Ερωτας χωρις ορια

Ερωτας χωρις ορια 17

~Βικτώρια POV~

-Ευχαριστώ πολύ για την βόλτα ,πέρασα υπεροχα .>>ειπα στον Δημήτρη ,τον φίλησα και μπήκα στο σπίτι μου.

Με το που πήγα να ανέβω στο δωμάτιο μου , με έπιασε η μανα μου απο το μπράτσο.
-Βικτώρια που ήσουν..;

-Που να ημουν..;Σχολειο φυσικά!>>ειπα ψέματα

-Η ωρα είναι 6 παρά ,έπρεπε να ήσουν πολυ νωρίτερα σπίτι!>>είπε αυστηρά

-Ε ωραία μετά βγήκα με την Αναστασία!>>πάλι ψέματα ...

-Βικτώρια!Τοσες μέρες δεν μιλάω αλλά ως εδώ!Τι εχεις πάθει;Δεν σε αναγνωρίζω!Με πήραν τηλέφωνο απο το σχολειο σου σημερα!Που θα πάει αυτή η κατάσταση;Μου λες;

-Δεν έφταιγα εγω!Αυτή είναι ηλίθια και με έβγαλε εξω!

-Εμένα μου ειπαν πως εσυ το ζήτησες!Τους εχεις νευριασει όλους!
Το ξερεις οτι ο Εντουαρτ έφυγε..;

-Τι παει να πει έφυγε..;>>ρώτησα.Σήμερα ηθελα να του μιλήσω!

-ΕΦΥΓΕ!Προφανώς βαρέθηκε αυτη τη κατάσταση!Όπως και εγώ!Αυτοκαταστρέφεσαι!

Δεν της έδωσα σημασία και έτρεξα πανω στο δωμάτιο του Εντ!Ανοίγω την πόρτα και τίποτα.Κανένας μέσα!Τα μάζεψε ολα!Χωρίς να μου πεί τιποτα.Ήθελα να του ζητήσω συγνώμη που τον αγνοούσα...Απο τα νεύρα μου έβγαλα το κινητό μου για να μιλήσω σε κάποιον αλλά δεν ειχα κανέναν...Οι καινούργιες μου παρέες δεν ενδιαφέρονται καν...Κλείνω το κινητό μου και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου.Ακόμα και τωρα η τύχη μου με μουτζώνει.Πετάω την σχολική μου τσάντα στο πάτωμα και πάω να βγάλω τα ρούχα μου.Τα πετάω πανω στο κρεβάτι και το βλέμμα μου πέφτει πανω σε ενα χαρτί ,διπλωμένο στην μέση.Το πέρνω στα χέρια μου και αρχίζω να το διαβάζω

<<Αγαπητή Βικτωρια,
Συγνώμη που δεν σε αποχαιρετήσα αλλά νομίζω πως δεν υπήρχε λόγος.Ήρθα πίσω στην Ελλάδα για εσένα.Γιατί πίστευα πως θα μπορούσα να αλλάξω τα πράγματα!Αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα.Ο τρόπος με τον οποιο συμπεριφέρεσαι εδώ και μια βδομαδα είναι απαράδεκτος.Δεν ξέρω τι σε οδήγησε σε αυτό-γιατί είμαι σίγουρος οτι κατι έγινε,αλλά πρέπει να αλλάξεις!Πληγώνεις ανθρωπους που σε αγαπάνε και ναι ανήκω και εγώ σε αυτούς.Θέλω να πιστεύω πως το διάβασες ,αν ναι τοτε σε παρακαλώ γίνε η παλιά καλή Βικτώρια.Ημουν ,είμαι και θα είμαι παντα δίπλα σου-οπότε μην διστάσεις ποτε να με πάρεις τηλέφωνο:)Εγώ θα συνεχίσω την ζωή μου πίσω στο Λονδίνο-πηρα την ζωή στα χέρια μου και προτείνω να κανεις κάθε εσυ το ίδιο οσο δύσκολο και να ακούγεται,
Φιλάκια,Εντ>>

