Shanaya: Queen of the Fairies

Chapter 5: Name

He's finally awake!

Akmang magsasalita na ako noong napako ako sa kinatatayuan ko noong magtama ang aming paningin.

His deep blue eyes meets mine.

He tried to open his mouth. It seems like he wanted to say something but he can't utter a single word.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya.

Kita ko ang pagpapanic sa kanyang mata. He tried to move but he failed. Gumuhit ang matinding sakit sa kanyang mukha.

"Don't move. You'll hurt yourself more," I said. "You're safe now. You're safe here. All you have to do is rest and gain back your full energy."

Naging kalmado ang itsura niya sa mga sinabi ko.

I looked at the table on my side. May isang basong tubig doon. I bet it's a healing water here in the Sacred Temple. I stared at the glass and summon it on my hand.

Noong mahawak ko na ang baso ay lumapit ako sa kanya. Dahan-dahan kong pinainom ito. This water will help him recover faster. Kung mapapadali ang paggaling niya ay tiyak ay matutulungan niya kami sa imbestigasyong ginagawa namin ngayon. I hope he'll cooperate, though.

"I'm Shanaya, by the way," pakilala ko rito at inilayo ang basong may lamang tubig. Ibinalik ko ito sa kinalalagyan niya kanina gamit ng kapangyarihan ko. Kita ko ang pagkunoot ng noo niya sa nasaksihan.

Nagkibit balikat nalang ako at umatras ng isang hakbang palayo sa kanya.

"Aalis muna ako," paalam ko dito. "I'll be back as soon as the sun rises. Hindi ako maaring manatili dito. Goodnight," I said to him then started walking towards the door. Nilingon kong muli ito. Nakapikit na muli ang mga mata nito.

I slowly open the door and silently step out the room.

"SHANAYA!"

Nagising ako dahil sa sigaw na bumalot sa buong kwarto ko.

Dahan-dahan kong iminulat ang mga nakapikit kong mga mata. Bumangon ako mula sa pagkakahiga habang kinukusot ang mga mata.

Namataan ko si Ara sa aking silid.

"Masyado pang maaga para mambulabog, Ara," Sambit ko sabay hikab. Inaantok pa ako. Damn! Anong oras ba ako nakatulog kagabi? Napabaling ako sa study table ko at napangiwi dahil sa mga aklat na nakita. Right. Nag-aral pala ako kagabi noong makauwi ako galing sa temple.

"He's awake!"

Natigilan ako dahil sa sinabi ni Ara. Napabaling ako sa kanya at napakunot ang noo. Awake? Sino? Yung lalaki?

Tumayo ako at nagsimulang ayusin ang magulo kong buhok.

"I know," I said. "Nandoon ako kagabi."

"Alam mo ring bang may hindi magandang nangyayari ngayon sa Sacred Temple?" Tanong ni Ara na ikinalingon kong muli sa kanya.

"What do you mean?"

"See it for yourself. Come on!" Anyaya saakin ni Ara sabay hila ng kamay.

Hindi na ako nakapalag pa. Ni hindi ko inintindi ang itsura ko ngayon. Kinakabahan din kasi ako sa sinabi ni Ara. What the hell is happening?

Pagkalabas namin ng palasyo ay agad kaming nagtungo sa Sacred Temple. Kumunot ang noo ko noong makita kong maraming kawal ang nasa entrance nito.

Nagsiyukuan agad ang mga ito noong makita kami.

"What's happening?" I immediately asked them.

"Gising na po ang dayo at ngayon ay nagwawala sa kanyang silid, " sagot ng isa sa kanila. "Nasa loob na po si Simon. Siya na daw ang bahala rito."

Hindi na ako nagsalita pa. Agad akong pumasok sa Temple at mabilisang naglakad patungo sa silid ng dayo.

Simon and his bad temper! Baka mapano ang dayo sa kanya. Mukhang di pa naman maganda ang timpla ni Simon ngayon at noong mga nagdaang araw.

Pwersahan kong binuksan ang pinto ng silid kung nasaan ang dayo. Nakalock kasi iyon at hindi namin mabuksan.

Agad akong natigilan noong makapasok ako ng tuluyan sa kwarto. My eyes widen on what I am seeing. Maging si Ara ay napamura sa tabi ko.

"The hell!" Ara blurted out.

Agad akong lumapit sa namimilipit na si Simon sa sahig. He looks like being torture by something.

"Simon!" Tawag ko sa kanya. Lumuhod ako at hinawakan ang braso niya. Namimilipit pa rin ito sa sakit kaya naman nilingon ko ang lalaking nasa di kaluyaan namin. Seryoso itong nakatitig saamin, o kay Simon. It's like his stares and mind are focus on Simon.

Tiningnan kong muli si Simon.

Siya ba ang may gawa nito kay Simon? Is he the one causing the pain?

"Stop," I blurted.

Lumipas ang segundo ay ganoon parin ang nangyayari! Kaya naman ay tumayo na ako at hinarap siya.

"I said fucking stop!" I shouted out on him sabay summon ng patalim at itinutok iyon sa kanyang leeg. Kita ko ang gulat niya sa lumulutang na patalim na ngayon ay nakatutok sa leeg niya. Seconds passed at nawala ang gulat na expresyon sa mukha niya. Napalitan ito ng pagkaseryosong muli.

"He attacked me first," Ani nito habang titig na titig saakin.

"Let him go," utos ko dito. Ngayon ay nasa akin na ang buong atensyon nito.

I saw him sighed.

Maya-maya pa ay natigil si Simon sa pamimilit sa sakin. Gusto ko siyang lapitan pero pinigilan ko ang sarili kong gawin iyon. I need to deal with this guy first.

"I thought this place is safe," napailing siya sabay upo sa kamang nasa tabi niya. "Hindi mo man lang sinabi saakin kagabi na may gustong mag-aassinate saakin dito."

Napalingon ako kay Simon.

Seryoso itong nakatingin sa lalaki. Hinarap ko ito at kinatitigan. Bumaling naman ang atensyon niya saakin.

"Let's talk later," ?alamig na turan ko. "I want you and Ara out of this room."

"Shanaya naman! We can't leave you here with him," angal ni Ara ngunit hindi ko ito pinansin. Nilingon kong muli ang dayo. Seryoso itong nakatingin saakin.

"Out."

Malamig na wika kong muli. "That's an order. I want you both out of this room. Now."

Narinig ko ang marahas na pagbuntong hininga ni Ara. She doesn't have a choice anyway. No one will ever try to disobey a royal family's order. It's a crime againts the law. I guess that's one of the advantage being one.

Namayani ang katahimikan noong kaming dalawa nalang nang lalaki ang nasa loob. Seryoso parin itong nakatingin saakin.

"What's your name?" I asked.

"You're seriously asking my name, huh?" Napatawa ito ng mahina.

"I'm asking your name so I can address you properly. May problema ba doon?" I asked.

Nakatingin muli kami. He mumbled something kaya naman ay napakunot ang noo ko dahil doon.

"You're saying something, mister?" Takang tanong ko dito.

Napailing lamang ito at tumayo. Naglakad ito palapit saakin. I stay still. Ni hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko. It's weird that I'm not afraid with this man. Kahit na alam ko naman na siya ang may kagagawan non kanina. Hindi ko magawang matakot sa presensya niya.

"I'm Timothy, your highness." He said then bowed in front of me. "Timothy Wale." He said again and extended his hand on me.

I reached for his hand and shake it.

"Now let's get to the business, Timothy." I coldly said.

Mataman lang akong tiningnan nitong Timothy Wale na to. I saw how he sighed hardly and caressed his nape.