Holding On To You

Hoofdstuk 5

Opgewekt, maar ook een beetje verward door die kus, fiets ik naar huis. Ik zit in de schoolband! En dat op de eerste dag nog wel! Maar die kus.... Ach ja, het was vast niks. Hij zei niet voor niks dat het vriendschappelijk was. Ik moet hem echt uit m'n hoofd zetten. Als ik echt een goede bandlid wil zijn, moet ik niet aan hem denken. Vooral niet nu ik weet alleen vrienden zijn.... Ik besluit niet meer aan hem te denken en fiets fluitend verder.

'Mam! Mam! Ik zit in de schoolband!' Mijn moeder is in de keuken aan het koken. Ik omhels haar en geef haar een kus.
Mijn moeder legt het mes weg waarmee ze de groenten aan het snijden was.
'Lieverd, wat leuk! Hoe kom je daar zo snel in?'

'Nou, er was dus een meisje, Imke heet ze, en zij is zangeres van de schoolband. En vroeg dus of ik na school wilde kijken bij de repetitie en toen ging ik. Toen bleek dat ze nog iemand nodig hadden voor het keyboard en ja, toen mocht ik erbij.'

'Wat leuk! En nodig die Imke maar eens een keer uit, ze lijkt me een aardig meisje.'
Ik kijk m'n moeder blij aan. Ik kan dit nog steeds niet geloven. Mijn eerste schooldag had niet beter kunnen verlopen dan dit. Mijn moeder dacht waarschijnlijk het zelfde, want ze komt naar me toe en geeft me een knuffel.

'Ik ben zo blij voor je. En niet alleen vandaag, maar ik merk gewoon dat je je goed voelt hier. Ik was eerst bang dat je het hier helemaal niet leuk zou vinden.'

'Mam, dit is het beste wat me overkomt! Ik vind het geweldig hier! En ga nu maar verder met koken, volgens mij beginnen de worstjes aan te branden.'

Mijn moeder kijkt geschrokken naar de pan en gaat snel verder. Ik loop lachend naar boven.
Als ik mijn kamer ben, pak ik mijn telefoon en kijk ik op Instagram. Twee nieuwe volgers. Imke en Luke. Ik kijk snel op het account van Luke. Hij plaatst veel foto's van optredens en met zijn familie. Best wel schattig eigenlijk. Dan valt mijn foto op een foto met hem en een meisje. Het meisje is niet lelijk en hij heeft een arm om hem heen geslagen. Opeens is alle vrolijkheid weg. Hij heeft een vriendin... Of het is zijn zusje. Maar zijn zusje stond op een van de familiefoto's en dat was overduidelijk niet haar. Of het is iemand anders van de familie. Of niet...

Doe normaal, je bent aan het doordraaien.

Ik sluit met een zucht Instagram af en ga op mijn bed liggen. Het is overduidelijk. Ik ben verliefd. En ik kan er niks tegen doen, aangezien ik twee keer per week met hem moet repeteren.
Ik blijf op bed liggen totdat m'n moeder roept dat ik huiswerk moet maken. Ik stap uit bed en pak mijn boeken. Ik heb gelukkig niet zo veel huiswerk op de eerste dag. Alleen voor Nederlands en Engels. Ik ga achter mijn bureau zitten en sla mijn boek van Nederlands open. Ik begin de tekst te lezen over verschillende muziekstijlen. Gelukkig is het een best interessante tekst, anders zou ik hier wel de hele dag blijven zitten.

Na een tijdje lezen krijg ik een bericht op mijn mobiel. Mijn hart staat stil als ik zie van wie het bericht is. Het is van Luke.

Luke: kom vanavond om acht uur naar het bankje in het Vondelpark. Ik heb een verrassing voor je ;)

Een verrassing? En welk bankje?

Emma: welk bankje?

Luke: het dichtstbijzijnde vanaf jouw huis.

Emma: oke, tot vanavond.