Σκούπισα τα δάκρυα μου σαν να μην συνέβη τιποτα και πέταξα το γράμμα.Ανοιξα τον υπολογιστή μου για να ξεφύγω λίγο απο την πραγματικότητα και έψαξα για καμία καλή ταινία.Πριν πρόλαβω ομως να την δώ βλεπω ενα :
Sylvia..<3 is calling ....στο Skype.Ημουν σιγουρη πως ο Ιασονας της τα ξεφουρνισε ολα και οτι θα άρχιζε τις γνωστές μαλακίες που μου λένε ολοι οπότε πάτησα decline.
Έκλεισα το MacBook μου και ξάπλωσα για λίγο στο κρεβάτι μου.Πρέπει να κοιμήθηκα 1-2 ωριτσες μεχρι που το κινητό μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελό.Για να σταματήσω τον ενοχλητικό ήχο κλήσης μου ,απάντησα.Ήταν η Έλενα και μου ζήτησε να βγούμε μιας και η ωρα ηταν μολις 21:30.
Εγώ συμφώνησα και μπήκα σφαίρα να κανω ενα γρήγορο ντουζ.Οταν βγήκα άνοιξα την ντουλάπα μου,και έβγαλα ενα κολλητό τζιν παντελόνι,με μια μαύρη στράπλες μπλούζα και φυσικά τις αγαπημένες μου μαύρες γόβες.Προσθεσα λίγη μαύρη σκιά ,έντονο κόκκινο κραγιόν και ΕΤΟΙΜΗ!Πριν βγώ ανακουφίστηκα γιατί η μητέρα μου δεν ηταν σπίτι-παλι καλά δεν εχει ανάκριση σημερα.Ενα μαυρο τζιπ με περιμενε εξω απο το σπίτι μου.Μπαινω μέσα ,και με χαιρετάνε η Έλενα ,η Σοφία ,ο Παύλος και ..και ο Ανεστης.Περίπου δέκαπέντε λεπτά αργότερα ο οδηγος μας αφήνει εξω απο ενα κλαμπ και φεύγει.Είχα προειδοποιήσει την Έλενα να μην αργήσουμε γιατί εχουμε σχολειο την επόμενη μέρα και εκείνη συμφώνησε.
Μέσα στο κλαμπ παρ'ολο που ηταν μεςοβδομαδο ενα σας λεω!ΠΑΝΙΚΟΣ!
Δεν αργήσαμε και εμεις να προσαρμοστούμε με τους υπόλοιπους και αρχίσαμε να χορεύουμε.Ο Ανέστης άρχισε να μου τρίβεται ολο και πιο πολυ αλλά πραγματικα δεν με ένοιαζε.Όπως επαιζε παιχνίδι και αυτος ,έπαιζα και εγω.Τον φιλούσα ασταμάτητα και εκείνος χανόταν.Τρελαινόμουν που είχα τον έλεγχο εγω!Τον εκανα οτι ήθελα!Η ανάσα του γινόταν ολο και πιο γρήγορη πανω στον λαιμό μου.Η μουσική ηταν πολυ δυνατά και εκείνος ολο μου μιλούσε.Δεν άκουγα τα πάντα αλλά ελεγε κατι σαν:
<<Βικτώρια...σε σε θέλω πολυ ...>>
Τον είχα ανάψει για τα καλά ,και φανταστείται οτι δεν ειχα ντυθεί καν προκλητικά.Δεν κατάλαβα το πως και το πότε αλλά ο Ανέστης ξαφνικά εξαφανίστηκε.Δεν το έψαξα καν. Χόρευα ,γέλαγα ,έπινα και με ένοιαζε τίποτα!Χωρίς να το καταλάβω ,βρέθηκα στην αγκαλιά,ενός γυμνασμένου απ'οτι ένιωθα αγοριού.Με το που σήκωσα τα ματια είδα τον Δημήτρη.Μα καλά απο που ξεφύτρωσε αυτος ρε γαμωτο;>>σκεφτηκα αλλά χάρηκα πολυ!Εκείνος με τράβηξε απο το χέρι για να βγούμε έξω,και φεύγοντας το βλέμμα μου έπεσε στην Έλενα η οποία με το που με είδε με την Δημήτρη μου έκλεισε το μάτι.Βγήκαμε εξω και πήγαμε να μπούμε σε ενα ταξί.

-Που πάμε ..?>>τον ρώτησα

-Κάπου ήσυχα..ειπε χαμογελώντας

Λίγα λεπτά μετά ,είμασταν έξω απο μια πολύ ωραια πολυκατοικία.Ο Δημήτρης πλήρωσε το ταξί και βγήκαμε.

-Εδώ μένεις τον ρώτησα ..?