GÜNAH KEÇİSİ:Sil Baştan

Bölüm 22 İMKANSIZ!

Arkadaşlar uzun ama upuzun bir aradan sonra yine uzun ama upuzun bir bölümle size geldim :) Yorumlarını merak ediyor olacağım.Bölüm sonu belki biraz kafanız karışacaktır.Birden fazla soru işareti oluşacak kafanızda eminim.Bu yüzden yorumlarınızı ve düşüncelerinizi çok ama çok merak ediyorum.Çok uzatmadan sizi uzun ama upuzun bir bölümle baş başa bırakıyorum :) 

Multimedya Çiftlerimiz <3

Bu arada sadece meraktan :) Hani çiftimizi  daha çok seviyorsunuz ya da beğeniyorsunuz?

Keyifli okumalar...

YAZARDAN...

Esin kapı eşiğindeki çantası ile beraber kendisi dışarı atarken,evin şoförü Ömer Bey hazırda bekliyordu.Ufak adımları ile yavaşça arabaya binen Esin,üzerindeki montun cebindeki telefonuna büyük bir heyecanla sarıldı.Fakat boşuna heyecan yaptığını fark edince,yüzündeki gülümseme de kayboldu.Yarım saat sonra okula varacaktı fakat Aras'tan hala bir arama gelmemesi,canını sıkmıştı.Üstelik tek bir mesaj dahi de yoktu.Acaba ben mi arasam diye düşünürken kendince derin bir of çekmişti.Ne yapacağını ya da nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu.Birlikte olduğu adamı arayacak o cesareti bir türlü bulamıyordu kendinde.Kulağa biraz komik bir durum gibi gelse de dikkatli düşününce,kahramanımın bu tuhaf halini yadırgamıyorum.Çok zor şartlar ve gel gitler ile boğuşuyorsunuz.Tüm bunların sonunda belkide hayatınızda farklı tatlar bulabildiğiniz o kişi ile duygusal bir bağ yakalıyorsunuz.O kişi,sizin üzerinizdeki bir çok şeyin ilki oluveriyor bir anda ve ister istemez bazen bocalıyorsunuz.İşte tam da bu nokta da,hikayemin baş kahramanı Esin giriyor devreye.Aras,kendisi dahi ne olup bittiğini anlamadan hayatına girmişti.Ve artık birliktelerdi.Yine de bu duruma pek alışamamıştı.Bu yüzden de bundan sonraki gelecek olan adımları hep Aras'tan bekliyordu.Kendisi de aynı adımları atmak istiyordu fakat sevdiği adamdan hala çekiniyordu.Bir o kadar da korkuyordu...

Avuçları arasında terlemeye başlayan telefon çalmaya başlayınca irkildi Esin.Tanımadığı bir numara tarafından aranıyordu.İster istemez içini büyük bir korku sarmıştı.Bundan bir kaç gün önce Aras ile tanımadığı birden fazla adam tarafından kaçırılmıştı.Doğal olarak bu korkusu yersiz sayılamazdı.Fakat yine de telefonunu açmıştı.

''Alo,canım?''

Telefonu kulağına dayar dayamaz Leyla'nın sesini duyunca şaşırmış,bir o kadar da rahatlamıştı.

''Leyla?''

''Bir an açmayacaksın diye korktum.Numara bana ait canım.''

''Sana mı?Nasıl yani,senin telefonun...''

''Evet,kayıp olmuştu.Emir Bey pek rahat durmadı.Bana sürpriz yapmak istemiş.Zorla kabul ettirdi.''

Leyla'nın açıklaması ile derin bir nefes almıştı Esin.

''Çok sevindim.Hayırlı olsun canım,hemen kaydederim.Bu arada okulda mısın,değilsen eğer alalım seni?''

''Hiç gerek yok Esin.Ben zaten okuldayım.Seni bekliyoruz.''

''Tamam,birazdan yanınızdayım.Bu arada Leyla...''

''Evet,canım söyle?''

Esin dudaklarını ısırmaya başlamıştı.Fakat Leyla'ya şu anda bulunduğu duruma anlatmazsa,kendi kendini yeyip bitirecekti.

''Ya Leyla...Öğleyin oldu ama Aras hala aramadı.Mesaj filan da yok.Acaba ben mi arasam ya da mesaj atsam?''

Esin'in bin bir güçlükle söylediklerinin peşine gülmeden edememişti Leyla.Esin ise kendine inanamıyordu şu an.Utancından tek kelime edemiyordu.