Yasak olanın verdiği haz mıydı; bizi günaha iten?
Ya da aşk mıydı; yasak olmasına rağmen günahını göze aldıracak kadar gözümüzü kör eden?
Adamın gözleri miydi kızın aklını bulandıran? Yoksa kendisine sunduğu yüreği miydi onu eşsiz kılan?
Evcil bir...
Bir buçuk senenin ardından yeniden buradayım ve artık bu hikayeyi bir kez daha uzun bir arayla ihmal etmeyi düşünmüyorum. Bir kitleyi elbette kaybettim fakat kalanlarla kaldığımız yerden devam edeceğiz. Hikaye hakkında yorumlarımızı bırakmayı unutmayın.
İyi okumalar...
🦋
Sezen Aksu - Vay
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
19. BÖLÜM: "MAZİNİN YARALI İZLERİ."
Çıkacağımız yolların sonunu belirleyen ince bir kader çizgisi yazılıydı bizim için. Ayaklarımızın yere sağlam bastığı her an bundan duyduğu memnuniyetsizliği önümüze yeni yeni engeller koyarak açıkça belirten bir hayat vardı. Başkaldırdıkça çıldırıyor, üzerimize saldırıyordu. İstediği tek şey ona biat etmemiz olan bu dünyaya artık gücünün yetmediğini hissediyordu Samira. İnsanların iflah olmaz hırslarıyla baş edemiyordu, edemezdi. O yıllar boyunca bir odada kendine, kaderine, babasına olan kırılganlıklarıyla büyümüştü. Güçlü duramadığı, güçlü durup da karşısında duran herkese başkaldıramadığı için nefret etmişti kendisinden. Küsmüştü kaderine, hiçbir zaman yüzünü güldürmediği, okuduğu kitaplardan, izlediği filmlerden gördüğü sevgi denen illeti kendine hiç tattırmadığı için. Ve söküp atmıştı içinden babasını; her gün yalnızca pencerelerden dışarıdaki dünyayı izlemesine izin verdiği için.
O her ne kadar istemese de kırılgan, fazlasıyla naif bir karaktere sahipti.
Şimdi karşısında avını parçalamak istermiş gibi bakan bir kadın vardı ve onun yanında kendisi ürkek bir kız çocuğu gibi görünüyordu. Her ne kadar düşünmek istemese bile kendini yetersiz hissediyordu Samira. Hem dünya, hem de hemen yanında duran adam için.
"İn aşağıya!" diye bağırdı Elly sinirle arabanın kaportasına var gücüyle vurduğunda. "İn, parçalayacağım seni!"
"Burada bekle." Cesar kıza sert bir şekilde bakarak sözünü dinlemesi için ikazda bulundu. Aksi halde kendisini dinlemeyeceğini, ineceğini biliyordu. Adam arabadan aşağı indi. Elly'i sakinleştirmek adına verdiği çabaların yersiz olduğunun farkındaydı fakat karsındakinin bir kadın olduğunu düşünerek aynı zamanda kendisini de sakinleştirmeye çalışıyordu. Çünkü Cesar sabırsız bir adamdı; laf anlamayan birine laf atmak onun tarzı değildi.
"Her şey onun suçu!" dedi öfkeyle bağırırken. "Her şey o geldikten sonra oldu, biz o geldikten sonra dağıldık, paramparça olduk anlıyor musun?"
Samira duydukları karşısında yüzünü buruşturdu. Kendisinin olacaklardan haberi bile yoktu, nasıl olurdu da bu kadın her şeyden kendisini sorumlu tutabilecek hakkı kendisinde bulabilirdi? O an kendisine edilen hakaretlere ve iftiralara dayanamadı, düşünmeden arabadan indi ve Cesar'ın ne kadar kızacak olduğunu bildiği halde kadının karşısına geçti. İfadesinde kocaman bir boşluk vardı, bu nedenle kelimelerini doğru seçebilmek adına bekledi birkaç saniye. O an adamın yüzünde kız sözünü dinlemediği için belirgin bir kızgınlık, kadınınkinde ise apaçık bir nefret vardı Samira'ya karşı.
