüreğimi deşmeye başlamıştı sanki...Durduramıyordum!Verecek bir cevabım bile yoktu.Neden böyle davranıyordum?Leyla'yı bu düşünceleri için suçlayamazdım.Baştan sona haklıydı.Umurumda olmamalıydı...Neden buradaydım o zaman?Neden...

"Kendini zorlama Emir.Geri dön."

Leyla'nın ani söze girmesiyle ikinci kez sertçe yutkundum.Konuşamıyordum bir türlü!Son söyledikleri ile beraber yanımdan öylece uzaklaşmıştı.Engel olmak için bir iki adım atmama rağmen gerisi gelmedi.Yapamadım.İçim içimi yerken sadece izlemekle yetindim(!)

Önder'in Ağzından...

Sinirlerimin sınırlarını zorluyordu bu kız!Neden birden bire böyle bir konuşma yapmıştı?