2_ Ακολουθώντας το ένστικτο_
[ της Αριστέας Κουτά ]
ΓΓΡΡΡ!», ΣΙΓΟΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΕ ΣΑΝ ΓΑΤΟΥΛΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ.
Ήταν ο ήλιος αυτός που έμπαινε με βία μέσα από τις γρίλιες κι
ενοχλούσε τα μάτια της. Πήρε το πουπουλένιο μαξιλάρι και το έβαλε στο πρόσωπο
της. Θύμωνε σαν κακομαθημένο κοριτσόπουλο όταν κάτι της χαλούσε τα πρωινά
του Σαββάτου. Ήταν καταδικό της το Σάββατο. Να το κάνει ότι θέλει. Να
χουζουρέψει, να κοιμηθεί, να ονειροπολήσει, να δει τηλεόραση...
Ήταν ο ήλιος αυτός που έμπαινε με βία μέσα από τις γρίλιες κι ενοχλούσε τα
μάτια της. Πήρε το πουπουλένιο μαξιλάρι και το έβαλε στο πρόσωπο της. Θύμωνε
σαν κακομαθημένο κοριτσόπουλο όταν κάτι της χαλούσε τα πρωινά του Σαββάτου.
Ήταν καταδικό της το Σάββατο. Να το κάνει ότι θέλει. Να χουζουρέψει, να
κοιμηθεί, να ονειροπολήσει, να δει τηλεόραση....
Να πάρει το πρωινό της με το δίσκο στο κρεβάτι σαν βασίλισσα, βάζοντας στο
στερεοφωνικό το Γαλάζιο Δούναβη του Στράους, και να διαβάσει λίγες σελίδες από
το βιβλίο που είχε δίπλα στο κομοδίνο της.
Αυτή τη φορά όμως, δεν έκανε όσα συνήθιζε για Σάββατο πρωί.. Γύρισε στο
πλάι έχοντας στο νου της έντονα μία σκέψη, χάνοντας κάθε όρεξη για χουζούρι.
Τη σκέψη της είχε κατακλύσει Αυτός. Έπρεπε να τον ξαναδεί. Κάτι της είχε
κάνει κλικ, όταν τον συνάντησε τις προάλλες στου κυρ Μιχάλη το καφενείο. Το
ένστικτο της βροντοφώναζε μέσα της. Ναι, κάτι της έλεγε ότι έπρεπε να τον
συναντήσει ξανά. Είχε αποφασίσει εδώ και καιρό να ακούει το ένστικτό της. Από
τότε που δεν το είχε κάνει με τη γνωριμία της με τον Κώστα. Αυτό το ομορφόπαιδο (ρεμάλι αποδείχτηκε στο τέλος) που της είχε συστήσει η Καίτη. Κάτι στη
συμπεριφορά του από την αρχή είχε κάνει τις κεραίες της να διαμαρτυρηθούν
έντονα. Μα για το χατίρι της Καίτης είχε βγει μαζί του ραντεβού.
