"Bethel sino ang gumawa sa'yo nito? Walang pakundangan at talagang binidyohan pa."
Napatulala na lamang ako sa tanong ni Casey sa akin nang pinanuod niya sa akin ang viral video na nangyari noong isang araw sa Slarro. It's Traigan and I, sitting with disapproval. Nakunan pa ako na para bang gustong gusto ko pa na sinisigawan ako ng Traigan. Nakafocus pa ang video sa akin. Basically, it is my sarcasm look.
"I am sorry for the loss. Pabayaan mo na yung Traig na 'yon. He's a jerk." Sa pagkatulala ko ay bigla na lamang tumulo ang luha ko. How could be Casey cares for me when I'm the want who needs to be pushed away?
Pumanik naman si CG sa amin ni Casey, galit na galit at inakbayan ako. "Yung Slatie yung nagtake ng video for sure. That B*tch!"
Nilagay ko naman ang dalawang kamay ko sa mukha ko nang tuluyan na nga akong umiyak. Ang nakakabinging tsismisan sa buong paligid ay para bang na-overheard ko na ang mga ito at parang hindi ko na siya naririnig.
Maya't maya lamang ay biglang tumunog ang cellphone ko at tiningnan ko ang text message. It's from Slatie.
"Surprise. How do you like it?"
Hindi ko masisisi kung bakit ginawa ni Slatie 'yon. I'm her freaking enemy and that's the reality. Kung ako ay hinding hindi ko magagawa na siraan siya sa ibang tao but what the hell...may basehan pa ba ng pagiging masama? Being bad is bad. It is not measurable. It is constant once you've decided you are a bad thing.
Nang nagfreak out naman ang kaibigan kong si CG ay napansin kong nabasa na niya ang text message na galing kay Slatie. Nakita kong kunot na kunot ang noo nito, kasabay ng pagkurba ng kanyang kilay. Ngayon ko lang siya nakitang ganito kaconcern na para bang aakyatin niya ang bundok, just to beat the pressure and heat.
"That girl is going places." Galit na sambit ni CG nang sinundan naman ito ni Mandy, ang isa pa naming kaibigan. "Beyond places girl."
Tumawa naman si Casey at hinawakan ang kamay ko. "Everything is going to be alright."
Tumango naman ako sa pag-comfort niya sa akin at sumagi sa isip ko ang kapatid niya. How about Kika? Is she going to be alright for her sister too?
Right after the bell rang ay nagkita kaming apat sa usual na inuupuan namin tuwing lunch. Ang sabi nila ay sasamahan nila ako sa Castrierre. Hindi ako makapaniwala na kahit may taglay ka rin palang kasamaan ay may susuporta pa rin sa'yo. Tanggap ka kung ano ka at kahit na ano'ng bisyo mo ay papapasukin ka pa rin sa mga pintuan nila.
Nagkaharap harap naman kaming apat at tumango na ang bawat isa sa amin. "Let's hit this b*tch?"
Sabi naman ni CG at tumawa kaming apat. This couldn't be better. This is the best.
Naglakad naman kami palabas ng campus nang nagtaka ako dahil mamaya maya ay ako na lang ang naglalakad magisa habang ang tatlo ay hindi na pala ako sinundan. Akala ko ba ay sasamahan ako ng mga 'to?
"We're just here to cheer you up!"
"It's your thing. Bring her down."
"Kaya mo yang ikaw lang mag-isa. Go Bethel."
Pinakitaan ko naman sila ng 'what-the-hell-guys?' dahil iiwan lang pala nila ako sa ere. I can't believe this. But then I realized na tama lang ang ginawa nila. Laban ko 'to at dapat ako lang ang haharap nito. It's my story, not theirs. I can face this on my own.
I'm telling you. It's so easy to go bad that quick but it's so hard to be good. Going on the right path is good, which is the hardest direction so you will be tempted to go on the easier one. Why does it have to be the hard way is always a good stuff while the easy way is the bad stuff? Ironic isn't it?
BINABASA MO ANG
My Worth Dying Boyfriend: Bethel (Worth It #1)
ChickLit"She declared war!" Ayan ang nailabas ni Bethel Rosel sa kanyang isipan nang humadlang ang isang babae sa jogging session nila ng kanyang boyfriend na si Traigan Yoh. Traigan is handsome, drop-dead gorgeous, na mamamatay ka talaga sa pagkalaglag dah...
