KARANLIK OKYANUS

14K 340 100
                                    

Sıcak nefesi yüzümü yakarken her zaman lacivert olan mavileri rengini kaybetmiş, yerini soluk bir buz mavisine bırakmıştı.

Ani bir hareketle üzerime atılarak sadece tek elini kullanıp ellerimi birleştirip başımın üstünde geriye yasladı.

Duvarla arasında sıkışırken nefesimin daraldığını çok net hissedebiliyordum. Okyanus mavisi gözleri benimkileri delip geçerken kalbim bu manzaraya daha fazla dayanamamış kapanması için gözlerime emir göndermişti.

Yeşillerimi çevreleyen kirpiklerim kapanmak için çırpınırken ben bakmak için direniyordum. Ona karşı eskisi gibi olmadığımı gösterebilmek adına o mavilerin derinlerine inmeliydim.

Çünkü o benim için sönmüş bir ateşin arta kalan küllerinden başka hiçbir anlam teşkil etmiyordu artık!

Bitmişti! Artık birbirimize ait değildik!

Gözleri usulca kapanırken eğilerek şakağıma dudaklarına bastırdı. Vücudum bunu bekliyormuş gibi kasılırken gözlerimi kapatıp sakin olmaya çalıştım. Lanet olsun böyle olmamalıydı! Bedenim onun akımına kapılmamalıydı!

"Nehrim.." diye fısıldadı nefesi boynuma çarpıp bir kez daha tüm bedenimi titretirken.

Bakışları gözlerime çıkarken bu sefer dudağımın kenarına sürdü dudaklarını. İçimde çıkmak için yalvaran kalbime en ağır küfürleri ederken dişlerimi kırmak istercesine sıktım.

Kalbim.. Onun bahsini bile etmek istemiyordum. Hala 'Güney!" diye kendini parçalıyor gururuma en ağır küfürleri sıralıyordu.

"Sen.." deyip bu sefer üst iki dudağının arasına üst dudağımı alınca başımı izin verdiği kadarıyla geriye atıp içimde ki lanet olası hissi dindirmeye çalıştım.

Fakat o rahat durmayıp ağzının içine aldığı dudağımı emmesiyle içimde patlayan ani şeyle gözümden usulca akan yaşa mani olamadım.

Dudaklarımdan ayrılırken yanağımdaki ıslaklığı başparmağıyla okşarcasına silmiş ve şefkatle bakan okyanusumu bana dikmişti.

"Hala bana aitsin.."

Duyduğum sözcükler boğazımda büyük bir düğüm etkisi yaratırken başımı onaylamazca salladım. Anlamalıydı artık. Fırtına sonrasında bizden geriye yıkık dökük bir harabeden başka bir şey kalmamıştı.

O gün.. O sözler dudaklarından döküldüğü andan itibaren yakmıştım içimdeki tüm varlığını. Dönüşü mümkün olmayan bir uçurumdan aşağı yuvarlamıştı parçalara ayrılmış kalplerimizi.

"Ben ve bedenim.." diye mırıldanırken gözlerinin beyazına kan oturmuş acının 'Ben buradayım!' diye attığı çığlıkları duyabiliyordum. Kalbinin bana olan aşkını bas bağırışını, hala bana ait olduğunu haykırışını tüm çıplaklığıyla duyabiliyordum. Sol tarafımdaki ağrı nefesimi keserken azımdan dökülen hıçkırığa mani olamadım.

Gözlerimden sicim gibi akan yaşa aldırmadan acımasızca devam ettim sözlerime.

"Senden gideli çok oldu.."

Güney' in eli kollarımdan sıyrılarak düşerken gözünden bir damla yaş usulca süzüldü yanağına.

Uzaklaşmak adına geriye doğru birkaç adım atarak korkulukların demirlerine çarpı sırtı.

Elleri yumruk halini alırken dişlerinin gıcırtısını buradan duyabiliyordum. Başını birkaç kez salladıktan sonra hızla korkuluklara dönerek sıktığı yumruğunu demir parmaklıklara geçirdi.

Bende bedenimde biliyorduk. Ne ben geçebilmiştim aşkından, nede bedenim ona ihanet edip başkasının olabilmişti. Biz her zerremizle hala ona aittik.

Başını demire yaslayıp birkaç saniye öyle dururken içimde ardı arkası kesilmeyen patlamalar zehirmişçesine boğazımı yararak aşağı iniyor tuz ruhu gibi eziyordu içimi.

Birden büyük bir hırlamayla geri çekilmiş ve yumruklarını art arda indirmeye başlamıştı demir parmaklıklara.

Sindiğim duvardan sıyrılarak çökerken elimle ağzımı kapatıp hıçkırıklarımı bastırmaya çalıştım. İçim eziliyor kalbim yaşadığı acıyı hazmedemiyordu. Şu an sol tarafımda milyonlarca kiloluk bir ağırlıktan başka hiçbir şey ifade etmiyordu yüreğim.

Kaldırmıyordu artık. Hak etmediği şeyleri yaşamış sonrasında ise tüm suç gururu yüzünden onun başına kalmıştı.

Bedenime sarılan kollarla son gördüğüm şey kan içinde kalmış fayanslar ve Güney' in paramparça olmuş elleriydi.

Ruhum canımdan çıkarcasına acırken hala kanıyordu kalbim. O benden gittiğinden beri yoktum ben. Kaybolmuştum.

Güney' imi..
Pusulamı kaybetmiştim ben..
Yönümü kaybetmiştim..


Diğer kitabım KARANLIK OKYANUS'a beklerim..

Kitabın Tanıtım filmi aşağıda.



İnstagram; asimavera

ZEHR-İ VİRANOn viuen les histories. Descobreix ara