Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 16

Μετά απο τα νέα αυτά ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.Πήγα σπίτι και έπεσα κατευθείαν ξερή για ύπνο.Το επόμενο πρωί ξύπνησα κατά τις 7:30 για να πάω σχολειο.Εβαλα τα ρούχα μου,και αποφάσισα να βαφτώ λιγο πιο πολύ απο τις αλλες φορές.Ποτέ ομως υπερβολικά - απλά αρκετό μαυρο μολύβι που τόνιζε πολύ τα μέλι μου μάτια.Άρπαξα την τσάντα μου και έτρεξα κατευθειαν κάτω για να πάω σχολειο.

Έφτασα λίγο μετά την προσευχή οποτε πήγα κατευθειαν στην τάξη.Όλα τα παιδιά καθόντουσαν ήδη στις θέσεις τους.Κοιτάχτηκα με τον Ιασονα αλλά διέκοψα τα βλέμματα μας και έκατσα όχι με εκείνον αλλά με κάποιον Άγγελο.

Καλύτερα έτσι γιατι ο Ιάσονας σίγουρα θα άρχιζε το κήρυγμα και δεν εχω όρεξη.Σε όλη την διάρκεια του μαθήματος και εκείνος και η Αναστασία είχαν καρφώσει τα βλέμματα τους πάνω μου οσο εγω έκανα πως έστελνα μηνύματα.

-Παπαχαραλάμπους παιδί μου πας καλά;>>άκουσα την φωνή της βιολόγου και έμεινα.

-Οριστε..;

-Κινητό ειναι αυτό..;>>με ρώτησε και τωρα σοβαρά περιμένει απάντηση;

-Ναι κυρία ειναι κινητό >>απάντησα

-Τώρα φταίω εγώ να σε πετάξω έξω με ωριαία 5 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι...;>>λέει με ειρωνικό ύφος

-Μπα μην μπαίνεται στον κόπο ,βγαίνω και μόνη μου ..>> απάντησα και βγήκα εξω απο την τάξη κοπανοντας την πόρτα.

Τέτοια συμπεριφορά απο 'μένα δεν την περίμενα.Αφού δεν είχα που να πάω κατέβηκα κάτω στο προάυλιο και πήγα πίσω απο το σχολείο εκει που συνήθως συχνάζουν τα αλητόπαιδα του σχολείου μου..

Για καλή μου τύχη εκεί καθόταν η Έλενα - η κοπέλα που γνώρισα στην εκδρομή μαζι με τον Πάνο.Τους πλησίασα τους χαιρέτησα και τα παιδια μου έδωσαν ενα τσιγάρο.Πριν προλάβα να ρουφίξω μια τζούρα νιώθω ενα χέρι να με τραβάει και να με κολάει στα κάγκελα.Τότε μόνο κατάλαβα ποιος ηταν .Ηταν ο Αλέξανδρος .

-Κοπέλα μου πας καλά;Εχεις τρελαθεί τελείως..;>>ειπε φωνάζοντας

-Μην μου φωνάζεις>>απάντησα στον ιδιο τόνο

-Ρε μωρό μου συγνώμη το παραέχεσα το θέμα το ξέρω ...αλλά οκ σε συγχωρώ αλήθεια σου λεω!

-Λοιπον πρώτα απ'ολα δεν ειμαι το μωρό σου.Και δεύτερον περασμένα ξεχασμένα.

-Τι πάει να πει αυτο ρε Βικτώρια;Σε παρακαλώ!Σταμάτα..κάνεις κακό στον εαυτό σου δεν το καταλαβαίνεις;

-Οχι Αλεξ!Εσύ μου έκανες κακό τόσο καιρό.Απλά συνέχισε την ζωή σου!>>ειπα και έφυγα απο κοντά του.

