Chapter 17

1.9K 71 2
                                    

Lea

Nakahalukipkip ako habang nakatingin sa bintana ng eroplano.

Ewan ko nga ba kung bakit ako nandito, kung bakit napapayag ako ni Aga na sakyan ang letse niyang gawain kung in the first place, pwedeng pwede naman akong humindi.

I mean, I know he's blackmailing me kapag hindi ako sumama but yet, sumama pa rin ako kahit na alam kong kayang kaya ko namang labanan ang blackmail niya.

'Because you want to be with him' a part of my mind said but I kept shrugging that thought away.

There's a part of me na gustong-gusto na makipag-balikan kay Aga. Rmember that night kung saan naglabasan kami ng sama ng loob? Gusto kong panindigan ang mga sinabi ko noong gabing iyon but then, there's also a part of me na sinasabing huwag muna. Minsan na akong nasaktan and I'm so scared na masakatan ulit. Coward move, Lea.

Ironic to think that I love him but I kept pushing him away.

"Psst babes, tulog ka?" I heard Aga called na nakaupo lang sa tabi ko. Nakapikit kasi ako kaya he assumed na tulog ako.

Nanatili akong steady habang nakapikit, I want him to assumed na tulog ako dahil pagod akong makipag-talo sa kanya tungkol sa mga walang kwentang bagay.

There's a silence for a minute or so, hanggang sa maramdaman ko ang kamay niya sa pisngi ko, he's caressing it. That very moment, gusto kong dumilat at sapakin siya ngunit I remaimed calmed at hinintay ang sunod niyang gagawin.

"You know how much I love you, right?" he asked again in a low moderate voice.

I want to answer him a 'yes' but I remained silent. There's like a lump on my throat causing me not to speak a single word.

"I love you, Lea. Mahal kita, sobra. But that doesn't mean na kaya kitang habulin forever." he said and that hits me.

Sumusuko na ba siya?

"Akala ko noon, okay na tayo. Akala ko lang pala, but you still kept on pushing me away. Why? You kept on distancing yourself away from me. Bakit ba? Dahil takot kang masaktan?" gusto ko nang dumilat at yakapin siya, gustong gusto ko but I can't.

I heard him laughed bitterly "I made a word na 'di na mauulit ang kasalanan na 'di ko naman ginawa. Please, huwag kang matakot. Please, trust me and I promise you, I'll make you happy no matter what."

Can he? Of course, he can make me happy. Pinakasalan ko siya not only because I love him but, he's also the man of my dreams.

"Tsk, ano ba 'to. I'm talking to someone who is sleeping kahit alam ko naman na 'di siya nakikinig." kung alam mo lang Aga, kung alam mo lang..

Akala ko, tatahimik na siya nang tuluyan but I felt him moving and kisssed my forehead.

"I changed my mind, I promise the girls to win your heart no matter what. If habulin man kita for the rest of our life, then go, hahabulin kita. I'm good with it as long as magkasama tayo. I'm willing to do everything just for you. That's how much I love you." he stated.

Gusto kong mapangiti sa sinabi niya, somehow, I felt relive na hindi niya ko susukuan.

Soon Aga, soon...

"Babes, babes?" I heard someone is calling me at mahinang tinatapik ang balikat ko kaya napamulat na ako ng mata.

I didn't notice na sa tagal kong nakapikit, nakatulog na pala ako ng tuluyan.

I saw Aga smiled at me, "Nandito na tayo, you can fasten up your seatbelt." wika niya, I nodded in response at agad na inunbuckle ang seatbelt ko.

Destinesia Where stories live. Discover now