ჩემს ოთახში გამეღვიძა... მაჯა შეხვეული მქონდა! ტაეს ჩემს საწოლზე ედო თავი და ისე ეძინა. ჩუმად ვეძახდი რადგან არ მინდოდა მისი უხეშად გაღვიძება: - ტაეე... ტაეეეე... - ჰმმმ... - თავი წამოწია, მაგრამ თვალები ისევ დახუჭული ჰქონდა.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
- გაიღვიძე? - აჰამ... - მთელი დღე გეძინა! გელოდებოდი, როდის გაიღვიძებდი და ამ ლოდინში ჩამძინებია კიდეც... - კეფა მოიფხანა და ცალყბად გაიცინა. მაჯაზე მომკიდა ხელი და წამიერმა ტკივილმა ტანში ელვასავით გამიარა და ისე შევხტი თითქოს დენმა დამარტყა! - უი მაპატიე... სულ დამავიწყდა რომ... - ეს თქვა და გაჩუმდა... ოთახში სიჩუმე ჩამოწვა! ლაპარაკი მე განვაგრძე! - ეს რატომ გააკეთე? რატომ გადამრჩინე... საერთოდ რატომ შემოხვედი აბაზანაში, უფროსწორად შემოვარდი... - იმიტომ, რომ ვერ დაგკარგავ! გახსოვსს, გითხარი რომ არასოდეს მიგატოვებდი, ყოველთვის დაგიცავდი და დაგეხმარებოდი?! - თავი დავუქნიე. - ოთახში რომ შემოვედი, საწოლზე მხოლოდ შენი ტელეფონი დამხვდა... რაღაც ვიდეო იყო გახსნილი და მისი ნახვის შემდეგ დიდხანს მიფიქრი არ დამჭირვებია იმის მისახვედრად, თუ სად იქნებოდი და რის გაკეთებას ეცდებოდი! - მაპატიე... - საბოდიშო არაფერი გაქვს... ექიმმა თქვა, რომ ჭრილობა ძალიან ღრმა არაა! - ამ დროს ტელეფონმა დაურეკა და ოთახიდან გავიდა.
ჩემი საქციელის უფრო და უფრო მრცხვენოდა! ტაე მალევე შემოვიდა. - ნორა დღეს სტუმარი გვეყოლება! - მართლა? ვინ? - ათ წუთში გაიგებ! - ოღოდ არ მინთხრა რო ემაა... - არაა! - ჩაიცინა.
ზუტად ათი წუთის შემდეგ კარებზე კაკუნი გაისმა! ტაე ადგილიდან მოწყდა და კიბეებზე ისე ჩაირბინა გეგონებოდათ ასი კაცი ერთდროულად დაგორდაო...
