Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 22

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου για να κανω μπανιο και το πρωτο πραγμα που ειδα μπαίνοντας μεσα ηταν το ρολόι τοίχου μου που έδειχνε πως η ωρα είχε παει ήδη 15:00.

Κοιμήθηκα τοσο πολυ αλλά νιωθω πως λιγες ωριτσες ύπνου ακομα θα τις χρειαζομουν.Παράξενο αφου τις τελευταίες μέρες δεν κοιμάμαι καλά.Ξυπναω ξαφνικά καταϊδρωμένη αφου βλεπω εφιάλτες και βασανίζομαι μεχρι να με πάρει ο υπνος παλι.

Πέταξα τα ρούχα που φορούσα στο πάτωμα και μπήκα στο μπανιο κατευθειαν αποφεύγοντας να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.Άφησα καυτό νερο να πέσει πανω μου και έκλεισα τα ματια μου.Η αίσθηση αυτη ηταν απο λίγα καλά που μπορω να εχω.

Είναι λες και ο χρόνος σταματάει απότομα και εχω οσο χρόνο θελω να καθαρίσω το μυαλό μου.

Τις σκέψεις μου αυτες διακόπτει ο ήχος του κινητού μου τηλεφώνου και κλείνω αμέσως το νερο για να το προλάβω.<<Πρεπει να αλλάξω ήχο κλίσης>>σκεφτηκα όση ωρα έβαζα το μπουρνούζι μου καθώς ο ήχος ηταν πολυ ενοχλητικός

-Παρακαλώ!>>ειπα λαχανιασμενη

-Επιτέλους ρε μωρο!Ξερεις ποσες

φορές σε εχω πάρει;Λοιπον στις 8 ακριβως να θα ειμαι έξω απο το σπίτι σου.Μην αργήσεις..

-Ναι εντάξει θα ειμαι ετοι..>>έτοιμη πηγα να πω αλλά η κλιση τερματιστηκε.

<<Τι μαλάκας>>σκεφτηκα απο μεσα μου.Έκλεισα το κινητό μου και μπήκα παλι στην μπανιερα.

Ξανά έκλεισα τα ματια μου και χαλάρωσα.Το μυαλό μου είχε αδειάσει.Δεν σκεφτόμουν τιποτα μεχρι που εμφανίστηκε το πρόσωπο του και ανοιξα απότομα τα ματια μου.Γιατί να μου συμβαίνει αυτο..άφησε με ήσυχη!>>ειπα φωνάζοντας αλλά το μονο πραγμα που μπορούσα να ακούσω ειναι την φωνη του απο χτες το βραδυ να μου λέει οτι μαγαπαει σε replay.Δεν ξερω ειλικρινά τι μου συμβαίνει..εχω τρελαθεί-η μονη λογική εξήγηση που μπορω να δωσω..

Βλέποντας το πρόσωπο του ,ακούγοντας την φωνη του ,νιωθω το σωμα μου να ανατριχιάζει ολόκληρο.Τον θέλω τοσο πολυ αλλά δεν μπορω να τον εχω..

Τα δάκρυα πέφτουν μόνα του και γίνονται ενα με το νερο.Δεν μπορω να σταματήσω.Οτι και να κανω τον βλεπω μπροστα μου.Νιωθω οτι εγώ φταίω και εχω ενα ασήκωτο βάρος στην καρδιά μου.

Κλείνω το νερο και βγαίνω..

Ντύνομαι στεγνώνω τα μαλλια μου και φοράω τις πιτζαμες μου.Χωρίς να το θελω σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτιέμαι στον καθρέφτη..

Το θέαμα ειναι απαίσιο..οι μαύροι κύκλοι κατω απο τα ματια μου κανουν μπαμ και τα ματια μου ειναι τοσο κόκκινα που απο την ντροπή μου γυρίζω αμέσως απο την αλλη.

Βάζω τόνους make up που δεν ειχα καταλαβει πως ειναι το δέρμα μου κανονικά..με εχει καταστρέψει.

Η ωρα είναι 7.Μια ωρα ακόμα και ο Δημήτρης θα ερθει να με πάρει.Ανοιγω γρήγορα τον υπόλογιστη μου για να δώ αν εχω ενημερώσεις και σύγχρονος ψάχνω να βρω τι να βάλω..

•4 μηνύματα απο την Σύλβια

•10 ενημέρωσεις

•1 friend request

Τα πρώτα 2 μπορούν να περιμένουν..ανοίγω να δώ το αίτημα φιλίας και μένω άναυδη.

Εχω αίτημα απο την Ελπίδα.Τολμάει και με κανει add μετα απο ολα όσα εχει κανει;

Αισθάνομαι πολλά πραγματα μαζι αυτήν την στιγμή και δεν ξερω ποιο υπερισχύει..το μίσος ;Η θλίψη;

Η ανάγκη μου για εκδίκηση;η επιθετικότητα ;

Απο τα μετα μου κλείνω τον υπολογιστή και αρχίζω να ετοιμάζομαι.Βάζω ενα τζιν,ένα μαύρο φούτερ γιατι μάλλον θα βρέξει και πιάνω τα μαλλια μου ενα ατημέλητο κότσο.

Χωρις να το θελω πλησιάζω τον καθρέφτη και αρχίζω να βαφομαι.

Κρατάω στα χέρια μου το concealer μου και το τοποθετώ κατω απο τα ματια.Τι θα εκανα χωρις εσενα λεω.Μικρο και θαυματουργό.

Οταν τελειώνω τα μαζεύω ολα ,ανοίγω το κινητό μου ,πιάνω την τσάντα μου που ειναι πεταμένη στο πάτωμα πετάω 2-3 πραγματάκια και κατεβαίνω κατω για να φύγω αφου η ωρα πήγε ήδη 8.

Ο Δημήτρης ειναι ήδη απέξω και κανει ενα τσιγάρο .Είναι τοσο αγχωμένος που δειχνει γελοίος ..

-Ετοιμη;>>με ρωτάει προσπαθώντας να δείχνει χαλαρός

-Ναι .Φυγαμε;>>λεω και ανεβαίνω στην μηχανή του

Μεσα σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας -τον όποιον δεν τον ειχα φανταστεί ετσι ακριβως.

-Παράνομος είναι ο αγώνας..που περίμενες να γινόταν;>>ειπε γελώντας αφου προφανώς κατάλαβε πως ειχα φανταστεί ενα διαφορετικό μέρος .

Γέλασα αλλα δεν του απάντησα.Αυτο ηταν που με τρομάζε .Δεν ηταν νόμιμος!

Ήμασταν εξω απο μια εγκαταλειμμένη αποθήκη στην μεση του πουθενα ,την οποία περικύκλωναν παρα πολλά αυτοκίνητα.

-Μεσα ειναι καλυτερα αλήθεια !ειπε,περνώντας το χέρι του γύρω απο τον λαιμο μου και κατευθυνθήκαμε μεσα.