PRINCESS POWER

Chapter 11: Worried

Guys sorry po sa matagal na paghihintay, napasarap sa bakasyon eh.
Namis ko kayo. Ako ba miss niyo na rin? Hahaha mema lang eh... Pagbigyan niyo na ako minsan lang ako ganito.

But still I wanna say thanks a lot sa patuloy na tumatangkilik ng mga books ko, I appreciate it guys love ya:)
MakapagUPDATE na nga lamang..
Enjoy:)
Here's the UPDATE

Chapter 11: Worried

Ystaice's POV

A creepy sound makes me awake at 5 in the morning. I turn on the light of my room and check that sound I heard over my window.

Nagsisimula ng magbukangliwayway ng tumingin ako sa labas ng aking bintana.
Napasmile na lamang ako ng malasap ko ang hangin na tumatagos sa maliit na siwang ng aking bintana.

Instead na tingnan ko kung  saan nanggagaling ang creepy sound at kung anu iyon ay nagdesisyon na lamang akong lumabas ng kwarto, di ko na lamang pinansin ang mga narinig ko kanina.

Pagkalabas na pagkalabas ko ng kwarto ay agad na bumungad sa akin ang isang malungkot na mukha ni Ellie na tila puyat, and for the first time I saw her like that. Her eyebags looks like a ladybug na sobrang laki. Medyo maitim ang ilalim ng dalawa niyang mata.

"What happened?" agad ko siyang nilapitan at pinunasan ang ilalim ng kanyang mata.

"It's nothing, di lang ako nakatulog ng ayos kagabi." in a cold voice of her. She looks pale and very wakeful, maybe she just worried about Demi and Gella.

"Here, drink it before you go at training room." I gave her a blue bottle, it can help to regain energy specially right now that she looks pale and wakeful.

"Thanks Ystaice, kain na tayo." lumabas na kami ng dorm at nagtungo sa cafeteria. After namin kumain bumalik muna kami sa dorm upang kumuha ng damit para pamalit sa training.

Someone's POV

Sa pagsikat ng araw agad akong lumabas at naglakad lakad. Sa paglalakad ko isang babae ang aking napansin, umiiyak siya habang nakaluhod sa malawak na bermuda grass.

She looks familiar dahil sa damit niya pati na rin sa mahaba at magandang niyang buhok.

"Bakit ako na lamang palagi ang mali? Bakit ako palagi ang napapansin sa maliit na bagay? Anu ba ang meron sa akin at palagi na lamang akong nasisita? Hu hu." napalungkot ang mukha ko ng marinig ko ang mga sinabi niya. Tila sinisisi niya ang kanyang sarili.

Sino kaya ito?

I tried to step forward upang tingnan kung sino ba ang babaeng iyon. Tumago ako sa isang masukal na halaman upang mas lalo ko siyang matingnan ng ayos.

Crackkk

Oh no!

"Who's there?" napakagat labi ako ng matapakan ko ang isang maliit na kahoy na naging dahilan para makalikha ng mahinang ingay. Lumingon ang babaeng iyon and finally nakilala ko rin siya, she is Princess Demi. Paga ang kanyang magkabilang mata, malaki na rin ang kanyang eyebag. Tila nagpuyat siya dahilan para maging ganoon ang kanyang hitsura.

"Lumabas ka diyan, kung ayaw mong masaktan."

I can't make my decision to come out and face her. Maybe better na hindi na lamang ako magpakita sa kanya.

"I said who are the hell are you? Or else...

"Sorry your highness." pagpuputol ko sa kanya sabay labas sa masukal na halaman.

"It's you again. Are you stalker?"

"I'm sorry your highness. I don't want to disturb you."

"Oh bakit ka nandito kung ayaw mo akong istorbuhin? Diba dapat nasa training room ka na? Bakit mo ako sinusundan? Anu ang kailangan mo sa akin?" sunod sunod niyang tanong, kaya nalito na ako kung alin ba ang uunahin kong sagutin sa lahat ng iyon.