Καταλάθος αδερφός

Κεφαλαιο 45ο

Ειναι σχεδον 3 και ειναι στην αγκαλια μου και κοιμαται ηρεμα. Μου ελειψε τοσο πολυ που θα κανω να την χωρτασω μια ολοκληρη ζωη!

Την κοιταζω και αυτη βολευεται καλυτερα. Την φιλαω απαλα και αυτη ξυπναει και με κοιταζει με μισοκλειστα ματια.

"Ελα μαζι μου" Της λεω και την σηκωνω αργα απο το κρεβατι. Την πιανω στην αγκαλια μου για να μην περπατησει και αυτη ξαπλωνει στο στερνο μου και κλεινει τα ματια της.

Κατεβαινω κατω, ναι. Κατεβαινω στην αιθουσα. Δεν εχω ξαναχορεψει απο τοτε με κανεναν.

Φτανουμε και την αφηνω να ακουμπησει κατω.

"Που ειμαστε;" Με ρωταει και τριβει τα ματια της.

"Στον παραδεισσο" Της απανταω και αυτη γελαει.

Βαζω το τραγουδι που ακουγαμε τοτε. Αυτο το τραγουδι ναι!

Αυτη μολις το ακουει ξυπναει και με κοιταζει με εκπληξη. Εγω πηγαινω κοντα της και τεντωνω το χερι μου μπροστα ζητωντας την να με εμπιστευτει.

"Με εμπιστευεσαι;" Την ρωταω καθως μου δινει το χερι της.

"Για παντα" Απανταει ψιθιριστα αφου εχουμε ερθει κοντα.

Η μουσικη μπαινει και αρχιζουμε να χορευουμε.

"Ο χορος ειναι παθος" Μου λεει ενω χορευει.

"Και ειδικα οταν εισαι εσυ μαζι με αυτον, γινεται ακομα καλυτερο" Συνεχιζει.

Ακριβως η ιδια αισθηση οπως παλια. Ακριβως το ιδιο. Δεν ξερω πως μπορει κατι τοσο απλο να μην ξεθωριασει στον χρονο. Ή ισως να ξεθωριασε και τωρα που ξαναηρθε στην επιφανεια να φουντωσε παλι.

Αλλα μαζι της, υποσχομαι οτι τιποτα δεν ξεθωριαζει. Αισθηματα, φιλια, ερωτας, ολα ειναι αυτη.

Η μουσικη τελιωνει και αυτη ακουμπαει πανω μου. Ανασενουμε βαρια εφοσων ειμαστε λαχανιασμενοι και γελαει.

"Χαρηκα που χορεψα μαζι σας" Μου λεει και κανει ενα βημα πισω ενω ακομα κραταω το χερι της.

"Εγω να δεις" Της λεω και χαμογελαει.

"Τι μερα ειναι σημερα;" Με ρωταει και βγαινει εξω.

"Σαββατο" Απανταω ενω καθομαι διπλα της στην αμμο.

"Αυριο ξημερωνει Κυριακη" Μονολογει και κοιταζει το φεγγαρι που αγγιζει την θαλασσα.

"Ας κοιμηθουμε μαζι, και ας ξημερωσει και το τελος του κοσμου" Της λεω και γυρναει να με κοιταξει.