Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 21

Διάβασα το μηνυμα δεκάδες για να σιγουρευτώ οτι όντως ηταν απο τον Αλέξανδρο.Το πρωτο πραγμα που μου ήρθε στο μυαλό ηταν πως με είδε που τον παρακολουθούσα στην σχολή του.
<<Οχι ..οχι οχι!Δεν γίνεται..αποκλείεται..>>σκεφτόμουν ξανά και ξανά
Άργησα λιγο αλλά τελικά κατέβηκα.Δεν επρεπε να κατέβω αλλα κατι μεσα μου μου ελεγε πως επρεπε..
Με το που βγήκα τον ειδα.Στεκοταν ακριβως εξω απο το σπίτι μου και φαινόταν ακομα πιο κουρασμένος..με πλησίασε τρέχοντας και για μερικά λεπτά δεν μιλούσε κανεις απο τους δυο μας...

-Συγνωμη!>>ειπε ξαφνικά και διέκοψε την σιωπή που επικρατούσε

-Αλε...

-Αφησε με να σου πω!Τα έμαθα ολα!Ειμαι βλάκας που δεν σε πίστεψα αλλα η αλήθεια τελικά μαθεύτηκε.Δεν ξερω πως αλλα η Αναστασία κατάφερε και εκανε τον Βασίλη να παραδεχτεί οτι όλα ηταν κόλπα της Ελπίδας..

-Ωραίος εισαι ρε Αλέξανδρε!Τόσο καιρό που προσπαθούσα να σου εξηγήσω οτι δεν εγινε τιποτα δεν με πιστεύες και ξαφνικά πίστεψες τον Βασίλη;

-Βικτώρια..συγνωμη!Δεν ξερω τι αλλο να πω.Το μονο που ξερω ειναι οτι είμαι ερωτευμένος μαζι σου και οτι..

-Ερωτευμένος ε;Γι'αυτό με το που χωρίσαμε το έκανες με την Ελπίδα!>>ειπα υψώνοντας την φωνη μου καθώς δεν άντεχα να μου λέει αλλα ψέματα

-Βικτώρια τι λες;>>ειπε και το πρόσωπο του άλλαξε ύφος

-Τι νομίζεις οτι δεν θα το μάθαινα;Σας ειδα!Είδα που βγήκε απο το δωμάτιο σου και μην μου πεις οτι δεν εγινε τιποτα τέτοιο!

-Σου το ορκίζομαι!Δεν εκανα τιποτα με αυτην.Δεν ξερω πως μπορούσες να πιστέψεις οτι εγω και αυτη..

-Δεν ξέρεις ε;Ετσι ακριβως οπως μπόρεσες εσυ ετσι μπόρεσα και εγω!

-Βικτώρια!Ακους τι λες;Σαγαπώ!Δεν θα εκανα ποτε τιποτα τέτοιο!Δεν ειμαι τέτοιος άνθρωπος.

-Α ναι ε;Κι ομως εισαι!Δεν ενδιαφέρεσαι για τιποτα.Ψέματα μου έλεγες!

-Οταν εγινε το ατύχημα με την Μαριαλενα νόμιζα οτι δεν θα ξανά αγαπούσα ποτε καμια!Αλλά το εκανα.Δεν θα σε πλήγωνα- πρεπει να με πιστέψεις ..>>ειπε και τα ματια του γέμισαν με δάκρυα

-Το έκανες ομως!Πήγαινε σπίτι σου να ξεκουραστείς γιατι αυριο εχεις να πας και σε έναν αγώνα.Δεν μπορει να αλλάξει τιποτα ετσι κι αλλιως...>>ειπα

Δεν μου μιλούσε ποτέ για την Μαριαλένα.Και μόλις το έκανε.
Μου ειπε πει ο Ιάσονας οτι ο Αλεξ θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο αλλά το βλέμμα του τον πρόδωσε.

Κουνησε καταφατικά το κεφάλι του και έφυγε.Επρεπε να φύγει γιατι εγω του το ζήτησα αλλά δεν ηθελα.Ηθελα να τον αγκαλιάσω ..να του πω οτι τον συγχωρώ αλλά δεν γινόταν.Με αμφισβήτησε ,με εκανε να νιώσω σαν σκουπίδι ...δεν μπορω να τον εχω δίπλα μου και να θυμαμαι ολα όσα εχουν γίνει.Μπήκα πάλι μετα στο σπίτι απο την πόρτα της κουζίνας γιατι δεν ηθελα να με δει η μητέρα μου που έκλαιγα σαν μικρο παιδί και έκατσα στο πάτωμα.Σκεφτομουν όλα όσα εχουν γινει τον τελευταίο καιρό και θελω τοσο πολυ να μην τα ειχα ζήσει.Θελω να μην είχαμε ερθει στην Ελλάδα.Να μην ειχα χωρίσει με τον Εντ.Να μην μετακομίζαμε.Να μην γνώριζα ποτε τον Αλέξανδρο αλλά δεν γίνεται να γυρίσω πίσω τον χρόνο.

-Ο Θεέ μου!>>ειπε η μητέρα μου σχεδόν τσιρίζοντας και πετάχτηκα απο την θέση μου.

-Μαμά ..;Τι θες εδω;>>ειπα κος ανοιξα τα ματια μου

-Ηρθα να αφήσω τα ποτήρια..εσυ τι κανεις στην κουζίνα;

-Στην κουζ...που είμαι;>>ειπα και συνειδητοποίησα οτι με είχε πάρει ο υπνος στην κουζίνα

-Σε πηρε ο υπνος εδω..;Το παιδί μου δεν παει καλά...σήκω και πλυσου!Η μάσκαρα απο το κλάμα εχει γινει...

-Απο τον ύπνο εχει γινει ετσι μανα,οχι απο το κλάμα.

-Ναι ναι..νομίζεις οτι ειμαι τοσο χαζη που δεν καταλαβαίνω οτι κλαίς κάθε βραδυ;Νομίζεις οτι επειδή δεν μιλάω δεν ξέρω οτι πόνας πολυ;

-Μαμά τι λες;Ολα καλά..

-Ολα καλά;Άλλαξες τοσο πολυ σε μια βδομαδα!Ή μάλλον σε άλλαξε τοσο πολυ!

-Δεν με άλλαξε κανεις!>>ειπα και σηκώθηκα για να ανεβώ πανω

-Ο Αλέξανδρος!Αυτος σε άλλαξε και δεν καταλαβαίνω γιατι δεν τα βρίσκεται να ήσυχάσεις και εσυ και αυτος!

Δεν απάντησα και ανέβηκα πανω.Μακάρι να ηταν ολα τόσο απλά.Μακάρι απλά να τα βρίσκαμε και να ξεχνούσα τα παντα.