თავი 17

926 108 25
                                    

ამ მესიჯმა ადგილზე გამაქვავა! გულმა ისე სწრაფად დამიწყო ძგერა, რომ მეგონა სადაცააა გასკდებოდა. მთელი სხეული მითრთოდა. ტელეფონი ხელიდან გამივარდა, მაგრამ ამ წამს ეგ ყველაზე ნაკლებად მაინტერესებდა!

ჩემს აკანკალებულ ხელებს მივაშტერდი და ვგრძნობდი, რომ ლოყები ნელნელა მისველდებოდა...

ყველაფერი დუმდა! ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ჩემს გარშემო მყოფი, ყველა სულიერი არსება მე მიყურებდა და ჩემს რეაქციას ელოდებოდა! ნიავიც აღარ ქროდა

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ყველაფერი დუმდა! ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს ჩემს გარშემო მყოფი, ყველა სულიერი არსება მე მიყურებდა და ჩემს რეაქციას ელოდებოდა! ნიავიც აღარ ქროდა... ეს სიჩუმე მალე წვიმის წვეთების ხმამ დაარღვია... წვიმის წვეთების?! ამმმ არააა! ჩემი ცრემლები ყოფილა...

ძალა მოვიკრიბე და ტელეფონი ავიღე! პირველი ისევ ის მესიჯის შემეჩეხა, რომლის წაკითხვისას სისხლი თავში ძლიერ მირტყავს! თვალებიდან ცრემლები მოვიშორე და მინჰოს მივწერე:

"სად არის? რომელ ქვეყანაში და რომელ ქალაქშია?"

"ნორაა, დამშვიდდი! ვიცი, რომ ძალიან რთულია ამ ყველაფრის ცოდნის შემდეგ უმოქმედოდ დარჩე, მაგრამ დამიჯერე შენი იქ ჩასვლით ყველაფერს გაართულებ!"

"მინჰოოო... ბოლოჯერ გეკითხები, რომელ ქვეყანაში და რომელ ქალაქშია?!"

"იცი რააა?! არ გეტყვი! ჩემმა ძმამ შენი თავი მე ჩამაბარა, მარგამ სიმართლე გითხრა, საერთოდ არ მაინტერესებს რას იზავ! თუ გინდა თავი მოიკალი ან აეროპორტის სალაროები გადაატრიალე! მე ჩემი სათქმელი გითხარი..."

ჩემი შეყვარებული შეშლილია!Where stories live. Discover now