Liars Catastrophe

Liar 45: Restart

45: Restart
Lian Analiz's POV

Alam ko nang dadating kami sa katanungang ito, simula noong mapadpad kami dito at aminin ang lahat. Handa na akong sagutin lahat ng katanungan nila tungkol sa pagkatao ko sa totoo lamang. Siguro, para na rin mabigyan ng kapayapaan ang kalooban ko, kaya gustong gusto ko na talagang sabihin iyon sa kanila.

Para sa wakas wala na talaga akong itinatago, at para matahimik na din kami. Abot kamay na namin ang bagay na minimithi namin, dahil siguradong pagkatapos ng mahaba at madilim na gabing ito, kakaibang sikat ng araw ang sasalubong sa amin.

Huminga muna ako nang malalim bago magsalita. Tiningnan ko sila isa-isa, at saka ko naramdaman ang isang kamay na humawak sa kamay ko. Ang init noon ay tila ba pinapagaan ang pakiramdam ko kaya naman hinawakan ko din iyon ng mahigpit. Iba talaga ang nagagawa ni kuya sa ganitong sitwasyon.

Pakiramdam ko talaga magiging maayos ang lahat ay kailanman hindi na ako muling mag-iisa.

"It started way back in the past..." Muntik na akong mautal sa pagsisimula ko dahil naalala ko si mama. Ang hirap din kasi ng dinaanan niya noon para sa pag-ibig, at nahihiya din ako kay tita Nathalie, dahil pakiramdam ko nasira namin ang magandang pamilya nila ni Kuya.

I teared up, I just couldn't help it. Masakit pa din pala. "'Yung mama ko, matagal na niyang kakilala si dad." Napatingin ako kay Kuya, at tinanguan niya ako, alam kong ibig sabihin niya ay nais niya akong magpatuloy, at nais niyang ilabas ko na itong lahat, para naman maging maginhawa na ang pakiramdam ko.

"Bata pa sila noon, nasa edad ng pagiging kabataan. Minahal nila ang isa't-isa, pero hindi sila itinadhana. Kaya ang resulta? Isang masamang nakaraan, at nadagdagan pa ng pagkakasala." Aminin ko man o hindi, tanggapin ko man o hindi, anak pa din ako sa labas, at bunga pa din ako ng pakiki-apid.

"Sabi nga nila, lahat ng kasalanan pinagbabayaran. Mama paid her sin, and it was her death..." Napayakap ako sa kapatid ko dahil doon. Alam ko malaki ang kasalanan ni mama, ngunit masakit pa din na iyon ang kapalit.

Napakabuti din ni tita Nathalie, kaya hindi ko magawang hilingin na sana wala na lamang siya, para sana si mama at dad ang nagkatuluyan, pero ang sama sama ko naman, sisirain ko ang pamilya noong kapatid ko.

Bakit pa kasi nauso ang ganito? Bakit ba gustong gusto nilang gawin ang bawal? Bakit hindi sila makuntento? Bakit nila pilit ginagawang tama sa mata ng iba ang isang malaking kamalian? Hindi ba nila alam na ang kapalit noon, ay ang paghihirap ng magiging bunga noong kasalanan nila?

Aaminin ko, noong malaman ko ang lahat, naawa ako sa magulang ko, kay dad at mama, pero anong silbi ng awa ko, gayong sa kahit anong anggulo mo tingnan mali pa din ang lahat?

Mali ang magmahal? Anong katwiran ang isusumbat nila? Siyempre, na walang mali sa pagmamahal. Kung ganoon, ang pag-sira ba ng pamilya ay tama? Hindi naman hindi ba?

Alam ni mama na mali iyon, kaya ipinagkait niya ako, dahil ayaw niyang makasira ng ibang pamilya, at sa paraang iyon, alam kong iyon ang paraan niya para pagbayaran ang kasalanan na nagawa niya.

Napabuntong hinga na lamang ako, at saka ko sinimulang alalahanin iyong ikinuwento sa akin ng ama namin ni Kuya Nate.

Flashback

Ilang araw na din ang lumipas simula noong magsimula ang gyera ng Apocalypse laban sa Empire. Nandito ako sa hospital at kagaya ng binilin noon ni Kuya ako ang namamahala dito, at syempre ang nagproprotekta dito, saka sakaling magkaroon din ng pakikipaglaban dahil sa baka sugudin kami ng Empire dito, para hindi na gumaling pa at mas maubos na ang tauhan ng Apocalypse.

Halos wala na din akong tulog sa pagod dahil ang dami ding dinadala dito na may pinsalang natamo dahil sa matinding labanan na nangyayari ngayon. Napabuntong hininga na lamang ako, mabuti na lamang at marami ding tauhan sina kuya Nate at Incess na nag-aasikaso dito.