I'm just a model (Justin Bieber Story)

Flashback

Ik loop mijn kamer in, gooi mijn tas op de bank en laat me op de bank vallen. Ik staar wat om mij heen, ik wil met iemand skypen maarja, dat gaat moeilijk omdat ik niemand heb. Ik eerst gepest op school omdat ik lelijk en dik was, vrienden heb ik niet omdat iedereen me alleen heeft gelaten toen mijn ouders overleden, mijn familie heeft nooit meer van zich laten horen. Ik ben eigenlijk alleen op deze hele wereld. Ik praat alleen met de mensen waarmee ik werk en meer eigenlijk ook niet. Ik staar voor me uit en flashbacks komen voorbij.

'Je bent lelijk en dik, Dorien kijkt me aan, wat doe je nog op deze wereld? Waarom vermoordt je jezelf niet? Ga achter je ouders aan, daar hoor je. Karen geeft me een duw waardoor ik op de grond val. Je droom zal nooit uitkomen bitch zegt ze en spuugt naast me op de grond, je wordt geen model want je bent lelijk. Te lelijk voor deze school. Lars lacht, kijk nou naar haar lelijke hoofd, ze denkt dat ze knap is,misschien moeten we daar iets aan doen. Ik krijg een schop in mijn maag van Lars en dan begint iedereen te schoppen, overal voel ik pijn. Ik sluit mijn ogen, lelijk trut ga naar de hell, en weer krijg ik een schop. Ik blijf stil liggen, waarom ben ik hier nog? Waarom doen ze mij dit aan? Shit! Hoor ik en iedereen rent weg, ik open mijn ogen en er komt een oude vrouw op haar hurken naast me zitten, gaat het lieverd? Ik knik en sta met veel pijn en moeite op, het gaat. Ik loop weg, naar huis, een huis wat eigenlijk niet meer mijn huis is, ik woon er alleen, maar het voelt alsof er niemand woont, omdat ik niemand ben. Ik loop de douche in en staar naar mezelf, er loopt bloed over mijn wang, krassen lopen over mijn gezicht en de tranen stromen over mijn wangen. Gepest. Zo voelt het. Ik draai me om en loop naar mijn slaapkamer waar ik huilend in bed ga liggen. Ik heb geen leven meer. Ik besta niet meer. Ik ben dood'.

Ik loop door de kamer heen en ga voor het raam staan.

'mogen we binnenkomen? Ik haal mijn schouders op en loop de hal in, de politieagenten lopen achter me aan, Cailin ga even zitten. Ik ga zitten op de bank en staar naar de agenten. Waarom zijn me ouders hier niet? Mijn ouders zijn niet thuis zeg ik, ze komen straks pas thuis. De agenten kijken elkaar even aan, daarom zijn we hier. Ik kijk ze aan, laat ze terug komen als mijn ouders thuis zijn. Je ouders en je zusje hebben een ongeluk gehad zegt één van de agenten, ze zijn alledrie omgekomen, het spijt ons. Ik staar ze aan en de tranen stromen over mijn wangen, niet waar zeg ik, ze komen zo thuis. Het spijt ons heel erg Cailin. Moeten we iemand bellen? Ik sta op en ga voor het raam staan, ze zijn niet dood, ze komen zo gewoon weer thuis. Er gaat een mobiel en de agent neemt op. 'we hebben het verteld, ze gelooft het niet'. Het is even stil. 'Moeten we bij haar blijven?'. En dan wordt het zwart voor mijn ogen, ze zijn dood, ik ben alleen op deze wereld, alleen. Ik val op de grond, hoor mensen schreeuwen en dan is het stil. Alleen, ik ben alleen. Alleen op deze wereld'.

Er wordt op de deur geklopt en ik wordt uit mijn eigen wereld gehaald. Ik loop naar de deur en open hem. Ik staar naar de jongen op de gang. "Oh my god Cailin, je huilt."