Shy girl don't care!

Αυτή η μέρα...

Ακούω τον Φίλιππο να με φωνάζει. Κάποια στιγμή μπορεί και να ουρλιάζει το όνομα μου, μα δεν γυρίζω να κοιτάξω ή ακόμα και να σταματήσω. Ίσως είναι υπερβολικό αυτό που κάνω ίσως και όχι, όμως πληγώθηκα πολύ. Αν εξαιρέσουμε τον άθλιο τρόπο που το έμαθα είναι και πάλι απαίσιο.
Ξαφνικά ένα χέρι με τραβάει απότομα πίσω. Πέφτω πάνω σε κάτι σκληρό. Ξέρω ότι είναι το στήθος του. Ξέρω πως είναι αυτός. Η μυρωδιά του τον προδίδει από χιλιόμετρα μακριά. Αντιστέκομαι στη παρόρμηση να χωθώ στην αγκαλιά του και να γίνω ένα με στο σώμα του. Όχι τώρα. Απομακρύνομαι και τον κοιτάω. Δεν είχα καταλάβει πως έκλαιγα μέχρι που νιώθω το μπούστο μου υγρό.
Ο Φίλιππος με κοιτάει σοκαρισμένος και ανασαίνει γρήγορα και κοφτά από το τρέξιμο. Συνεχίζει να με κρατάει το μπράτσο μα εγώ τραβάω το χέρι μου.
-Σε παρακαλώ, άσε με να σου εξηγήσω. Δεν ήθελα με τίποτα να το μάθεις έτσι, μου λέει.
-Και όμως το έμαθα γιατί προφανώς όλο το σχολείο το ήξερε εκτός από εμένα.
-Δεν είναι έτσι, Μελίσα. Το είπα σήμερα το πρωί στη διευθύντρια και η Ζωή έτυχε να περνάει από εκεί και μας άκουσε. Και εγώ αργά το έμαθα, συνεχίζει.
Δεν μπορώ να μην τον πιστέψω. Όμως δεν μπορώ και να το δεχτώ. Μετά από όλα αυτά που έγιναν για να είμαστε τελικά μαζί τώρα τον χάνω.
-Σε παρακαλώ, πίστεψέ με. Πρέπει να με πιστέψεις, λεει ικετευτκά τονίζοντας τη τελευταία του πρόταση.
Καταλαβαίνω πως και αυτός δεν το θέλει καθόλου.
-Μην φύγεις, ψιθυρίζω θλιμμένα.
Πιάνεται από τα λόγια μου και με πλησιάσει πιο δυναμικά.
-Λυπάμαι τόσο πολύ. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έκανα για να μην φύγω. Μέχρι και να μείνω μόνος μου εδώ τους ζήτησα και αρνήθηκαν.
Θα έφευγε στη Κρήτη. Και δεν θα τον ξαναέβλεπα. Όχι όπως παλιά. Άλλαξα τόσα πολλά για να γίνουμε αυτό που ήμασταν και τώρα όλα διαλύονται.
Παίρνω μία ανάσα και προσπαθώ να ηρεμήσω λίγο. Αφού έχουμε ακόμα λίγο χρόνο σκοπεύω να το εκμεταλλευτώ στο έπακρο.
-Γι' αυτό με ρώτησες αν θα σε ξεχάσω πριν; Τον ρωτάω.
Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τη μέση του. Χαϊδεύει το μάγουλο μου και ύστερα με φιλάει βαθιά και άγρια. Ο ένας φιλάει τον άλλο διψασμένα.
-Πάμε στο σπίτι μου, μου ψιθυρίζει λαι αφού αποτραβηχτεί απρόθυμα με πιάνει από το χέρι και πηγαίνουμε στη μηχανή του.

Στο σπίτι του...
Ανεβαίνουμε αθόρυβα στο δωμάτιο του. Μόλις κλείσει τη πόρτα με κοιτάει για λίγο και ύστερα με κολλάει στο τοίχο και αρχίζει να με γεμίζει με φιλιά. Σηκώνει και βάζει τα πόδια μου γύρω από τους γοφούς του. Με φιλάει στο λαιμό, στο στήθος, στα χέρια ανασαίνω κοφτά. Δεν μου είναι αρκετό αυτό. Θέλω περισσότερο. Βγάζω το σακάκι του και το πετάει κάτω. Ακολουθεί το πουκάμισο. Με παίρνει στον αγκαλιά του και με αφήνει στο κρεβάτι. Ανοίγει το φερμουάρ του φορέματος μου. Βάζει το χέρι του ανάμεσα στο μπούστο μου και το τραβάει προς τα κάτω. Θαυμάζει με μάτια που λάμπουν το πάνω μέρος του σώματος μου. Μετά σκύβει και φιλάει σχεδόν γλείφοντας την κοιλιά μου ανεβαίνοντας όλο και πιο πάνω. Σφίγγω στις παλάμες μου τα σεντόνια και τεντώνω τη μέση μου από ηδονή. Αυτή τη φορά ξέρω πως είμαι έτοιμη γι'αυτό αυτό που θα γίνει.
Βγάζω τη ζώνη του και ύστερα μαζί κατεβάζουμε το παντελόνι του. Με μία κίνηση σκίζει το εσώρουχο μου. Αυτό ήταν. Μένουμε γυμνοί για λίγο παρατηρώντας ο ένας τον άλλο γεμάτοι πάθος και διψασμένοι για να γίνουμε ένα. Χαϊδεύει το κορμί μου παντού. Θερμαίνει το περίγραμμα των καμπύλων μου, σηκώνει το πόδι μου και το βάζει στους γοφούς μου κάνοντας με να νιώσω το σκληρό και ταυτόχρονα απαλό δέρμα του. Φιλάει τις ρόγες μου και βογγάω δυνατά όταν ενώνεται με εμένα. Κολλάει άγρια τα χείλη του στα δικά μου και η γλώσσες παίζουν ένα τρελό παιχνίδι.
-Σε λατρεύω μωρό μου, ψιθυρίζει και εκπνέω κοφτά.
Τραβάει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και τα κρατάει εκεί. Λικνιζόμαστε κάτω από το φως του φεγγαριού. Μόνο δύο γυμνά και σφιχτά ενωμένα κορμιά, δίχως σκοπό να απομακρυνθούν. Τυλίγω και το άλλο πόδι μου γύρω του. Τον νιώθω να τσιτωνεται και να ανατριχιάζει ταυτόχρονα. Παίρνω θάρρος από αυτό και τραβάω τα χέρια μου γρατσουνώντας τη πλάτη του. Είναι υπέροχο το πως αποτελεί μία κοιλάδα από μύες και καυτό δέρμα. Κλείνω τα μάτια μου καθώς με σπρώχνει μία ακόμη φορά και τεντώνομαι σαν λυγερόκορμο τόξο. Μετά πέφτουμε εξαντλημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Μου χαϊδεύει το μάγουλο και ενώνει το μέτωπο του με το δικό μου.
-Το αύριο δεν θα είναι τόσο άσχημο μετά από αυτό, ψιθυρίζει.
Καταπίνω τα δάκρυά μου και του χαμογελώ ελαφρά.
-Πότε ξανά, προσθέτω.

Last chapter the next one!😢
Επιτέλους τα μωράκια!!!😍😍