Πλησίασα πάλι την Έλενα η οποία μου έκλεισε το μάτι πονηρά.Δυο χέρια με τυλιξαν απο την μεση χωρις να μπορω να δώ σε ποιον ανήκουν.Δεν ηταν και τόσο δύσκολο να καταλάβω όμως γιατί αυτη η κολόνια ηταν πολύ χαρακτηριστική-του Ανέστη.Έκλεισα τα ματια μου και απόλαυσα την αγκαλιά του.Σιγά σιγά ομως ένιωσα με γυρνούσε και βρέθηκα να κοιτάζω ακριβώς στα ματια του.Σε αυτα τα καταγάλανα μάτια του,που μπορείς να κοιτάς με τις ώρες.

<<Αφήσαμε κάτι στην μέση >>ειπε και πλησίασε το στόμα μου.

Πιο παλιά θα το θεωρούσα λαθος μεγάλο αλλά τωρα άλλαξα.Φτάνει πια με τους κανόνες που πρεπει να υπακούω.Δεν με ενδιαφέρει τιποτα.Θα κοιτάξω και εγω για λίγο την πάρτη μου.Κόλλησα και εγω το στόμα μου πάνω στο δικό του και φιλιόμασταν παθιασμένα κάμποσα λεπτά.Το κουδούνι είχε χτύπησει και τα παιδια είχαν βγει για διάλειμμα με αποτέλεσμα πολλοί να μας δουν.

Εν'το μεταξύ ο Αλέξανδρος στεκόταν ακομα απέναντι κοιτάζοντας με ανοιχτό το στομα -έχοντα ενα παραπονεμένο υφακι που πλέον δεν έπιανε σε εμένα.

Την επόμενη ώρα δεν ανέβηκα για μάθημα και έκατσα πάλι κάτω με τα παίδιά.Το κουδούνι ξαναχτύπησε για έξω και εκεί που πήγα να ανεβώ τα σκαλιά γιατί κρύωσα κατάλαβα πως ο Αλέξανδρος ανέβαινε μαζι μου.Πριν προλάβω να ανέβω άκουσα 2-3 μηχανές να πλησιάζουν στο σχολείο.Γύρισαμε αυτόχρονα και αυτο που ειδα με ξάφνιασε πολύ.Ένας απο τους οδηγούς ηταν ο Δημήτρης-ναι το παιδί που είχα δει τις προάλλες στο μπαράκι!Με κοίταξε με ενα πονηρό χαμόγελο που με προκαλούσε να κατέβω πάλι κατω .Πήγα προς το μέρος του με χαμόγελο ,αυτος σηκώθηκε απο την μηχανή και με αγκάλιασε ψιθυρίζοντας <<Σου είπα οτι θα σε έβρισκα >>.Αυτό που αρκούσε.

~Αλεξανδρος POV~

Αυτό που έβλεπα δεν είχε προηγούμενο.Ο Δημήτρης με την Βικτώρια ..;Το παιδί με τον οποίο θα παίξω σε αγώνα για δεύτερη φορά με ..την κοπέλα μου,η μάλλον πρώην κοπέλα μου!Μα πού γνωρίστηκαν;

Το μονο μπορω να κάνω ειναι να κάθομαι και να τους κοιτάζω σαν χάνος.Εκείνος ο παπάρας την πήρε αγκαλια και σαν να μην έφτανε αυτο τους ειδα μου ανέβηκαν στην μηχανή του και εξαφανίστηκαν.Δεν την αναγνωρίζω πια!Πριν απο λίγο φασωνόταν με τον Ανέστη και τωρα έφυγε με αυτον-ο οποιος δεν παίζει να εχει καν δίπλωμα.Προσπάθησα να της μιλήσω γιατι την εχω συγχωρέσει αλλά αυτη δεν δέχεται τιποτα...τόση μεγάλη αχαριστία!Με απάτησε και την συγχώρεσα!Δεν το πιστεύω ..αντί να με ευχαριστεί με γράφει κι απο πάνω!