Ερωτας χωρις ορια

Eρωτας χωρις ορια 26

                                                                               Κεφαλαιο 26

Αμεσως βιαστηκα να σηκωθω από διπλα του όμως ο Αλεξανδρος εσφιξε το κρατημα του στο χερι μου.

<< Μεινε λιγο ακομη μαζι μου …>> ειπε με την φωνη του βραχνη

<< Μωρο μου μισο λεπτο να ειδποιησω τον γιατρο και ερχομαι !>> ειπα και ελευθερωσα το χχερι μου από το δικο του.

Τρεχωντας ανοιξα την πορτα . Ειδα απέξω την οικογενεια του και τον Ιασονα και φωναξα  χαμογελωντας , για πρωτη φορα μετα από τοσες μερες , :<< Φωναξτε τον γιατρο ! Ξυπνησε!!!>>

Ο Ιασονας ορμησε για το γραφειο του γιατρου ενώ οι γονεις του μπηκαν με φουρια μεσα στο δωματιο.

Μολις ειδαν τον ξυπνιο Αλέξανδρο εσπευσαν να τον αγκαλιασουν με δακρια στα ματια.

Επειτα μπηκε ο γιατρος . Με χαρα μας ανακοινωσε ότι αφου ο Αλεξανδρος ξυπνησε δεν διετρεχε πια κανεναν κινδυνο.

Ημασταν ολοι μαζεμενοι γυρω του , όταν ο Ιασονας τολμησε να κανει την πολυποθητη ρωτηση :<< Ρε φιλε , να σε ρωτησω όμως. Εκεινη την μερα ποιος σε μαχαιρωσε ;>>

Ο Αλεξανδρος σηκωσε το κεφαλι και απαντησε με σιγουρια :<< ο Δημητρης . >>

Εγω και ο Ιασονας μειναμε αφωνοι. Ξεραμε ότι ο Δημητρης μισουσε τον Αλεξανδρο αλλα δεν μπορουσαμε ποτε να φανταστουμε ότι θα εφτανε σε αυτή την ακραια πραξη.

<< Μα πως ; >> ειπε ο Ιασονας

Και ο Αλεξανδρος ξεκινησε την ανιστορηση. << Ειχα παει σπιτι μου για να αφησω το βραβειο και επειτα από λιγο εφυγα. Ειχα σκοπο να παω στη Βικτωρια αλλα στον δρομο , στο στενακι του Μπαμπη , ακουσα βηματα και καταλαβα ότι καποιος με παρακολουθουσε. Προχωρησα όμως σαν να μην καταλαβα τιποτα. Στην στροφη για την πλατεια κρυφτηκα πισω από τον τοιχο και μολις ακουσα να βγαινουν και αυτοι πεταχτηκα μπροστα τους. Ειδα τον Δημητρη με αλλους 3 . Προφανως φιλοι του.Μου επιτεθηκαν και καταφερα να ριξω τον έναν κατω αλλα ενας άλλος με επιασε από πισω. Ο Δημητρης με πλησιασε και εβγαλε το μαχαιρι . Οι δυο από τους τρεις δεν το περιμεναν και εφυγαν για να μην μπλεξουν. Ο ενας που με κραταγε όμως εμεινε . Ο Δημητρης μου ειπε ότι αυτό ηταν γιατί του πηρα την κοπελα και για όλα τα δεινα που του εχω προκαλεσει.Με μαχαιρωσε και επεσα αναισθητος .>>

Η μαμα του ειχε δακρυα στα ματια ενώ ο πατερας του πηρε την αστυνομια λεγοντας τους να ερθουν στο νοσοκομειο για να καταθεσει ο Αλεξανδρος .

Αργοτερα μειναμε οι δυο μας . Τον κοιταξα και του ειπα απλα :<< Σ ΄ αγαπω ! Δεν ξερω τι θα εκανα αν μου παθαινες τιποτα ! Μαλλον θα εβαζα τελος στη ζωή μου !  Δεν εχει νοημα η ζωή χωρις εσενα ! >>

Ο Αλεξανδρος μου εδωσε ένα τρυφερο φιλι στα χειλη :<< Εγω σ΄αγαπω πιο πολύ και από την ιδια μου την ζωή ! Και συγνωμη ! Αν σε ειχα πιστεψει τοτε με τον Βασιλη , τιποτα από όλα αυτά δεν θα ειχε γινει ! Όλα είναι δικο μου φταιξιμο !>>

Δεν μπορουσα να δεχτω την συγνωμη του !<< Όχι Αλεξανδρε ! Δεν την δεχομαι την συγνωμη σου ! Γιατί αυτή που πρέπει να ζητησει συγνωμη ειμαι εγω ! Αν δεν ημουνα τετοια εγωϊστρια , τωρα θα ΄μασταν ακομα μαζι !>>

<< Και οι δυο καναμε λανθασμενες επιλογες και αυτές δεν αλλαζουν. Μπορουμε ομως να διαμορφωσουμε  το μελλον χωρις λαθη, με τον τροπο που εμεις θελουμε και αυτό θα κανουμε !  Αλλωστε εχουμε κατι σημαντικό που κανεις δεν μπορεί να μας το παρει : την αγαπη  μας και την στηριξη ο ενας του αλλου.Και αυτά είναι αρκετα για μια ολοκληρη ζωή !>> απαντησε εκεινος.

Εγω ακουμπησα το κεφαλι μου στον ωμο του ανακουφισμενη από τα λογια του και κοιμηθηκα γλυκα στην αγκαλια του .