Shanaya: Queen of the Fairies

Chapter 10: Queen

'This kingdom will be ruined by him.'

'Him?'

'Yes. Him. You need to stay away from him. Stay away as long as you can. He'll be your downfall. He'll take everything away from you.'

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa panaginip ko.

What was that? Ipinilig ko pakanan ang ulo ko.

Kinapa ko ang aking dibdib. Malakas ang pintig ng puso ko.

I sighed.

Ano ang ibig sabihin ng panaginip na iyon? Ipinilig kong muli ang aking ulo at natigilan noong may naalala ako.

"Him?" I whispered. "Sinong 'him' ang tinutukoy nito?"

Nagsimula na akong mag-ayos ng sarili ko pero laman parin ng isipan ko ang naging panaginip ko. At habang pilit kong iniintindi ang napanaginipan ko ay bigla kong naalala ang nangyari kagabi.

Last night was a horrible night for me.

Nagsinungaling ako kay Simon which is never ko pang ginawa sa kanya. I always speak the truth! Pero hindi na ngayon. I lied to one of my trusted person here in Xiernia. And that was because of him!

Timothy!

Alam kong mali yung ginawa ko but there's a part of me screaming that what I've done was right. Tama lahat. Tama iyon. Dahil alam ko na kapag nalaman nilang nagtungo saakin si Timothy ay mapaparusahan iyon. The fact that he roamed around the palace last night was already a violation. At idagdag pa ang pagpunta niya sa balkonahe ko! Diba? I don't want him to be punished kaya marahil ay mas pinili kong magsinungaling kagabi.

The dream I have and Timothy bothers me too much that I didn't even realized na nasa labas na ako ng Sacred Temple.

Napatampal sa noo ko.

What the hell am I doing here?

"Princess."

Napalingon ako sa gawing kanan ko. May tatlong kawal doon na nakayuko at bumati saakin.

I nodded as my response.

"Kung hindi niyo po mamasamain, ano pong ginagawa niyo rito?" Tanong ng isa sa kanila. Kita ko ang pagtataka sa mga itsura nila. Noon, madalang lang ako makita nila. I merely went outside the palace. Palaging may nakabuntot kasi saakin kaya naman hindi nalang talaga ako lumalabas ng palasyo.

I sighed at pilit inalala kung bakit ako napunta dito.

Kung ako man din ang tatanungin ay hindi ko rin alam. All I know was I was in my room and the next thing I know is I am here already! Marahil ay marami na talaga akong iniisip ngayon.

Hindi ako sumagot sa tanong nito. Dahil wala din naman akong matinong maisasagot dito. Bumaling muli ako sa Scared Temple. My feet brings me here without knowing it. Maybe there's something I wanted here. At hindi ko matukoy iyon.

"Are you here for Timothy?"

Napabaling ako sa nagsalita sa may likuran ko.

Simon!

Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi ko. I'm really too occupied right! I can tell! Dahil maging ang presensya ni Simon ay hindi ko man lang nalaman! What the hell, Shanaya? Umayos ka nga!

Umiling ako sa kanya. I'm not here for him. Yun ang totoo. I'm here because my feet brings me here. Not because of him. Not for him!

"He's gone."

Sambit nito na ikagulat ko. Bahagyang kumunot ang noo ko sa sinabi ni Simon.

Gone?

"What do you mean he's gone?" takang tanong ko rito. He can't be gone, right? Nagkita palang kami kagabi!

"Kagabi pa namin siya hinahanap, Princess. We looked and searched for him till the sun rised. At hanggang ngayon ay hindi namin ito makita," seryosong saad nito na ikinakunot lalo ng noo ko. "Maybe he went home already. Maybe nasa Tereshle na ito," dagdag pa nito.

Bigla akong napaisip sa sinabi ni Simon. He went home? Kung talagang umuwi na ito sa Tereshle, malamang ay pinahintulutan na to ng aking ina. Siya lamang ang may kakayahang pabalikin si Timothy sa mundo niya! Pero bakit naman umuwi ito? Hindi niya ba nagustuhan ang pananatili rito sa aming kaharian? At talagang hindi man lang sinabi saakin ng aking ina. Siya ang may nais na manatili si Timothy rito tas ngayon bigla-biglang pababalikin ito sa Tereshle? Without telling me!

Hindi na ako umimik at blanko nalang nakatingin sa harap ng Sacred Temple.

Bakit tila biglang nagkaroon ng malaking puwang sa akin? Like, I lost something in me.

I slowly placed my hands on my chest.

I felt a sting on it. It hurts and I don't know why!

All I know right is that he just left. He left me without any words.

He just fucking left. That's all.

Days passed just like a wind.

Tila sa isang kisip-mata lamang ang mga nangyari.

Mabilis lumipas ang mga araw. Ni hindi ko nga namalayang malapit na ang aking ikalabing walong kaarawan. And it only means one thing.

I'll be the new Queen of Xiernia. The new Queen of the fairies.

"Shanaya."

Napatingin ako kay Simon noong tawagin niya ako sa pangalan. I smiled at him.

Ngayong araw gaganapin ang koronasyon. Everyone's busy because of the said event. Maging si Ara at itong si Simon ay hindi ko nahagilap sa mga nagdaang araw. I wonder kung ano ang pinag gagawa ng mga to.

"Simon!" I called his name.

Dahan-dahan itong naglakad patungo sa kinaroroonan ko.

He's looking at me with his intense stare. I can see sadness on his eyes too. Mapupungay itong nakatingin saakin.

For the past year, naging iba na ang pakikitungo namin sa isa't-isa. We're not the same Simon and Shanaya we used to be. He changed. A lot. So, am I. Naging abala ako sa paghahanda sa araw na to. At siya man din ay abala sa duties and responsibilities niya bilang kanang kamay na ngayon nang ama ni Ara. He'll be the next general. That's for sure!

"Happy birthday," he greeted me.

"Thank you, Simon," I sincerely said.

Nakita kong bumaling ito sa gawing kanan niya at napatingin sa aking study table. There he saw his painting of me.

Timothy's painting.

Hindi ko alam kong paano ito napunta sa kwarto ko noon. Ang tanging naaalala ko lang ay noong bumalik ako sa silid ko noong araw na nawala siya naroon na ito. Maybe he just left it here in my room. Maybe before he was gone, he went here and leave the painting.

Bumaling muli si Simon saakin.

I saw sadness when he looked at me once again. He sighed and smiled again.

"Minutes from now, you'll be the queen, Shanaya," he stated. Tumango ako rito. No words came out from my mouth. Naiiling ako sa kanya. Gusto kong umiyak ngunit pinigilan ko ang sarili ko.

Ito na marahil ang resulta ng nangyari noon saamin.

And I regret everyday for the past year that I let him stay here. I regret it because it destroys us. I hate to admit that when he left me without a word, it shaken me and torn me into pieces. I'm not the same Shanaya before he enters our world. I'm not the Shanaya they used to know. At alam ko kung bakit naging ganito ako. Alam na alam ko.

That jerk! I will never ever forgive him!

"Yes. I'll be the Queen. Queen Shanaya of Xiernia," mahina akong natawa sa tinuran ko.

Queen Shanaya.

Sounds so good to utter and hear, huh?

This is it. Wala nang atrasan ito.