I'm just a model (Justin Bieber Story)

Alone

"Mrs. Russo?" Ik draai me om. "We hebben gehoord wat er is gebeurd, het spijt ons en we hebben Bryan ontslagen, is er iets wat we voor je kunnen doen?" Ik schud mijn hoofd, "nee bedankt." Ik loop naar de lift en druk op het knopje. Ik ben te laat voor mijn vliegtuig, ik vlieg nu morgen naar huis. Ik wacht tot ik eindelijk boven ben en ga dan mijn kamer in. Het is stil, mijn mobiel ligt nog op tafel en er knippert een lampje. Ik pak hem op en lees het bericht.

Justin; hey, uh je was je mobiel vergeten maar je leest dit wel als je terug bent. Ik ben in mijn eigen kamer, als je iets nodig hebt, kun je langs komen. Ik wou niet daar blijven, ik ben ziek dus ja ;) hoe ging het? Xx

Ik leg mijn mobiel weer op tafel en loop de badkamer in, alles wat ik nu nodig heb is een mega lange douche. Ik voel me verschrikkelijk vies.

Na bijna een uur onder de douche te hebben gestaan ga ik eronder weg, ik trek een trui en een joggingbroek aan en loop dan de slaapkamer in. Ik kijk rond en besluit mijn koffers maar in te pakken, ik moet iets doen. Ik zet muziek aan en prop alle kleren in de koffers, ik blijf nog een tijdje rondlopen om te kijken of ik niks vergeten ben maar nergens ligt iets. Ik verveel me maar ik ga niet naar Justin, hij is ziek en ik wil hem niet storen, hij moet ook rusten. Ik ga voor het raam staan en kijk naar buiten, het is inmiddels al 10 uur en aardig donker. Er lopen nog veel mensen heen en weer, groepjes jongeren die gaan feesten. Mannen en vrouwen die naar huis gaan, naar hun kinderen. Ik zag mijn ouders niet vaak, ze waren altijd aan het werk, ze merkten niet eens dat ik gepest werd. En nu? Nu heb ik er niks meer aan, ik krijg nog steeds haat over me heen en het zal nooit weg gaan, maar ik moet er mee leren leven, dat is het beste.