The Slave Princess (Royalty Series #1)

👸🏼Chapter 2👸🏼

♕Chapter 2♕
♕Princess♕

♕Ashanti's POV♕

Break time namin ngayon, kaya magkasama kami ni Leah dito sa luncheonette. Nakapag-paalam na rin ako kay Dylan na sabay kami ni Leah na kumain, pumayag naman siya't sabing may kasama rin daw siya'ng kumain.

Kumain kami't nag kwentuhan, hanggang sa napagusapan namin kung paano ko nakilala si Dylan.

"So ba't pala kayo mag-kasama ni Dylan? Yieee! Ikaw ah! Pumapag-ibig na ba?" Pagtutukso niya, na may kasama pang pagyugyog saakin.

"Uyyy! Ano na?" Still, niyuyugyog niya pa rin ako. Eh paano ako makakapag-salita kung niyuyugyog niya ako, hindi ba? Parang lalabas din talaga ang sagot pag niyugyog niya ako noh?

At sa wakas, tumigil na rin siya.

"Hindi mo sinasagot ang. Tanong ko. Hmp!" And she pouted. 

Natawa naman ako.  "Eh paano ako makakapag salita eh niyuyugyog mo ako? And pffft, stop acting like a child. You look ridiculous." At mas lalo siyang sumimangot. Bumuntong hininga naman ako.

"You really wanna know how I got to know him?" Tanong ko, at agad namang lumiwanag ang mukha niya with a big smile na may kasabay pang pagtatango tango.

"I'm now his personal slave."

"Huwat?!" Hysterical niyang tanong. "Yep, you heard me right." And I smiled.

Tumayo siya at hinarap ako. "How? Why? Minamaltrato ka ba niya?! Is he treating you nicely?! Oh, the nerve of that man!" Aniya, habang dinuduru-duro ako. Napatawa naman ako sa reaksyon niya. Paano niya naman nasabi yon, eh sadyang cold lang naman talaga si Dylan eh.

"Anong tinatawa tawa mo dyan? Arghhh! Ginayuma ka ba niya? Ano?!"

"Chill, upo ka muna." At dahil sa sinabi ko, umupo na rin na siya.

"So ano na?"

"He's just cold. Uhm, and he doesn't treat me badly. Paano mo naman nasabi yon?"

"Wala. Wala! So kwento na, kung ba't ka naging slave?" So ayun, kinwento ko sa kanyang, simula sa kung ba't ako lumayas at paano ako napadpad doon. And to prove her that he's not that bad like she use to think.

"And he even gave me this dress!" Masayang sabi ko.

"Really?! Unbelievable."

"Yes. He's not that bad. Bakit ba iniisip mong masama talaga siya?" I asked, and her expression changed—she became serious.

"Because of him, I won't be happy anymore!"

"Huh?" Litong tanong ko. I didn't get her though.

"My parents decided to—"

Kring kring kring

And the bell rung. Kaya, tumayo na kami.

"I have to go, Ash." At nakipag beso na siya. I just smiled and waved her goodbye.