Ερωτας χωρις ορια

Eρωτας χωρις ορια 24

                                                                              Κεφαλαιο 24

Κατεβηκα τις σκαλες του σπιτιου μου σαν τον ανεμο με δακρυα στα ματια. Όλα τα συναισθηματα που κρατουσα ασφαλισμενα τοσο καιρο ξεχυθηκαν σαν χειμαρος από μεσα μου. 

Οσο και αν ελεγα ότι δεν τον αγαπουσα , η αληθεια ηταν πως θα θυσιαζομουνα για εκεινον.

Εξω από το σπιτι βρηκα το σοφερ με το αυτοκινητο και ετρεξα προς το μερος του , ζητωντας του να με μεταφερει στο νοσοκομειο.

Η διαδρομη μου φαινοταν πως κρατουσε αιωνες. Οσο ημουν στο αυτοκινητο αναλογιζομουν τη ζωή μου τους τελευταιους μηνες και την επιρροη του Αλεξανδρου σε αυτή.

Τωρα καταλαβαινα ποσο με ειχε αλλαξει . Προς το καλυτερο . Με εκανε πιο δυνατη, πιο ανθεκτικη απεναντι στα γεγονοτα.

Και τωρα ισως τον εχανα …….. Δεν αντεχα καν να το σκεφτομαι.

Το αυτοκινητο σταματησε μπροστα στο νοσοκομειο και εγω κατευθυνθηκα αμεσως στην ρεσεψιον.

Πριν ακομα με ρωτησει η κοπελα τι ηθελα ειπα :<< Είναι ενας νεαρος που ηρθε πριν λιγο … Βρισκεται στην …….στην  εντατικη …..Ειναι … είναι τραυματισμενος …>>

Τα λογια μου εβγαιναν μπερδεμενα και ισως η κοπελα να μην εβγαζε νοημα από τις λεξεις μου.Ομως φανηκε να καταλαβε ποιον εννουσα καθως  μου ειπε αμεσως ότι η εντατικη βρισκοταν στον 2ο οροφο.

Δεν μπορουσα καν να περιμενω το ασανσερ . Ανεβηκα τις σκαλες τρεχοντας και βρεθηκα σε έναν ασπρο διαδρομο. Δεν θα ειχα ιδεα για το που να παω, αν δεν υπήρχε μια πινακιδα να με κατατοπισει με ένα βελακι.

Συνεχισα σταματωντας μπροστα στο τελος του διαδρομου οπου υπήρχε μια μεγαλη πορτα κλειστη και από ότι φαινοταν απ ΄εξω γεματη φωτα. Η εντατικη…

Στις καρεκλες μπροστα στην εντατικη βρισκοταν ο Ιασονας, η μητερα του Αλεξανδρου και ενας κυριος που απ ΄ότι καταλαβα ηταν ο μπαμπας του Αλεξανδρου. Ολοι εκλαιγαν καθισμενοι στις καρεκλες εκτος από τον Ιασονα που πηγαινοερχοταν πανω – κατω.

Μολις με ειδε σταματησε και ετρεξε προς το μερος μου :<< Βικτωρια >> ειπε και με αγκαλιασε .

Επειτα από λιγο τραβηχτηκε και με κοιταξε . Προσπαθουσε να είναι δυνατος αλλα μπορουσα να δω τα ματια να γυαλιζουν από τα κρυμμενα του δακρυα.