I'm just a model (Justin Bieber Story)

too many people

Justin en ik lopen door een winkel, de bewaker staat niet ver van ons vandaan. En hij is ook nodig want het hele winkelcentrum staat alweer vol met beliebers, overal hoor je gegil en geschreeuw. 'deze dan?' Justin negeert al het geschreeuw en houdt een jurkje omhoog, 'staat je vast sexy.' Hij knipoogt en ik bloos. We hebben de meeste spullen al en dit is de laatste winkel omdat onze veiligheid voor gaat en het steeds drukker wordt moeten we straks wel weg, anders zitten we hier opgesloten. 'Ik ben klaar.' Zeg ik. We lopen naar de kassa waar Justin de kleren op de toonbank legt en naar buiten kijkt, ik zie het jurkje er tussen liggen die hij net omhoog hield en ik glimlach. 'Uhm Justin....? Hoe gaan we hier weg komen?' Justin kijkt op en haalt zijn schouders op, 'ik heb geen idee.' Daar hebben we wat aan. Ik zucht diep en kijk over mijn schouder naar buiten. 'Moet ik de politie bellen?' De vrouw achter de balie kijkt ons aan en Justin knikt, 'ik denk dat dat het beste is.' 'Wachten jullie maar even, ik bel wel even.' De vrouw loopt weg. 'Soms....' Zegt Justin maar maakt zijn zin niet af. 'Soms wat?' 'laat maar.' Ik haal mijn schouders op en kijk naar mijn schoenen, ik weet dat het erbij hoort, maar ik haat drukte. Ik krijg het altijd zo benauwd en voel me niet prettig tussen al die mensen. 'Ze komen eraan.' De vrouw komt er weer aanlopen. 'Zo'n drukte heb ik nog nooit gezien, ik zie veel maar dit...' Justin kijkt op, 'sorry'. 'Je hoeft geen sorry te zeggen hoor, je kunt er niks aan doen, ik snap dat al die meisjes van je houden.' Oh my god ik hou van die vrouw. Justin glimlacht en draait zich om naar mij, 'zin in een milkshake babe?'Ik kijk hem raar aan en hij knipoogt, 'de McDonalds is hier niet ver vandaan.' Ik glimlach en knik, 'best'. Justin lacht,'ik wist dat je dat ging zeggen'. Ik weet niet, er hangt een ongemakkelijke sfeer in de winkel. Niet veel later zie ik politie die de menigte langzaam naar achter duwt zodat wij er straks makkelijk langs kunnen. 'Het komt goed, ik ben bij je.' Justin pakt mijn hand en we lopen naar buiten. Iedereen begint nog harder te gillen als we de winkel uitkomen. Ik buig mijn hoofd en hoop dat we hier zo snel weg kunnen. Maar de politie heeft het niet in bedwang en de menigte komt steeds dichterbij, ze sluiten ons in zodat we geen kant op kunnen. Ik kijk Justin aan met bange ogen en hij staart terug. De bewaker duwt de mensen van ons af maar toch blijven er mensen komen. Volgens mij ga ik zo flauwvallen. Justin knijpt stevig in mijn hand, hij laat me niet los. Ik kijk naar de grond en probeer rustig te ademen maar ik krijg een halve paniekaanval. Ik adem hevig en ik wordt licht in mijn hoofd, kan iedereen niet gewoon aan de kant gaan? Mijn benen worden slap en voor ik het weet wordt het zwart voor mijn ogen en val ik op de grond.