Shy girl don't care!

Χορός Χριστουγέννων

Το κινητό χτυπάει ασταμάτητα και το σηκώνω με ένα μουγκρητό.
-Ακόμα κοιμάσαι κοπελιά; Είναι ήδη έντεκα το πρωί και δεν έχουμε κάνει τίποτα για το βράδυ, η φωνή της Φοίβης μου τρυπάει τα αφτιά.
-Τι είναι το βράδυ; Ρωτάω.
-Σε δέκα λεπτά στο "Sweet shake", τραγουδάει και το κλείνει.
Σηκώνομαι νωχελικά. Μα, φυσικά! Σήμερα είναι ο χορός των Χριστουγέννων. Με το χθεσινό ξενύχτι πάνω από ένα θαυμάσιο βιβλίο, ξέχασα τελείως.
Κάνω στα γρήγορα ένα ντουζ. Πιάνω κότσο τα μαλλιά μου και φοράω ένα ζεστό μαύρο ζιβάγκο από πάνω. Το κρύο είναι τσουχτερό έξω. Παίρνω το μαύρο, μακρύ μου παλτό, τη τσάντα μου και φεύγω.
Συναντώ τα κορίτσια στο "sweet shake".
-Επιτέλους! Κοντέψαμε να γίνουμε παγοκολώνες, διαμαρτύρεται η Δανάη.
-Που θα πάμε; Ρωτάω.
-Πρώτον καλημέρα, λέει και μου δίνει ένα μιλκσεικ με σοκολάτα και γάλα καρύδας, δεύτερον πρέπει να βρούμε ρούχα και οι τρεις για απόψε οπότε, ας ξεκινήσουμε.

Μετά από τέσσερις ώρες...
Είμαστε στο δωμάτιο μου και η μία ετοιμάζει την άλλη. Η Δανάη κλείνεται στο μπάνιο και η Φοίβη μου φτιάχνει τα μαλλιά.
-Ο... Άρης θα έρθει; Ρωτάει τάχα χαλαρά.
Ανασηκώνω τους ώμους.
-Δεν ξέρω. Όλως περιέργως συμπεριφέρεται αλλόκοτα από χθες, απαντάω.
Την παρατηρώ να τσιτώνεται και μετανιώνω που την ανησύχησα μα πριν προλάβω να πω κάτι, βγαίνει η Δανάη από το μπάνιο.
-Πως σας φαίνεται; Ρωτάει και κάνει μία στροφή καθώς την κοιτάμε έκπληκτες.
Το σκούρο μπλε, στενό φόρεμα τονίζει το χάλκινο χρώμα των μαλλιών της και το μακιγιάζ της δείχνει υπέροχο.
-Είσαι κούκλα, αναφωνώ και ανταποδίδει με ένα χαμόγελο.
-Και εσείς δεν πάτε πίσω, λέει καθώς παρατηρεί το μαύρο, μίνι φόρεμα της Φοίβης.
-Η Μελίσα δεν ντύθηκε ακόμα. Πάνε, με σπρώχνει απαλά η Φοίβη ενώ με σηκώνει από την καρέκλα.
Μπαίνω στο μπάνιο και φοράω το κόκκινο jumpsuit μου. Ταιριάζει τόσο με το κόκκινο κραγιόν και τις ψηλές, μαύρες γόβες!
Μόλις βγαίνω τα κορίτσια με κοιτάνε άφωνες. Ύστερα κατευθυνόμαστε προς την πόρτα, μα περνάω από το δωμάτιο του Άρη. Είναι άφαντος και αναστενάζω. Η Φοίβη το παρατηρεί αλλά δεν σχολιάζει καθώς φεύγουμε.

Το γυμναστήριο είναι γεμάτο φως και δυνατή μουσική. Παντού κυριαρχούν γκι και κόκκινα λουλούδια, όπως και ζεστά ποτά με μπαχαρικά. Παρά το γεγονός ότι εδώ κάνουμε γυμναστική, ο χώρος μυρίζει βανίλια από τα κεριά που καίνε πάνω στις ανθοσυνθέσεις.
Η Δανάη βρίσκει τον Ανδρέα και η Φοίβη πάει να μας φέρει κάτι να πιούμε. Πάω και στέκομαι στον τοίχο γιατί οι γόβες με χτυπάνε ελαφρώς. Η Φοίβη αργεί, περιέργως.
-Το βρίσκω τελείως τρελό μία τόσο όμορφη κοπέλα να είναι μόνη της σε αυτό το μέρος, ακούω μία βαθιά φωνή και αμέσως τσιτώνομαι.
Εμφανίζεται ο Φίλιππος όλο καμάρι. Μα είναι πανέμορφος μέσα στο μαύρο κοστούμι του. Τα μαλλιά του είναι χτενισμένα προς τα πίσω και δείχνει απίστευτα γοητευτικός. Ένας γοητευτικός αλαζόνας.
-Η όμορφη κοπέλα προτιμά να είναι μόνη όλη τη βραδιά παρά με φαντασμένους, λέω.
Ανασηκώνει τα φρύδια.
-Νομίζω πως με παρεξήγησες ελαφρώς.
-Δεν το νομίζω. Ό,τι είχα να δω το είδα, απαντάω κοιτώντας οπουδήποτε αλλού εκτός από τα σχεδόν χρυσά μάτια του.
Η μουσική δυναμώνει. Ο dj φωνάζει από το μικρόφωνο να βρουν όλοι όσοι είναι εδώ ζευγάρι και να χορέψουν το επόμενο τραγούδι.
Ο Φίλιππος σηκώνει το φρύδι του και μου χαμογελάει.
-Δεσποινίς, λέει με βαθιά, προκλητική φωνή και με μια υπόκλιση μου παίρνει το χέρι.
Με τραβάει στη πίστα. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Προς έκπληξη μου είναι δυνατότερος από ότι περίμενα. Βάζει τα χέρια του στη μέση μου. Η καρδιά μου σφυροκοπάει στο στήθος μου καθώς το σημείο εκείνο θερμαίνεται. Μαλώνω τον εαυτό μου που δεν φεύγει από εδώ αλλά δεν μπορώ. Είμαι μαγεμένη και εκστασιασμένη. Τα φώτα χαμηλώνουν και παίζει ένα απαλό τραγούδι. Βάζω τα τρεμάμενα χέρια μου στο μπράτσο και στον ώμο του. Ω, είναι τόσο μυώδη και σφιχτά που ανατριχιάζω.
-Χορεύεις πολύ ωραία, μου ψιθυρίζει από απόσταση αναπνοής και νομίζω πως η δική μου κόβεται.
Βλέποντας την έκφραση μου χαμογελάει.
-Δώσε μου μία ευκαιρία να επανορθώσω για ό,τι σου έκανα και με παρεξήγησες.
Καταπίνω ένα κόμπο που μου στάθηκε στο λαιμό. Τον κοιτάω για πρώτη φορά στα μάτια, μα πριν απαντήσω ένα χέρι πιάνει τον ώμο μου. Γυρίζω και βλέπω την Φοίβη πανικόβλητη και με υγρά μάτια.
-Πρέπει να το δεις αυτό, λέει με τρεμάμενη φωνή.
Αφήνω δίχως σκέψη τον Φίλιππο και την ακολουθώ έξω από το γυμναστήριο..