Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 13

Μολις το ακουσα δεν μπορουσα να συγκρατησω τα νευρα μου . Ειχα σκοπο να γυρισω και να του σπασω το κεφαλι αλλα με προλαβε ο Ιασονας. Ορμησε στον Βασιλη , τον εριξε κατω και τον πλακωσε στις μπουνιες.

<<Τι λες ρε μαλακα ? Απο ποτε ειναι το μωρο σου η Βικτωρια ??>>

Ο Ιασονας ειχε ηδη καταφερει να ανοιξει την μυτη του Βασιλη και συνεχιζε ακαθεκτος ενω ο Βασιλης που βρισκοταν απο κατω , δεν μπορουσε να αντιδρασει παρα να δεχεται τα χτυπηματα.

<<Ε ? Απο ποτε ρε? Δεν μιλας ? Μονο μαστουρωμενα κοριτσακια μπορεις να βιαζεις ? Χτυπα με ρε ! Χτυπα με ρε ! ΠΑΛΙΟΚΕΡΑΤΑ !!!>>

Οι φιλοι του Ιασονα προσπαθουσαν να τον τραβηξουν απο τον Βασιλη αλλα εκεινος δεν φαινοταν ουτε να τους ακουει ουτε και να τους βλεπει. Ο Βασιλης φαινοταν ετοιμος να λιποθυμησει. Εγω ειχα πεσει στο πατωμα και εκλαιγα βλεποντας αυτο που γινοταν ενω η Αναστασια ειχε ερθει διπλα μου και προσπαθουσε να με σηκωσει.

Καπως ετσι μας βρηκαν οι διευθυντρια και οι καθηγητες την ωρα που μπηκαν στην τραπεζαρια.

Ο μαθηματικος και ο φιλολογος , που ηταν οι πιο σωματωδεις ετρεξαν να σηκωσουν τον Ιασονα πανω απο τον Βασιλη με κινδυνο να τις φανε και αυτοι.

Καποια στιγμη μπορεσαν και τον τραβηξαν κακην-κακως. Ο Βασιλης παραδοξως δεν ειχε χασει τις αισθησεις του. Μολις ο Ιασονας τον ειδε να ανοιγει τα ματια , προσπαθησει να του ξαναορμησει αλλα οι καθηγητες τον συγκρατησαν ενω ο θρησκευτικος πηγε και πηρε τον Βασιλη για να πανε στο ιατρειο του ξενοδοχειου.

Η διευθυντρια με ειδε που ημουν ακομα στο πατωμα και ηρθε διπλα μου πιανοντας με απο το χερι για να με σηκωσει με την βοηθεια της Αναστασιας . Πριν φυγω ειδα φευγαλεα το σοκαρισμενο προσωπο του Αλεξανδρου και το γεματο χαρα προσωπο της Ελπιδας.

Με πηραν και με πηγαν στο δωματιο μου. Η διευθυντρια με ρωτουσε τι εγινε και πως κατεληξε ο Ιασονας να δερνει τον Βασιλη. Εγω δεν ημουν σε κατασταση να απαντησω ενω εκλαιγα ασταματητα.Τελικα αφου ειδε πως δεν καταληγαμε πουθενα ειπε στους καθηγητες να τηλεφωνησουν σε ενα ψυχολογο για να δει και εμενα.

Μετα απο κανενα μισαωρο μπηκε στο δωματιο μια κυρια γυρω στα 40, που υπεθεσα πως ηταν η ψυχολογος. Προσπαθησε και εκεινη να μου μιλησει και να με ησυχασει αλλα ματαια. Δεν ακουγα καν τι μου ελεγε . Την ωρα που εφευγε ακουσα μονο καποιες σκορπιες κουβεντες οταν ενημερωνε την διευθυντρια.

<<......... σοκ λογω του πανικου της .... δεν ξερω τι να σας πω ......>>

<<Να καλεσουμε την μητερα της>>ελεγε η διευθντρια ψιθυριζοντας

<<..........οχι ..... σε αυτες τις περιπτωσεις πρεπει μονο.....συχνα εχουμε αλλαγες στην συμπεριφορα και τον χαρακτηρα......μπορει......>>

Δεν ακουγα τι αλλο ελεγαν . Εγω ημουν βυθισμενη στην θλιψη μου.

Απο καποια στιγμη και μετα πρεπει να κοιμηθηκα γιατι οταν ανοιξα τα ματια μου , διπλα στο κρεβατι καθοταν ο Ιασονας.Με κοιταγε με ενα περιλυπο και τρυφερο υφος , το οποιο ομως συνειδητοποιησα πως δεν μπορουσα να ανταποδωσω. Ενιωθα αδεια .

Ηταν σαν ξαφνικα να ειχα γυρισει εναν διακοπτη μεσα μου και να σβηστηκαν ολα μου τα συναισθημτα, απο οργη μεχρι και τρυφεροτητα.Απλα τον κοιτουσα με ενα γυαλινο βλεμμα . Καλυτερα ετσι απο το να ποναω ......

Το απογευμα με πηρε η Αναστασια να βγουμε μια βολτα στο ξενοδοχειο καθως την επομενη μερα θα φευγαμε . Το ξενοδοχειο ειχε εναν υπεροχο κηπο και πολλα γηπεδα που ομως δεν ειχαμε προλαβει να δει με τις τοσες εξελιξεις.

Καθως περπαταγαμε ειδα τον Αλεξανδρο να ερχεται απο την απεναντι πλευρα του μονοπατιου. Με κοιταξε και νομιζω πως το προσωπο του μαλακωσε λιγο . Αν αυτο ειχε συμβει μια μερα πριν θα πεταγα απο την χαρα. Τωρα ομως ενιωθα μονο ενα κενο, ουτε το φτερουγισμα που υπηρχε οταν τον εβλεπα.

Ενα μεγαλο τιποτα.......... Ουτε οργη, ουτε αγαπη ,ουτε πονο για την συμπεριφορα του, ουτε θλιψη που δεν με πιστευε ..... Τιποτα

Του ανταπεδωσα το βλεμμα με απαθεια και περασα απο διπλα του σαν να ηταν απλως ενας ξενος στον δρομο...........