Şişmanım , çirkinim eee ?

Zayıflama Günlükleri

*Zayıflamayla alakalı eski eski deneyimlerimi anlattım biraz. Sonraki bölümde de daha yeni zayıflama maceralarını anlatmaya başlıcam :)Hikayecek diyete girelim hadi hep beraber .Neyse boşverin iyi değilim şu an. İyi okumalar :))

Zayıflamaya karar verdiğimi ilk anneme söyledim.

Kadın naptı sizce ? Güldü sonra da ağzıma sıçtı haklı olarak.

"Ben seni  o kadar  zayıflatmaya çalıştım diyetsyene götürdüm , spor salonuna yazdırdım. Elimden geleni yaptım zayıfla diye.Sen anca mı zayıflamaya karar veriyosun!?"

Doğru ,annemin zoruyla bi süre spor salonuna gitmiştim.Daha doğrusu üç ay kadar gitmiştim.

Nerdeyse bir yıl önce olan bu spor şeysinde de :

İlk başta hevesle "Zayıflıcam been!! Bi haftada yarım kilo versem en az iki hafta da bir kilo. Bir de diyet yapsam haftada bir kilo garanti veririm ya bu da bii ayda dört kilo eder. Bir de şok diyet falan yapsam ben iki üç aya fıstık gibi olurum yaa." dedim.

Spor salonunun kenarında da bir tane tartı vardı. İlk günki çalışmanın öncesinde tartınmıştım ben tabi. Öncesi sonrası falan yapıcam sözde. Yanıma bi buçuk litrelik sulardan aldım.

Sonra gittim o yönlendirip şu aletten 30 dakika falan diyen işsiz genellikle kaslı olan adamlar var ya. Ha işte onlardan biri de beni yönlendirdi. 

45 dakka boyunca yürüyüş bandı , 30 dakika bisiklet 40 dakka da uzay  bisikleti mi ne ondan yaptırdı bana. Bi de bi sürü saçma alet. (aletleri bilmiyosanız boşverin spor aleti işte :)) 

Derken iki saat boyunca anam ağladı. Yorgunum iyice üstümden tır geçmiş gibiyim. Hemen gittim tartınmaya. Bi yandan da " Ben kesin bi 1 kilo vermişimdir en azından " diye düşünüyom

Bir çıktım tartıya. 

Anaam. Ben zayıfladım diyordum bilmem kaç gram almışım oysaa!!

Ordaki adama gittim dedim böyle böyle diye.

"Su içtin ya ondandır bi kaç gram alman normal zaten. Zayıflamak kolay değil hem. Bi iki hafta sonra anca fark etmeye başlar. O kadar kolay olsa ülkede obez mi kalırdı ?" dedi gülerek.

O günden sonra da kendime olan güvenimi de kilo vermekteki hevesimi de yitirdim. Annem üç ay boyunca beni spor salonunda çalışıp kilo veriyor sanarken de soyunma kabinlerinde oturup telefondan oyun falan oynadım. Tabi annem de bi süre sonra fark edince bi boka yaramadığını üç aylık spor salonuna verdiği paraya acıyarak bi daha da göndermedi beni oraya.

Diyetle alakalı kısma gelirsek de tam üç kere gene annemin zoruyla diyetsyene gittim. Ama annem özellikle son diyetsyene gittiğim zamanki olayı yüzüme vurup benim ağzıma sıçar genelde.

Bundan üç yıl öncesi yine. Okulda obeziteyle alakalı konuşma yapmak üzere bi kaç tane kadın gelmişti. Tuhaftır ki konuşmayı yapan kadın da 500 kilo olması muhtemel biriydi. Obez birinden de "Sağlıklı beslenin. Şişmanlık kötüdür. Obezite öldürücüdür. " gibi şeyler duyunca pek de motive olmuyor insan.

Ama asıl kötü tarafı da sınıfın ortasına koydular tartıyı hepimizin boyunu ve kilosunu tek tek ölçüyorlar. 

Lan sanane benim kilomdan. Ordan belli olmuyor mu şişman olduğum gerizekalı!

Bir de bu yetmezmiş gibi bağırıyolar herkesin ortasında :

"Heliin Sayar 45 kilo 156 boy"

"Oğuz Yurt 38 kilo boy 148 "

"Alya Güner boy 158 kilo kilo 68.6"

Bunu bağıra bağıra söyledikten sonra tüm sınfın yani nerdeyse tüm sınıfın bana olan bakışlarını ve hakaretlerini hatırlıyorum hala.

Bu olaydan sonra ben anneme ağlayarak gidip "Zayıflıcaaeem bheen" diye bağırmıştım annemde diyetsyene götürmüştü beni.

Diyet falan yazdı kadın. Yok dondurma olarak sadece bir tane Max yiyebilirmişim , yarım yağlı süt içmeliymişim falan gibi kadın sıraladı da sıraladı öyle yap böyle yapma diye. Sonra da :

"İki hafta sonra gelin bana tekrar diyeti yeniler kaç kilo verdiğine bakarız " dedi.

Ama ben bir daha hiç diyetsyene gitmedim.Ne iki hafta sonra ne de bi ay sonra.Daha doğrusu annem götürmedi.

Annemin yerinde olsam ben de götürmezdim. 

Çünkü:

Bi hafta diyet yapıp 72 kiloya çıkan mal bi kızı var.

Ama bu sefer kesinlikle böyle olmayacak. Çünkü ben artık eskisi kadar mal değilim. 

Ve bu şekilde yeniden başka bir spor salonuna yazıldım.