Chapter 19
*Exhausted
Drake's POV
Nakakaasar na.
Gusto ko na talagang magbakasyon. Argh.
Ang daming ginagawa tapos naiba pa yung schedule ng pasok namin.
Dati: 7:00am-2:00pm
Ngayon: 3:00pm-8:30pm
Busy at isa pa, hindi ko na siya kasabay ng schedule.
Hindi ko na rin na check yung letter sa Garden.
Sumagot kaya siya?
Patulan niya kaya yung kalokohan ko?
Ang dami kong iniisip. Hindi pa nga kami tapos sa requirement namin ni Amber.
We need to finish that before Christmas break.
Ayoko na poo talaga.
Patayin niyo na lang ako.
Wala namang kaso sa akin kung busy at hectic ang sched ko eh.
The worst thing is, broken hearted ako.
"Hey Drake!"
"Ambs, bakit?"
"I thought were going to starbucks and talk about the requirement thingy."
"Huy! Did you forget about the 21-day challenge?"
"Oh! Oo nga pala. Patawad."
Natawa na lang ako.
May deal kasi kami.
Hindi siya pwedeng mag english at maging conyo for 21 days
It is scientifically proven kasi na when you continually do a thing na hindi mo naman talaga ginagawa in 21 days, it will develop into a habit.
"Mamaya na Ambs! Alis muna ako, may pupuntahan lang ako saglit ha? Bye."
"Huy! Malapit na mag start ang classes niyo."
"Babalik ako agad!"
Tumakbo ako papunta sa kabilang building.
Ang building nila, kung saan matatagpuan ang Garden.
Tiningnan ko yung part kung saan ko iniwan yung letter.
Hindi ako nagkamali.
Pinatulan niya ang kalokohan ko.
Agad-agad kong binuksan yung yellow na sticky note.
I miss HIM so much and it hurts like hell.
My heart suddenly jumped.
Ang bobo ko.
Natuwa pa ako at kinilig.
Inisip ko kasi na ako yun.
Si Jeric Chayze nga pala yung tinutukoy niya.
JC left two weeks ago. For good na ata siya sa London. Sana dun na siya at wag na siyang bumalik.
Siguro kung close pa kami ni pangs, ako na ang happiest man alive.
Bakit?
Dahil wala na ang kumag/kupal na lalaking yun. Mas mapapansin niya na ang kapogian ko.
But it was the exact opposite.
I'm the loneliest man on earth dahil sas pag-alis ni JC.
![](https://img.wattpad.com/cover/8578310-288-k226312.jpg)
YOU ARE READING
I literally fell
RandomHave you tried falling? It hurts right? Especially when no one seemed to notice that you already fell and no one even bothered to catch you. Love is like a marathon, we fetch for those runs from us and runs from those who chases us.