Shanaya: Queen of the Fairies

Chapter 1: Princess Shanaya

"Shanaya."

Nagising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog dahil sa mahinang tinig na aking naririnig.

"Shanaya. Gising. Princess Shanaya."

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata.

Iginala ko ang aking paningin sa loob ng aking silid. Wala tao rito maliban saakin. Dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga. It's twelve in the midnight for goodsake! Kung sino man ang istorbong ito, tiyak na malalagot saakin! I am tired for the whole day training. Ngayon nga lang ako nagkaroon ng sapat na tulog tapos ito pa ang mangyayari?

Napabuntong hininga nalang ako noong makarinig muli ako ng pagtawag sa pangalan ko. Mukhang alam ko na kung sinong istorbong to!

Hinawi ko ang makapal na kurtina ng bintanang nasa harapan ko. I even opened the windows and the cold wind embraced me.

Iginala ko ang paningin sa buong balkonahe. There. I saw someone. Nakatayo ito sa bandang dulo ng balkonahe ko. He looked blankly at the dark night.

I sighed.

Ano na naman kaya ang kailangan nang isang to saakin? Sa ganitong oras pa talaga?

"Simon," I called him out.

Lumingon ito saakin saka ngumiti. I smiled back.

"Anong kailangan mo? Siguraduhin mong may saysay ito, Simon," I said then yawned. Inaantok pa talaga ako! Lalong lumapad ang ngiti niya na ikinakunot ng noo ko. This must be important. Kung hindi ay itatarak ko talaga ang espada ko sa kanya. He walked towards me.

Nang tuluyan siyang makalapit saakin ay may inilahad siya saakin na isang maliit na kahon.

Pinagmasdan ko lang ito at hindi tinanggap.

He held my hand and put the box on it.

"Happy birthday, Princess," he said while smiling.

Birthday. Yeah, it's my,

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

"Birthday," mahinang usal ko sa sarili na siyang nagpatawa sa kanya.

"Don't tell me nakalimutan mo na naman na kaarawan mo ngayong araw?" tanong niya sabay tawa na naman.

I glared at him.

Yeah, right! I forgot that today is my birthday.

Again.

"Madaling araw pa lang naman kasi," I reasoned out. Hinawakan niya ang ulo ko at ginulo ang aking buhok.

"It's already 12:30AM, Princess. Birthday mo na. Wag ka nang maghanap ng palusot," he laughed. "Open it," He said pertaining to his gift on my hand.

I pouted.

Dahan-dahan kong binuksan ang kahong binigay niya saakin.

I smiled when I saw his gift for me. A bracelet. Kinuha niya ito saaking kamay at siya mismo ang nagsuot nito saakin.

"Promise me not to take this off from you," he gently said. I bit my lower lip and nodded.

Simon. My childhood friend. The Princess personal bodyguard.

"Thank you. It's beautiful," I said while looking at the bracelet he gave. Napatingin ako sa kanya. And I wasn't surprised at all when I caught him looking at me.

"Come on. May pupuntahan tayo," he reached out my right hand.

"Huh? Where to?" naguguluhang tanong ko dito. Saan naman kami pupunta? At sa ganitong oras talaga ah?