Finding Archangels 1 (Completed)

Chapter 39: Zachary's Past and Wish

Chapter 39: Zachary's Past and Wish

Ariel

"Guys, please don't attack him. He is pledging." sabi ko sa mga kasamahan ko. Binaba nila ang mga sandata nila. Pagkababa ng sandata nila ay agad naman kaming inatake ni Zachary. He throws fire balls to us. Wala kaming magawa kundi ang umilag.

"You said he is pledging. Bakit inaatake niya tayo?" naiinis na wika ni Gab sabay labas ng water sword niya at pinaghihiwa niya ang apoy na iniilagan namin.

"I heard his voice asking for help." sabi ko kay Gab.

Maya-maya, nakita ko ang white ray ni Archangel Gabriel.

"Let see what inside on his heart." sabi nito at sa hindi malamang dahilan ay nakatulog na naman ako.

Paggising ko ay nasa isang puting lugar ako. Ano na naman ang lugar na ito?

"Ariel, look for his deepest soul. Sa ganoong paraan lang natin siya matutulungan." utos sa akin ni Archangel Gabriel. Then, I recall a memory of my soul na minsan na kaming nag-retrieved ng isang tao from evil via looking at his deepest soul. I don't have any category back then.

Naglakad-lakad ako sa lugar na ito. I am in the middle of his dreams. Habang naglalakad ako, I saw how religious Zachary back then. Nakita ko rin kung paano siya pinalaki ng tinuring niyang lolo. He is three years old back then ng iniwan siya ng parents niya sa simbahan. He was so sad and he hates his parents a lot. It is also the time that Archangel Zadkiel appears before him.

"Alam mo hindi mabuti para sa isang bata ang magalit sa mga magulang niya. No matter how bad they are, they are still the reason why we are here in this world breathing alive." narinig kong pambungad ng arkanghel sa kanya.

Sumimangot nun si Zachary. He's so cute when he do that.

"I hate them because they hate me too. Isn't it fair, is it?" narinig kong sagot niya sa arkanghel.

Little child really has a capability to see something that we cannot see.

"Didn't your grandfather teaches you that you need to love those people who hates you? Aside from that, did God tells you that you should forgive those people who do something bad to you?" sagot ng arkanghel.

Sumimangot lang uli si Zachary. This time, lumapit na sa kanya ang arkanghel at niyakap siya.

"Cry, baby Zachary. Makakatulong yan to ease the pain. It can also help you to forgive those people who needs your forgiveness. Let your hatred heal in no time." sabi ng arkanghel at niyakap si Zach ng mahigpit.

I heard Zach sobbed. Tuloy-tuloy ito. Hinihimas lang ng arkanghel ang likod niya para patahanin ito. Maya-maya ay nakatulog na ang batang si Zachary. Before he sleeps, he said the words that now I understand kung bakit niya hinahanap si Zadkiel.

"Always guide me, my guardian angel. You will be my strength, forever." sabi nito but it is too soft for the archangel to heard.

Then suddenly, nagbago yung scenario. Ito na yung pinakanakakalungkot na scenario sa buhay ni Zachary. Hindi totoong agad-agad nangyari ang napalitan ng kaluluwa ni Archangel Zadkiel ang kaluluwa ni Zachary. It seems like that sa istorya ng arkanghel ngunit hindi muna iyon nangyari. Archangel Zadkiel's soul lost ng tinangka niyang pasukin ang katawan ni Zachary noon. Samantalang, unti-unting binubulag ni Wrath si Zachary sa galit.

Sa araw ng libing ng lolo ni Zachary, pumunta pa ito ng simbahan at nagdasal. Walang nakakaalam ng scene na ito baka marahil ay binura sa kanyang ala-ala.

"Panginoon, alam kong masama ako dahil may hihilingin ako sa inyo. Muli mo sanang ipakita sa akin ang anghel na minsang naghinom ng mga sugat ko. He is now my reason to forgive and forget." dasal nito bago tuluyang umalis ng simbahan.

Years passed but God didn't respond to his request. Nalungkot ng sobra si Zachary nun. Yun na ang time na unti-unti na siyang nilalamon ng galit niya sa Diyos at sa mga magulang niya. It is also the time na nagkabisa na ang sumpa ni Wrath. The archangel trapped in a body that soul was crying and the spirit was full of hatred.

Doon na rin nagtapos ang mga ala-alang pinakita sa akin ni Archangel Gabriel.

"Wrath! Humanda ka sa akin!" rinig kong sabi ni Gab bago niya sinugod ng water sword ang diablo.

Napansin kong tila nag-usap sila Archangel Zadkiel at Gab sa mga mata ng magtama ang mga ito at pumunta si Archangel Zadkiel sa direksyon namin para tuluyan niya ng maligtas si Zachary.

Archangel Zadkiel

Naglalaban kami ni Wrath. Medyo distracted ako dahil hawak niya sa mga kamay niya ang pinakamamahal kong alaga. He turned Zachary to a demon that he was not to be. Nanaig din ang galit ko kay Wrath na siyang nagreulta ng unti-unting paghina ng kapangyarihan ko.

"Mukhang hindi mo kayang lumaban, arkanghel?" tanong niya ng nakangisi.

Alam ko ang ginagawa niya. Sa hindi malamang dahilan ay hinahayaan ko siyang lamunin ako ng sarili kong galit. Pinakiramdaman ko ang puso ko. Doon ko nakita ang pagpapatawad ngunit hindi ko alam kung bakit hindi ko ito mai-apply sa sarili ko. Naiinis lalo ako na siyang dahilan ng pagbalik ko sa kaluluwa ko bilang isang tao.

"Mukhang wala ka ng silbi ngayon. You are just a mere human who holds a dagger and a sword." sabi ni Wrath na iniinis pa lalo ako.

Nasa ganito akong sitwasyon ng biglang sinugod ni Gabby si Wrath ng water ball niya dahilan para mapunta sa kanya ang atensyon ni Wrath.

"Ako na ang bahala sa kanya. Zachary needs you." sabi ni Gabby sa akin vis telepathy.

Nagpasalamat ako sa kanya at nilapitan ang alaga kong halos hindi ko na makilala.

"Zachary, ako ito si Zadkiel. Ako ang guardian angel mo. I am so sorry kung nalate ako ng dating. Don't worry, nandito na ako. I will never leave you, again." sabi ko at hinaplos ang likuran niya.

Maya-maya lang ay unti-unting bumabalik na siya sa dati niyang anyo. Tumanda rin pala ito habang tumatanda ang katawan niya ngunit hindi nagbago ang maamo nitong mga mata.

"Hindi nga ako nagmalik-mata, narinig nga talaga kita, archangel Zadkiel. He grants my wish, napatagal nga lang." sabi niya at niyakap niya ako ng mahigpit.

Nasa napakagandang scenario na sana kami ng biglang sumugod si Gabby sa amin.

"I kill you, Zachary Zadkiel Zalgosa." sabi niya ng nanlilinsik ang mga mata.

What happens here? Akala ko pa naman happy ending na?