Shy girl don't care!

Αποκάλυψη

Ακολουθώ την Φοίβη έξω από το γυμναστήριο. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από αυτό που έζησα πριν και ταυτόχρονα ανησυχώ για το τι έγινε. Η Φοίβη με τραβάει δυνατά. Η ανάσα της είναι γρήγορη και τα μάτια της υγρά. Σταματάμε απότομα στη γωνία ενώ αριστερά μας είναι το πίσω μέρος του γυμναστηρίου. Μου κάνει νόημα να κοιτάξω. Σμίγω τα φρύδια μου και γυρίζω διακριτικά. Κόντεψα να χάσω την ισορροπία μου πάνω στις γόβες, με αυτό που αντίκρισα. Ο Άρης και η Ζωή φιλιούνται! Αυτή τον έχει κολλήσει στο τοίχο και βγάζει το πόδι της έξω από το σκίσιμο του φορέματος της, τυλίγοντας το στον Άρη. Ο αδερφός μου απλώνει τα χέρια του παντού! Μου έρχεται να κάνω εμετό. Και η Φοίβη δεν πάει πίσω. Όσο και να αρνιόταν κατηγορηματικά ότι έχει αισθήματα για τιν Άρη τώρα είναι ολοφάνερο.
Προσπαθώ να βρω την αυτοκυριαρχία μου. Δεν γίνεται να μας δουν τώρα γιατί δεν θα καταλήξει καλά. Βάζω το χέρι μου στον ώμο της Φοίβης και απομακρυνόμαστε. Δάκρυα κυλάνε από τα μάτια της. Την αγκαλιάζω σφιχτά και καθόμαστε σε ενα ένα πεζούλι λίγο απόμερα.
-Ξέρεις, σου έλεγα τόσο καιρό πως...., καθως μιλάει η φωνή της σβήνει.
-Το ξέρω, καλή μου. Απλά ηρέμησε τώρα. Είναι τυφλός και επιπόλαιος ο αδερφός μου, προσπαθώ μάταια να την καθησυχάσω.
Ο Άρης δεν ήταν ούτε τυφλός, ούτε επιπόλαιος. Μπορεί να φλέρταρε με κορίτσια αλλά πάντα ήξερε ποιο είναι το σωστό και ήταν ευγενικός. Μα τώρα πως κατέληξε να φιλάει τη Ζωή Μακρή; Τη μεγαλύτερη επιφανειακή και απίστευτα κακιά που κυκλοφορεί σε όλο το σχολείο!
-Η Δανάη θα μας ψάχνει. Πάμε καλύτερα, προτείνω και σηκώνεται με βαριά καρδιά.
Βρίσκουμε τη Δανάη και αφού της εξηγούμε τι συνέβη φεύγουμε και οι τρεις. Επιμένουμε να κοιμηθούμε στο σπίτι της Φοίβης, αλλά αυτή αρνείται όποτε πάει η καθεμιά στο σπίτι της.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Προσπάθησα να ασχοληθώ με κάτι ή να διαβάσω ένα βιβλίο, μα σκεφτόμουν συνεχώς αυτό που έγινε. Στις τρεις τα ξημερώματα άκουσα βήματα στον διάδρομο και η καρδιά μου άρχισε να σφυροκοπάει στο στήθος μου. Ο Άρης είχε γυρίσει. Άνοιξα μία χαραμάδα, την πόρτα και τον παρατήρησα να βγάζει το σακάκι του, να ανοίγει τη πόρτα του δωματίου του και ύστερα αφού μπει να την κλείνει. Ξαπλώνω ξανά ξανά στο κρεβάτι, αναστενάζοντας. Για πρώτη φορά αγχώνομαι για το πως θα μιλήσω με τον αδερφό μου. Πάντα τα λέγαμε όλα και εδώ και δύο μέρες σχεδόν δεν τον βλέπω καθόλου.
Η Ζωή Μακρή δεν είναι καθόλου το κορίτσι που του ταιριάζει και αυτή συνεχώς αλλάζει τα αγόρια σαν τα πουκάμισα. Το σίγουρο είναι πως θα πληγωθεί. Από την άλλη, όμως είναι και η Φοίβη. Η καημένη η κολλητή μου είναι ερωτευμένη με Άρη από τη δεύτερα γυμνασίου και πότε κάνεις από τους δύο τους δεν έδωσε μία ευκαιρία σε αυτή τη σχέση που ισως να αναπτυσσόταν.
Με αυτές τις σκέψεις με παίρνει ο ύπνος, όταν αρχίζει να εμφανίζεται ο ήλιος..