Ik spring een gat in de lucht van blijdschap. Ik doe mijn boek dicht. Ik kan me toch me toch niet meer op die tekst concentreren. Ik pak mijn werkboek en vul snel wat in. Bij Engels doe ik precies het zelfde.

'Emma! Kom je eten?' Mijn moeder staat onder aan de trap te wachten.

'Ja, ik kom!' Ik ren naar beneden en kijk naar de klok. 19:30.

Shit, als ik op tijd wil komen moet ik opschieten.

Snel schep ik wat van de macaroni op en eet het zo snel mogelijk op.

'Heb je haast?' Mijn moeder kijkt me vragend aan.

'Ik heb een afspraak om acht uur in het Vondelpark.'

'Waarom heb je dat niet eerder gezegd? Ga maar ik bewaar de macaroni wel. Dan kan je het opeten als je terug bent.'

'Mam, je bent geweldig!' Ik geef snel een kus aan m'n moeder en ren dan naar buiten.
Ik pak mijn fiets en fiets zo snel als ik kan. Ik hoor een paar auto's toeteren, omdat ik niet oplet. Een jongen steekt z'n middelvinger op, omdat ik hem bijna aangereden heb. Maar ik merk het allemaal maar half.

Als ik in het Vondelpark kom is het precies acht uur. Ik zie Luke al zitten. Hij zit met z'n handen in zijn broekzakken en kijkt naar de mensen die voorbij komen. Hij is zo knap! Ik zet m'n fiets op slot en loop naar hem toe.

'Hey.' Begin ik aarzelend.

Luke draait zich in mijn richting. 'Hé Emma, je bent er!'
Hij geeft me een knuffel en ik krijg het er warm van. Maar het voelt niet vervelend.

'Umm wat is de verrassing?'

'Doe je ogen maar dicht. Ik leid je er wel naartoe.'

Aarzelend doe ik m'n ogen dicht. Ik voel twee schouders op mijn schouders die mij vooruit duwen. Weer krijg ik dat warme gevoel. Ik concentreer me op de geluiden om me heen. Ik hoor vogels fluiten, kinderen die tikkertje spelen en pratende ouders.

'Doe je ogen maar open.' Zegt Luke na een tijdje.

Ik doe m'n ogen open. We staan voor een gracht met een rondvaartboot voor twee personen.

'Speciaal voor jou een rondvaart. Wij tweeën.'

Ik kijk verbaasd naar de boot. 'Luke...dit is geweldig. Dit had je niet hoeven doen.'

'Ik doe alles voor jou. Bovendien kan je Amsterdam dan goed verkennen.'

Voordat ik iets terug kan zeggen trekt Luke me mee de boot op. De boot begint te varen en we kijken vol bewondering om ons heen. Soms botsen we tegen elkaar aan door een of andere bocht. Bij elke aanraking krijg ik het steeds warmer. De zon staat inmiddels best laag en schijnt tussen de huizen door. Ik voel me zo gelukkig op dit moment.

'Je bent zo mooi in dit licht.' Fluistert Luke.

Ik voel mezelf rood worden en weet niet wat ik moet zeggen. Luke ziet het.

'Doe je ogen eens dicht, ik heb nog een verrassing voor je.' Zegt hij.

Ik sluit m'n ogen. Meteen voel ik twee warme zachte lippen tegen de mijne. Ik voel een explosie van vlinders in m'n buik. Als ik mijn armen om hem heen sla en hem terug zoen, gaat er een rilling door me heen. Het voelt zo goed.
Dan kijkt Luke me lachend aan. Zijn ogen lijken nog mooier en zijn lach nog stralender. Dit was mijn eerste zoen en ik had nooit gedacht dat het zo fijn zou zijn.

'Ik hou van je.' Zegt hij. Hij kijkt me blij maar ook vragend aan. Afwachtend op wat ik terug zal zeggen.

'Ik hou ook van jou.' Zeg ik voordat ik m'n armen weer om hem heen sla en mijn lippen op de zijne druk.

De rest van de rit zit ik in Lukes armen. Nog nooit ben ik zo blij geweest. Nooit zal ik dit moment vergeten.