Liars Catastrophe

Liar 38: Former Empire Queens

Note: Pasensya na at ang tagal ko mag-update, madami kasi akong inaasikaso. Tapos nawala pa ako sa mood mag-type for LC. Mawalan ako ng motivation dito. Tapos wala ng nagcocomment. Kaya ayun. :( Anyways, buti na lang bumalik 'yung gana ko ngayon. Comment kayo ha? Hahaha. Enjoy reading!

PS: Sorry for all the errors.

38: Former Empire Queens

Nathaniel Gabriel's POV

"This time, kuya... Be with her. Support her and fight with her." Natigilan ako ng husto sa sinabi ng kapatid ko. Panay ang pagtulo ng kaniyang mga luha mula sa kaniyang mga mata at ang emosyon doon ay walang katumbas. Mararamdaman mo ang sakit na nararamdaman niya sa kaniyang sinasabi sa kaniyang ipinapakitang sinserong damdamin.

Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapangiti sa kaniya. Sa simpleng salita niyang iyon ay nabuhayan yata ako ng dugo at naramdaman ko ang matinding pananabik sa aking dibdib. She's right in her ever words. I need to be with Light this time. It's a crucial moment for all of us. Hindi puwedeng hayaan ko siyang mag-isa. Masyadong mapanganib ang laban na ito para harapin niya ng mag-isa.

Nakarating kami sa ospital na pag-aari ng Apocalypse. Dapat si ako talaga ang nakatoka sa Medical Unit para sa laban, pero mukhang hindi na mangyayari iyon. Noong bumababa ako sa sasakyan ay napansin agad ako noong mga tauhan at agad silang tumakbo patungo sa akin dala dala ang mga kailangang gamit.

Binuksan ko kaagad ang pinto ng kotse kung nasaan sina Lian at dad upang mailabas si Dad sa sasakyan. Sumunod naman si Lian ng walang pag-aalinlangan at saka tumakbo patungo sa aming ama. Tatakbo na sana siya paloob para sundan ang aming amang itinatakbo sa emergency pero pinigilan ko kagaad siya.

Nagtatanong ang kaniyang mga mata at bago pa man siya makapag-usal ng kahit anong salita ay agad ko na siyang inunahan. "Lead the Medical Unit of the Apocalypse. Go to one of the rooms in the third floor. Here's the key." I gave her the key she took it. "Do your very best." Huling sambit ko at saka ako mabilis na kumaripas pabalik sa kotse at saka ko sinimulang paandarin iyon.

Pinaikot ko iyong manibela nang matulin at saka iminaneobra para makapag-U turn ako. Noong maayos na ang lahat ay tinapakan ko ng madiin ang accelerator at pinaharurot ang sasakyan.

Nasa pinakamabilis na takbo na ako at nilalampasan ko na ang mga sasakyan nakahara sa daan subalit para sa akin ay napakabagal pa ng takbo niyon dahil sa matinding pagkasabik ko na mabalikan nang muli si Light. Alam kong kayang kaya niyang harapin ang mga kalaban niya nang nag-iisa pero iba pa din na nandoon ako kasama siyang lumalaban at tinutulungan. No one's protecting her back but her own self. At pakiramdam ko napakawalang kwenta kong asawa dahil pinabayaan ko siyang mag-isa doon.

Sinubukan kong kontakin siya pero hindi siya sumasagot. Gumapang ang kaba sa aking dibdib dahil doon halos mapamura na ako dahil parang napakabagal ng takbo ng sasakyang ito kahit sa totoo lamang ay napakatulin na talagang nito.

Humihigpit ang hawak ko sa manibela at ang paghinga ko ay mas lumalalim habang nairirinig ko sa aking tainga ang tunog ng pag-riring ng telepono ni Light pero kagaya kanina ay wala pa ding sumagot. Napatiim bagang na ako dahil doon at saka tiningnan ang daan ng mataman. Hinanap ko ang daan kung saan ako maaring makarating ng mabilis muli sa lugar na iyon. I checked the map from the satellite and there's one way but it's too narrow. Subalit hindi ko na inalintana iyon dahil ang tanging nasa isip ko ay makarating sa kaniya.

Lumiko ako at kung tututuusin kung may sakay man akong iba ngayon paniguradong tumalbog na sila dahil sa malakas na impact dahil sa aking ginawa. Matapos noon ay muli kong pinatakbo ang sasakyan. Pakiramdam ko nga ay nag-iwan ang gulong ng kotse ng marka at usok sa aspalto.