A Very Special Romance (BOOK 3 COMPLETE)

Chapter 22

Chaniel's POV

My mind was spaced out, it was already twelve, at hindi ko kayang matulog hangga't hindi na-re-resolba ang alitan namin ni Eros ngayong gabi. Kasalanan ko 'to talaga. Sa walang hiya kong pagtitiwala na 'to. Boang talaga 'to. I opened the door of my daughter's room, at nandoon siya natutulog ng mahimbing.

"Good night, baby," I kissed her forehead and covered her properly with her Spongebob blanket. Iginala ko sa buong kwarto ang paningin ko. Malaki-laki rin talaga, at halatang pambta ang design. "Pupunuin natin ng Spongebobs ang kwarto mo, anak, promise ni Mommy yun." Naiyak ako ng tuluyan habang hinihimas-himas ang pisngi niya.

"Kung buhay siya ngayon, siguro, kasing laki mo na siya, dalawa na ang anak ko ngayon pag nagkataon," my tears were flowing from that fact that I have greatly sinned against human commandments. Ako...ako mismo ang nagkasala. Kapag iniisip ko yun, parang gusto kong tumalon sa pinakamahabang building ng mga kompanya namin.

"Good night," I whispered. "I love you." Siguro, baka sa totoong anak ko ito sinasabi, hindi kay Athena. Pinunasan ko ang mga luha bago lumabas ng kwarto ni Athena. And I opened the room of Grandma sa tabi mismo ng kwarto ni Ath. Binuksan ko ang pinto, at tulog na siya...

"Good night, Grandma," bulong ko rito sa may pinto. Kahit hindi na ako naririnig ni Grandma, basta nasabihan ko ang pagkatulog niya ng good night, okay na. Hindi ko pinaglapas ang oras, baka tulog na si Eros...binuksan ko kaagad ang kwarto namin, at tulog na siya. HAY NAMAN...anong gagawin ko? HELP ME PO!

Sinarhan ko ang pinto, locked. Wala akong gagawin...ito lang...lumapit ako sa kama at umakyat ako dun nang umuupo. Hinila ko ang isang unan na yakap ni Eros..pero humigpit ang pagkakahawak niya.

"Don't ever dare do it, Chaniel," ang ginagawa ko kasi noon, well, tatlo talaga ang malalaking unan sa kwarto namin, yung isa sa akin, yung dalawa sa kanya, dahil hindi siya nakakatulog na walang kayakap na unan.

"Nagseselos ako sa unan, akin na," hinila ko sa kanya ang unan, at dumilat siya. "Mabuti pa yung unan, kayakap mo. Eh, ako, sobrang dina-dramahan mo kanina. Hindi lang nagsalita, wala na kaagad tiwala, ganun?..." pero hindi siya nagsalita, tumitig sa akin, at pinikit ang mga mata na humininga ng inhale-exhale. "May tiwala naman ako sa'yo, kaso lang, takot ako. wala ako sa tabi mo, takot akong mawala ka sa akin ulit. Hindi mo alam ang nararamdaman kong pag-aalala nang hindi ka tumawag. Akala ko may nangyaring masama sa'yo. I've been truamatic since Kuya Andrew got into an accident...hindi ko talaga alam. My sister loved him so much, at nung nabalitaan niyang naaksidente si Kuya, parang pinatay siya ng ilang libong beses. Ayaw ko kayang mangyari yun sa akin, natakot akong baka naaksidente ka or nagahasa..."

"Nagahasa? Anong akala mo sa akin..."

"Hay naman...nagahasa ka nga, di ba? Hinalikan na walang pasabi. Panggagahasa rin tawag dun. Mag sasampa talaga ako ng kaso sa Diane na yun, hindi naman siya tuko para kumapit ng mahigpit sa'yo, di ba?"

"You're overloaded with thoughts..."

"Wow, nag-aakusa na overloaded ako ng thoughts, eh, ikaw lang kaya laman ng isipan ko...," nag-weh siya. "Sapak gusto mo? Hindi naniwala lang? Everyday I wake, tinatanaw ko ang cellphone ko kung may tawag ba galing sa'yo, pero wala, then...sasabihin mo sa aking overloaded ako ng thoughts...sama mo."

"Naniniwala ka sa aking wala akong ginawang masama sa Pilipinas?" malambing niya tanong. Tumulo ang luha ko, ngumiti, saka humiga papatabi sa kanya, inunan ko ang braso niya sabay yakap sa kanya ng mahigpit.

"Naniniwala ako. Takot lang ako mawala ka. Ayaw ko nang mawala ka, E. Ayaw ko na..." dahil, swak na swak ang pwesto niya, bahagya siyang pumaibabaw sa akin...he caressed my hair to my cheek down to my neck while staring at me intently. To it, yung halik niya napunta sa leeg ko, a hungry kiss. To my leeg, up to my lips. We exchanged a missing-you kiss. We went to a deeper side of it, ang isang French kiss...but after that...may hingal kaming nagpalitan ng hininga habang nagtitigan na may matinding pagmamahal.