Aftertaste ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 52

Lucy's POV

Ik zit op het bed en luister ondertussen naar wat covers van Shawn zijn nummers. Shawn is nog in de lobby, vast met Martin. Mijn telefoon trilt op het bed. Als ik zie dat het Kayleigh is neem ik zo snel mogelijk op. "Hey Kay" "Hey schat, ik vroeg me af hoe je avond is gegaan" "Ontzettend leuk.." Begin ik mijn verhaal en ik ga wat onderuitgezakt zitten. 

"Dus dat heeft hij allemaal voor je gekocht?" "Ja! Ongelofelijk hè?". Het blijft een lange tijd stil. "Dus.. Heeft Shawn ook iets aan jou gegeven?" "Ja, een geweldige dag" "Geen cadeautje?" "Nee, maar hij is mijn cadeautje". We ronden het gesprek af, omdat Shawn weer terug is.

"Shawn, wat is dit?" Zeg ik vol ongeloof als ik de gitaar op zijn rug zie. Hij gaat naast me op bed zitten en trekt de capuchon van zijn vest wat meer omhoog. "Ik zei toch, de avond is nog niet voorbij". Bij deze woorden schiet ik al weer bijna vol. Hij neemt zijn gitaar op schoot en speelt heel zachtjes een paar noten. "Dit liedje is speciaal voor jou, maar dat wist je al. Hoe dan ook.. Ik heb 'm nooit eerder alleen voor jou gezongen dus bij deze; Never be alone, omdat je zo speciaal bent". Tijdens het spelen van het nummer bijt hij een aantal keer op zijn onderlip, hij is duidelijk heel zenuwachtig.

"And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now

Take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone"

Gewoon een liedje, één die ik al een miljoen keer heb gehoord en nog is het zo bijzonder dat de tranen in mijn ogen staan. Zodra Shawn het nummer heeft afgespeeld legt hij zijn gitaar aan de andere kant van het bed neer. Bovenop de rozenblaadjes, die nog steeds verspreid door de kamer liggen. "Niet huilen" Zegt hij lief terwijl hij een paar tranen van mijn wang veegt. "Dat was gewoon.." Ik zoek naar de goeie woorden. "Zo mooi" Maak ik mijn zin af. "Net zo mooi als jij". Shawn geeft een kusje op mijn voorhoofd en leunt over de rand van het bed heen. 

Hij haalt een klein tasje tevoorschijn en drukt het in mijn handen. "Oh nee" Zeg ik als er een nieuwe traan over mijn wang stroomt. Shawn speelt met de touwtjes van zijn vest en zijn wangen zijn wat rood gekleurd. "Ik ehm.. Omdat... Wil je het gewoon openmaken?" Vraagt hij verlegen. Ik knik en gooi het tasje om. Er valt een een klein zwart doosje op het deken.