Shy girl don't care!

Εμείς

Ξυπνάω από τα χαράματα. Έχουμε σχολείο σε δύο ώρες και κάποιος άλλος μαθητής θα με παίρνουσε για σχιζοφρενή που σηκώνομαι τέτοια ώρα, αλλά έχω δουλειά να κάνω. Το blog μου δεν γεμίζει άρθρα ως δια μαγείας.
Ω, ξέχασα να σας πω ότι με λένε Μελίσα, είμαι 17 χρονών και λατρεύω τα βιβλία. Άλλωστε γι' αυτά γράφω στο blog. Ανοίγω το laptop μου και αρχίζω να γράφω μία καινούργια κριτική για το βιβλίο που τελείωσα χθες το βράδυ. Πρόκειται για φανταστικό, ρομαντικό μυθιστόρημα, το αγαπημένο μου είδος. Συνήθως λέω πως θα γράψω κάνα δυο παραγράφους, αλλά αυτές γίνονται τρεις και καμιά φορά έξι! Οπότε φτάνει 7:30 η ώρα και εγώ ακόμα δεν έχω ετοιμαστεί για το σχολείο.
Σήμερα, όμως, έχω τελειώσει νωρίτερα οπότε πάω για ένα ντουζ. Ύστερα πλέκω τα μαλλιά μου σε δυο πλεξούδες και τα στεγνώνω για να γίνουν κυματιστά. Το αποτέλεσμα με ικανοποιεί, καθώς τονίζει το σοκολατί χρώμα που ξεκινά από τη ρίζα μέχρι τη μέση του μαλλιού και φωτίζει όλο το υπόλοιπο που είναι σχεδόν στο χρώμα του μελιού. Φοράω μία μαύρη φούστα, λίγο πάνω από το γόνατο σε γραμμή Α, ψηλές μαύρες κάλτσες και ένα λευκό t-shirt. Παίρνω τη τσάντα μου και βάζω τις μαύρες μπότες μου.
Πηγαίνω προς τη κουζίνα για να πάρω πρωινό. Ως συνήθως ο μπαμπάς έχει φύγει στη δουλειά από πιο νωρίς, η μαμά ετοιμάζει βάφλες και ο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος αδερφός μου, ο Άρης τις καταβροχθίζει.
-Ει, άφησε και καμία για εμένα, παραπονιέμαι και αρπάζω μία από το πιάτο που έχει μπροστά του.
Αυτός, μου κλείνει το μάτι χαμογελώντας και παίρνει άλλες δύο ζεστές βάφλες περιχύνοντας τες με σοκολάτα. Το χαμόγελό του αυτό έχει ρίξει πολλές κοπέλες όλων των ηλικιών, λύκειο. Ξανθός με σκούρα κυπαρισσί μάτια, γεροδεμένο σώμα και ψηλός, δύσκολο να του αντισταθείς. Παρόλα αυτά προτιμάει να παίζει τον καρδιοκατακτητή, την ώρα που προστατεύει και αγαπάει τη μικρή του αδερφή. Ναι, αυτή είμαι εγώ και τον λατρεύω.
-Το μεσημέρι θα λείπω σε συνάντηση οπότε θα έχει φαγητό στο ψυγείο, δηλώνει η μαμά και κάθεται δίπλα μας με τον καφέ της.
Την λένε Μαργαρίτα. Ψηλή, ξανθιά με μάτια σαν του Άρη-όπως καταλάβατε έμοιασα τον μπαμπά-δουλεύει σε μία εκδοτική εταιρεία.
-Σας αφήνω. Καλό μάθημα, μας εύχεται η μαμά και αφού πιεί μονορούφι τον καφέ, παίρνει την τσάντα της και φεύγει.
Ο Άρης σηκώνεται από το τραπέζι. Παρατηρώ ότι ακόμα είναι με τη πιτζάμα, ενώ από πάνω δεν φοράει τίποτα.
-Ακόμα δεν είσαι έτοιμος; Θα αργήσουμε!, τον επιπλήττω.
Συνεχίζει να μου χαμογελάει πονηρά και με παρατηρεί.
-Στις ομορφιές σου και σήμερα. Για ποιόν είναι αυτά; Με πειράζει.
Σηκώνομαι όρθια.
-Πάντα έτσι ντύνομαι. Τελείωνε τώρα, του λέω και κατευθύνομαι προς το χολ για να τον περιμένω. Αυτός κατευθύνεται προς το δωμάτιό του και σε λίγο επιστρέφει.

Στο σχολείο συναντώ στην είσοδο την Δανάη και την Φοίβη, τις δυο τρελές κολλητές μου. Ίσως διαπιστώσατε αρχικά πως είμαι μεγάλο σπασικλάκι και αντικοινωνική αλλά όχι. Απλά είμαι πολύ ντροπαλή, ωστόσο από ότι λένε έχω στυλ και...ναι υπάρχουν αγόρια που γυρίζουν να με κοιτάξουν έντονα αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δεν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω.
-Καλημέρα, αργοπορημένη, αναφωνεί η Φοίβη. Η μικροσκοπική κολλητή μου εντυπωσιάζει σε κάθε της βήμα. Μαύρα, μακριά μαλλιά και ωραιοε μπούστο είναι από τα δυνατά χαρακτηριστικά της. Όσον αφορά τη Δανάη. Η κοκκινομάλλα κοπέλα με τις μικρές φακίδες στα μάγουλα έχει μάτια μόνο για τον Αντρέα, αγόρι της.
-Γεια σου, Άρη, λέει η Φοίβη στον αδερφό μου καθώς με χτυπάει απαλά στον ώμο και πάει να φύγει.
-Γεια, Φοίβη, αποκρίνεται αυτός και της κλείνει το μάτι πριν μπει στο σχολείο.
Ανασηκώνω τα φρύδια μου.
-Τι; Απλώς χαιρέτησα, δικαιολογείται η Φοίβη και αφού γελάσουμε όλες μπαίνουμε στο σχολείο τη στιγμή που χτυπάει το κουδούνι.

Νέα, φρέσκια ιστορία!!!🙋 Ελπίζω να σας αρέσει!!