Only Me (Vervolg Only You & Only Us)

Where are ü now?

Pov Melissa:

Justin zit naast me en hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Hij zucht en pakt mijn hand vast. "Ik snap niet waarom dit jou nou weer moet gebeuren. Je hebt al gewoon teveel nare dingen meegemaakt". "Ik ben nog altijd blij dat ik hier lig, en niet jij of de kinderen". Justin bijt op zijn lip. "Ik zou echt alles doen om met jou te kunnen ruilen". "Zullen we please even ophouden over die ziekte, ik wil er even niet aan denken" zeg ik en hij knikt. Op dat moment gaat de deur van de kamer open. Een verpleegster komt binnen met Melanie en Mylena. "Ik dacht dat de meisjes nu wel weer terug konden naar jullie" zegt ze verlegen en Justin glimlacht en pakt Mylena ondertussen van haar aan. "Dat is helemaal goed, bedankt dat je even op ze hebt gepast" zegt hij en ze knikt en loopt dan de kamer weer uit. Melanie klimt bij mij op het bed en ik neem haar op schoot. "Wat is er mama?" vraagt ze en ik bijt op mijn lip en kijk naar Justin. "Mama is een beetje ziek, maar ze wordt snel weer beter hoor" zegt Justin dan en Melanie knikt. Dan kijk ik naar Justin "lieverd, kan jij misschien mijn moeder even bellen? Ik zou het fijn vinden als ze hier even langs komt. Ik mis haar" zeg ik en hij knikt. "Natuurlijk doe ik dat" . Hij drukt kus op mijn lippen en geeft Mylena even aan mij. Daarna loopt hij de gang op.

Een paar minuten later komt hij terug. Hij gaat weer naast mij zitten en ik kijk hem vragend aan. "Ze komt er meteen aan. Ze is hier over een half uur". Ik knik tevreden en geef de kinderen dan wat aandacht. Justin speelt wat met zijn telefoon en na een half uur, komt mijn moeder de kamer binnen. "Jeetje lieverd, ik ben me rot geschrokken" zegt ze en ze geeft me een knuffel. "Ik ben blij dat je er bent, ik heb je gemist mam" zeg ik en ik laat haar even niet meer los. Na een tijdje trekt mijn moeder zich terug en kijkt ze naar Melanie en Mylena. "Jeetje, wat zijn jullie gegroeid zeg!" zegt ze en ze geeft ze beide een kus. We kletsten een tijdje en ik probeer even niet aan negatieve dingen te denken. "Kan je de meisjes straks misschien met je meenemen naar huis? Ik wil vannacht graag bij Melissa blijven" zegt Justin en mijn moeder knikt. "Natuurlijk wil ik dat, als ik nog meer voor jullie kan doen, moete jullie het gewoon zeggen hoor" zegt ze en ik glimlach naar haar. "Ik heb alleen geen schone kleren en dat soort dingen voor de meisjes" zegt mijn moeder dan en Justin knikt. "Ik ga wel even met je mee naar ons hotel, dan halen we daar even wat spullen. Je vind het toch niet erg als ik heel even weg ben he?". Hij kijkt mij recht in mijn ogen aan en ik zucht. "Ga nou maar, ik red me wel hoor".

Na een tijdje gaan ze weg en blijf ik alleen achter in mijn kamer. Ik ben het in bed zitten een beetje zat en heb zin om even mijn benen te strekken. Ik zucht als ik mijn infuus zie. Ik kan best wel even zonder, ik moet gewoon even weg uit deze kamer! Denk ik bij mezelf. Ik bijt op mijn lip en trek het infuus uit mijn hand. Het slangetje valst deels op de grond en dan sta ik op. Meteen begint alles om mij heen te draaien maar ik wil er niet aan toegeven en loop gewoon door. Als ik een stukje door de gang heb gelopen, wordt het alleen maar erger. "Melissa, wat doe je?" hoor ik, vermoedelijk een verpleegster roepen. "Ik wil een stukje lopen" zeg ik zachtjes. "Je kan beter weer terug gaan". Ik negeer haar en loop gewoon door. "Ik breng je terug naar je kamer" zegt ze en ik voel dat ze beet pakt aan mijn arm. "Laat me-" verder kom ik niet want ik zak door mijn benen. In de verte hoor ik mensen tegen mij praten maar dan wordt alles ineens zwart.

Ik open mijn ogen en merk meteen dat ik weer in mijn bed lig. Het infuus zit weer in mijn arm en de kamer is leeg. Alleen duurt dat niet lang, want al snel komt mijn arts binnen. "Mooi, je bent weer wakker, hoe voel je, je nu?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Het gaat wel" zeg ik en ik zucht. "Luister, je moet echt rustig aan doen, je hebt net gemerkt wat er van komt. We willen je hierdoor toch nog een paar dagen langer hier houden. En we willen morgen weer met chemo gaan beginnen". Ik zeg niks en staar alleen maar naar de muur. Op dat moment komt Justin de kamer binnen en hij kijkt verbaast naar mij en de arts. "Is er iets gebeurt toen ik weg was?" vraagt hij en de arts knikt en kijkt mij aan. Ik zeg niks en staar naar de muur. "Ze kan morgen nog niet naar huis, ze wilde net een stukje gaan lopen, maar ze is op de gang door haar benen gezakt en is even buiten westen geweest. Ze is nu net weer 5 minuten wakker". "Wat? Gaat het weer een beetje prinses?" vraagt hij en ik rol met mijn ogen. "Ik voel me prima hoor, ik wordt alleen een beetje gek hier" zeg ik en dan geeft Justin mij een knuffel. Ik sla mijn armen om hem heen en begin ineens heel erg te huilen. "Sssst, het komt allemaal goed" zegt hij en hij drukt een kusje op mijn hoofd en wrijft geruststellend over mijn rug. "Ik ben er gewoon klaar mee, ik wil dit gewoon niet meer" zeg ik en dan trek ik me weer terug uit Justin zijn armen. "Ik snap het lieverd, maar je zal wel moeten. De kinderen en ik kunnen echt niet zonder jou".

Pov Justin:

Paar uur later:

Melissa slaapt en ik zit naast haar bed. De arts heeft haar net even gecontroleerd en schrijft nu het een en ander op. "Kan ik bij haar blijven vannacht?" vraag ik en hij knik. "Let je wel goed op haar? Laat haar niet alleen de gang op gaan, we willen niet dat ze nog eens weg loopt". Ik knik "ik zal de hele tijd bij haar blijven". Ik wrijf voorzichtig over haar hand en begin dan te gapen. Ik begin me best wel moe te voelen en na een tijdje val ik in slaap.

"Justin! Waar is Melissa?" hoor ik ineens en ik schrik wakker. Meteen zie ik dat het bed leeg is en ik spring op. De arts kijkt me vragend aan en ik slik. "Ik weet het niet, ik ga haar zoeken!". Ik loop de gang op en doorzoek het hele ziekenhuis, maar ze is nergens te bekennen. Ik plof neer op de grond tegen de muur en zucht. Waar is ze in vredesnaam heen? En waarom, straks gebeurt er nog wat met haar en dat vergeef ik mezelf nooit. Ik moet en zal haar vinden, ze kan niet ver zijn!.........