Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 14

Το βραδυ δεν βγηκα καθολου απο το δωματιο μου . Δεν ειναι οτι ημουν θλιμμενη ή οτι φοβομουν μηπως δω τον Αλεξανδρο με την Ελπιδα. Αν αυτην ηθελε μεγια του με χαρα του. Και απο εκει και περα ειχα και εγω εναν εγωισμό , τον οποιο δεν θα αφηνα να μου τσαλαπατησει.

Μονος του επρεπε να ξερει πως αν ημουν καλα , δεν θα εκανα τιποτα με τον Βασιλη. Αλλα νομιζω πως και εγω η ιδια αποφασισα πως πρεπει να κλεισει επιτελους το κεφαλαιο<<Αλεξανδρος>>στην ζωη μου. Δεν θα πω πως δεν τον σκεφτομαι γιατι θα ειναι ψεματα. Τωρα ομως δεν θυμαμαι ολες τις χαρουμενες στιγμες που περασαμε με τοσο πονο οσο πριν. Αλλωστε ζουμε για τις ελπιδες και οχι για τις αναμνησεις.

Τωρα ειναι η τελευταια μου βραδια στο Λονδινο. Κατω στο bar του ξενοδοχειου οι περισσοτεροι συμμαθητες μου χορευουν,διασκεδαζουν και πινουν . Εγω προτιμησα να κατσω πανω. Η Αναστασια επεμενε να κατσει μαζι μου για να μην μεινω μονη μου αλλα δεν της το επετρεψα.

Ειχα ανοιξει το laptop και καθομουν στο facebook οταν ξαφνικα χτυπησε η πορτα. Σηκωθηκα απο το κρεβατι για να ανοιξω.

Εξω απο το δωματιο μου ηταν τουλαχιστον 6 ατομα. Τα τρία τα ηξερα.Ηταν η Ελενα , η Γιαννα μια συμμαθητρια μου και ο Ανεστης -φίλος του Βασίλη.Τον ειχα δει σε έναν αγώνα που έπαιζε πιο παλιά οταν πρωτοήρθα στο σχολείο.Τα άλλα τρια ατομα ηταν δυο αγορια και μια κοπελα. Αν και δεν γνωριζομασταν , τους εβλεπα στους διαδρομους του σχολειο.Προσεξα πως ειχαν μαζι τους τσαντες με αναψυκτικα και πατατακια.

<<Να περασουμε ?>>ρωτησε ο Ανεστης

Πρεπει να παρατηρησε την απορια στο βλεμμα του γιατι χαμογελασε και προσθεσε :<<Και εμεις δεν γουσταραμε να παμε στο μπαράκι αποψε και αφου ημασταν μονο εξι ατομα ειπαμε να μαζευτουμε σε ενα δωματιο για να μην ειμαστε ο καθε ενας μονος του. Μαθαμε πως εισαι και εσυ μονη και ειπαμε να ερθουμε για παρεα . Αν θες βεβαια !>>ειπε και περιμενε την απαντηση μου.

Τι στο καλο? Καλυτερα με παρεα παρα μονη.... σκεφτηκα

Ετσι τους εκανα ενα καταφατικο νευμα με το κεφαλι μου και ανοιξα την πορτα για να περασουν.

Οσο περναγε η ωρα τοσο πιο πολυ συμπαθουσα τα παιδια. Την φαινομενικη αθωοτητα της Ελλης , την ειρωνεια της Γιαννας , την bitchiness της Ελενας, το χιουμορ του Ανεστη, το διαβολικο χαμογελο του Γιαννη και την θετικη ενεργεια του Πανου..