Yasak olanın verdiği haz mıydı; bizi günaha iten?
Ya da aşk mıydı; yasak olmasına rağmen günahını göze aldıracak kadar gözümüzü kör eden?
Adamın gözleri miydi kızın aklını bulandıran? Yoksa kendisine sunduğu yüreği miydi onu eşsiz kılan?
Evcil bir...
Okumaya başladığınız saati buraya bırakabilir misiniz? 🥀
26. BÖLÜM: "ÖFKENİN YANKISI."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Binlerce kış gelip geçmişti lakin daha önce hiç bu denli dağılıp, bu derece harap olup da toparlanamadığını anımsamıyordu Samira. Haftalar önce şahit olduğu bir konuşma bir dağ olup omuzlarına binmiş, sonrada büyük bir karar vermesi gerekmişti. Genç kız her zaman doğrunun peşindeydi.
Adaletli bir karar vermekten geri duramadığı ama varılan sonuçtan da asla memnun olmadığı medcezirli bir mevzunun içindeydi.
Cesar'la yaptıkları birkaç saatlik yolculuğun arkasından adam, kızı kendi evine götürmeyi istemişti. Samira bunu doğru bulmasa da itiraz edecek gücü de bulamamış, kendisinden istenileni sessizliğiyle onaylamak zorunda kalmıştı.
"Odana karışılmadı." diye konuştu Cesar eve girildikten hemen sonra. Başını kaldırdı ve omzunun üzerinden kıza doğru baktı. "Yani eşyaların falan var, rahatına bak."
Samira'nın yüzünden onlarca ifade gelip geçti o an, adamın birine bile fark etmediği. Başını salladı yalnızca belli belirsiz bir şekilde. "Anladım." diye mırıldandı yavaşça. Sonrada arkasını dönüp ağır bir adım attı koridora doğru. Adam baktı, yutkundu ve bekledi. Fakat beceremedi, yüreğine söz geçiremedi. Hemen sonra artık kendini kontrol edemediğinde uzanıp, kızın bileğini yakalayarak gitmesine engel oldu.
"Bir şey mi oldu?" diye sordu Samira.
Adamın kömür karası gözleri parladı önce, dudaklarını bir birine bastırdı ve hemen sonra başını salladı. Kızın tuttuğu bileğini iyice kavrayarak kendisine doğru çekip bedenini kendisine doğru bastırdı. "Oldu," diye fısıldadı nefesi kızın saçlarının arasına dolarken. "Sen yokken bende çok şey oldu gece gözlü..."
Samira afalladı, adam öyle bir sarmıştı ki kendisini, öyle bir sarılmıştı ki kendisine kalakalmıştı olduğu yerde. Ne karşılık veriyor, ne de geri çekilebiliyordu. Yapmakta olduğu tek şey Cesar'ın kolları arasında adamın kendisinden ayrılacağı zamanı beklemekti. Cesar geri çekildi, kızın kendisine sarılmadığının farkındaydı fakat şu an bunu sorun edeceği bir zaman diliminde değillerdi.
Samira'nın yüzünü avuçlarının arasına aldı. Konuşmadan, boncuk boncuk bakan yeşil gözlerini izledi bir süre. Küçücük burnu, kalemle çizilmiş gibi şekilli ağzını, ufak ama onu oldukça güzel gösteren minik çenesini.
