Καταλάθος αδερφός

Κεφαλαιο 10ο

"Εεειιι Δαναη!!!" Λεω στην Δαναη που μου πηρε το τετραδιο για να αντιγραψει.

"Ξες οτι θα γραψω για τον πουτσο ε;" Μου λεει και εγω σηκωνομαι πανω.

"Επιτελους σταματα να βριζεις Δαναη!!! Σε εχω βρεθει! Ελεος πια! Ακους μια βρισια και μετα την λες συνεχεια! Λες και ακουσες το ευαγγελιο του Χριστου! Σταματα το. Ειναι ενοχλητικο!" Την μαλωνω για τελευταια φορα και αυτη με κοιταει θυμωμενα.

"Αυτη ειμαι και αν σου αρεσω μπειμπι γκερλ!!" Μου λεει και πραγματικα δεν μου αρεσει οταν μιλαει ετσι!

Εχει περασει μια βδομαδα απο το χτυπημα και ειναι παρασκευη. Και απο οτι ολοι καταλαβαμε την Δευτερα γραγουμε Αρχαια και η Δαναη δεν ξερει ΤΙΠΟΤΑ! Και τι κανει σε αυτες τις περιπτωσεις; Παει στην Ιωαννα και περνει τις σημειωσεις και τις λυσεις. Μονο αυτο ειναι ικανη να κανει! Εχω τοσα νευρα μαζι της μαζι μου με ολους! Δεν μπορω να περπατησω γαμωτο!

"Ε ηρεμηστε λιγο" Λεει ο Δημος ενω φοραει τα ακουστικα του.

"Ναι συγνωμη και εσυ! Ασε μας. Αφηστε με ολοι!" Λεω και περνω τις πατεριτσες μου και βγαινω απο το δωματιο μου. Μετα το χτυπημα εχω τοσα νευρα που δεν μπορω να περπατησω! Δεν ειναι και λιγο δυο μηνες με αυτες τις κωλοπατεριτσες!

"Ιωαννα;" Λεει τρομαγμενος ο Δημος και εγω γυρναω να τον κοιταξω και τοτε καταερω. Αμεσως καθομαι στις σκαλες και αφηνω τις πατεριτσες να πεσουν κατω.

"Δεν αντεχω αλλο ετσι!!! Δεν μπορω να μην περπαταω Δημο! Δεν μπορω να μην χορευω" Λεω και αυτος με βαζει στην αγκαλια του. Ειναι ωραια εδω, δεν ξερω γιατι, μια αδερφικη αγκαλια παντα χρειαζεται!

"Συγνωμη γαμωτο συγνωμη! Να ξες πως το μονο πραγμα που δεν θελω να κανω ειναι να σε πληγωσω μικρη μου! Και καθε φορα που σε βλεπω να πονας ή να κλαις εξετιας του χτυπηματος νιωθω μαλακας" Μου λεει και εγω κλαιω μεσα ετην αγκαλια του απο αυτο το υπεροχο αρωμα.

"Εισαι εδω που τα λεμε" Του εξομολωγουμε και γελαμε και οι δυο ενω αυτος συμφωνει. Νομιζω πως οι τυψεις του ειναι απειοριστες.

"Πρεπει να κανω κατι για να ξεχρεωσω την μαλα... Βλακεια που εκανα" Μου λεει και μεσα απο το δωματιο ακουγεται το αγαπημενο μου τραγουδι τοσο δυνατα. Η Δαναη. Αυτη η σκηνη ειναι σαν σκηνες ταινιων!