Chapter 29

211K 6.8K 1.4K
                                    

Her POV

I can't remove my eyes from him. He's busy talking with the headmaster. They are laughing a bit but the authority and serious aura is still there.

"Are you curious about him?" Sinulyapan ko si Elene na nasa tabi ko. Nasa may bench kami samantalang sa may hindi kalayuan naman ang dalawa. The headmaster and the visitor.

"Hmm..not really. But there's something on him that I can't explain," I murmured. She nodded.

"He's really something. He's the leader of one of the strongest mafia group underground and heck, it's the first time that I saw him. Minsan lang at mabibilang lang sa daliri ang ganitong pangayayari na may pumupunta ditong leader. It's dangerous," saad niya. Bumagsak ang tingin ko sa sandwich bago kumagat. I chewed and swallow it bago muling nagsalita.

"One of the strongest mafia, meaning hindi siya ang pinakamalakas?" I asked. Elene nodded again.

"Yes, I think he's third? But being one in the rank is already something. Sa dami ba namang group, pangatlo siya hindi ba? I know he's so powerful. Pero hindi ko alam kung anong klase siya since I didn't come from a mafia. My Mom is a former assassin and my father is a reaper. Wala akong alam masyado diyan." Napatango ako at muli silang tinignan.

Tama-tama naman na nakatingin rin sa 'kin ang lalake na tinatawag na Lord Valentino. Sumikdo ang puso ko at nanikip. Umiwas ako ng tingin. It's odd to stare at his eyes. They are just exactly like mine. Pakiramdam ko ay tinititigan ko ang sarili kong mata mula sa salamin.

"Hi."

Natigil ako sa paglalakad papunta sa dorm nang may bumati sa 'kin. Nilingon ko ang nagsalita at halos mapaatras nang makita si Lord Valentino. Nasa likod niya ang dalawang bodyguard niya. He walk towards me hanggang sa halos nasa harapan ko na siya.

"Your name, hija?" He asked. I gulped and tried to smile.

"Eirian Agape Lopez po." Halos bulong ko na sagot. He nodded and I saw something crossed his eyes and nodded.

"Ah, Lopez? Really?" He smiled. He patted my head. Nanayo ang balahibo ko at nanigas lang sa kinatatayuan. Hindi ko alam kung ano ang dapat gawin at hindi ko rin maintindihan kung bakit ganito ang reaksyon ko sa kaniya!

"Alam mo na ang pangalan ko, hindi ba?" We started walking. Malayo-layo pa naman kami. Hinigpitan ko ang hawak sa strap ng bag ko. Nanlalamig ang kamay ko at namamawis. I'm nervous. Siguro dahil sa kaalaman na isa siyang mafia leader.

"Y-yes Sir," sagot ko. I heard his low chuckle.

"No. Don't call me Sir. Just Tito or if you want you can call me Daddy." Napatigil ako sa paglalakad at halos madapa pa. Nanlalaki ang mata na napatingin ako sa kaniya. I awkwardly laugh.

"Hehehe. T-tito na lang po. Nakakahiya naman kung Daddy pa," saad ko. He just shook his head and touched my cheeks.

"I don't mind if it is you calling me Daddy. Besides, I just need the confirmation then.." Hindi niya tinapos ang pagsasalita. Nakatitig lang siya sa 'kin.

"S-sir? Ano po ang sinasabi niyo?" Hindi ko siya maintindiham. He's saying something I can't digest. He smiled again and shook his head.

"Nothing. But I hope you'll drop the formality. I'll be happy if you call me Tito." Pilit akong ngumiti.

"Sige po, Tito," sagot ko. He let out a heavy sigh.

"Oh, we are already here. Ang bilis ng minuto. Gano'n daw talaga kapag nag-eenjoy." He muttered.

Nasa harap na kami ng building. I cleared my throat and look at him.

"Dito na po ako. Goodbye," he nodded at pinanood akong pumasok sa loob. Kahit nasa elevator na ako ay titig na titig pa rin siya at bago pa man sumara ang elevator, I saw him smiled.

Angst Academy: His QueenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon