Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 11

Σηκώνομαι απότομα και πιάνω το φόρεμα μου , που ηταν πεταμένο δίπλα απο το κομοδίνο.Οπα για μισό λεπτό..αυτό δεν ειναι το δωμάτιο μου...βρίσκομαι στο δωμάτιο του Βασίλη ..

Ντύνομαι γρήγορα παίρνω στα χέρια μου τα τσαντακι και τις γόβες μου και βγαίνω απο το δωμάτιο ξιπόλιτη για να μην ξυπνήσω τον Βασίλη.

Με το που βγαίνω ανοίγει και η διπλανή πόρτα.Ήταν ο Μιχάλης- το παιδί με το οποιο μοιράζεται ο Αλεξ το δωμάτιο .Χαμήλωσα το βλέμμα μου και έφυγα γρήγορα κρύβοντας το πρόσωπο μου.Δεν νομίζω να με είδε πάλι καλά.

Δάκρυα κυλάνε ασταμάτητα απο τα ματια μου και τρέμω.Δεν μπορώ να καταλάβω τι συνέβη στο κλαμπ.Το μόνο πραγμα που θυμάμαι ειναι που ήπια μια γουλιά απο το ποτό που μου έφερε η Ελπίδα.Μετά απο αυτό τίποτα,σαν να εχω απώλεια μνήμης.Ένα κενό.Απο το σοκ μου δεν μπορω να κανω τιποτα ,νιώθω χαμένη.Τελικά φτάνω εξω απο την πόρτα του δικού μου δωματίου και χτυπάω την πόρτα με μανία.

-Μισό μισό λεπτό φωνάζει η Αναστασία και μόλις με βλέπει σταματάει να μιλάει

-Σε παρακαλώ μην πεις λέξη..την παρακάλεσα .

Με το που μπήκα έτρεξα στο μπανιο και κλειδώθηκα.Πέταξα τα πράγματα που κρατούσα στα χέρια μου στο πάτωμα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.<<Πώς ειμαι ετσι>>.ψιθύρισα ενώ η Αναστασία φώναζε να της ανοίξω.

Τα ματια μου είχαν γίνει κατάμαυρα και το eyeliner ηταν πασαλημένο σε όλο μου το πρόσωπο.Τα χέρια μου έτρεμαν όση ωρα προσπαθούσα να σκουπίσω την μπογιά απο το πρόσωπο μου.Μάταια προσπαθώ ειπα και μπήκα να κάνω μπάνιο.

Άφησα το καυτό νερό να πέσει πανω στο σώμα μου και έκλεισα τα ματια μου.Ας μου πεί κάποιος οτι βλέπω ενα κακό όνειρο και οτι μόλις ξυπνήσω ολα θα τελειώσουν.

<<Ρε Βικτώρια βγεις!Βικτώρια πρέπει να βγεις και να κατέβουμε στην τραπεζαρία!Βικτώρια πες μου τι έγινε >>έλεγε η Αναστασία τσιρίζοντας αλλά την αγνοούσα.

Έκατσα αρκετή ώρα και οταν ηρέμισα λίγο βγήκα απο το μπανιο φορώντας ενα κάτασπρο βαμβακερό μπουρνούζι που ηταν κρεμασμένο στον τοίχο.Η Αναστασία είχε φύγει πάλι καλά για να πάρει πρωινό λογικά.Ήμουν μόνη.Πάλι καλά.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και έκλεισα τα ματια μου μήπως και κοιμηθώ για να ξεχάσω...Τα δάκρυα απο τα ματια μου δεν με άφηναν να κοιμηθώ και χιλιάδες ερωτήματα δημιουργούνταν στο μυαλό μου.