Na podniszczonym, kamiennym parapecie sierocińca Wool's siedział Tom. Za przybrudzoną, spękaną szybą chłopiec dostrzegał dzieci bawiące się na podwórku. Dzieci, które się go bały. Usta bruneta wygięły się w złowieszczym uśmiechu, który zdecydowanie...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Minęły już dwa lata, odkąd poznałam Toma. Dzisiaj obchodzimy więc moje jedenaste urodziny i naszą małą rocznicę.
— Żyjesz, Belle? — spytał mnie Riddle.
Skinęłam nieznacznie głową, lecz jemu to nie wystarczyło.
— Więc czemu jesteś taka cicha? — drążył brunet, delikatnie unosząc brew.
— Zamyśliłam się. — widocznie Marvola nie usatysfakcjonowała ta odpowiedź, ponieważ właśnie otwierał usta, by mi coś odpowiedzieć, gdy do pokoju wtargnęła pani Cole. Na twarzy Toma pojawił się grymas niezadowolenia, a ja nie zdołałam powstrzymać parsknięcia.
— Jak tam nasza jedenastolatka? — spytała pani Cole, która zawsze odwiedza każdego, kto obchodzi urodziny. Pamiętam, jak Riddle zawsze po jej wizytach wściekał się i klął na każdego, kto o niej wspomniał. W gruncie rzeczy mu się nie dziwię — Cole zawsze zadawała dziwne pytania, na przykład w jego urodziny spytała, czy coś między nami jest.
— Bardzo dobrze pani Cole. — wysiliłam się na uśmiech tak mocny, że rozbolały mnie policzki. Nienawidziłam tej kobiety.
— Świetnie! — klasnęła w dłonie. — A ty, Tom?
— Wspaniale. — odpowiedział, zaciskając szczęki.
— Dobrze, ja już pójdę. — usłyszeliśmy tylko cichy trzask drzwi i jej kroki na schodach.
— Jeszcze tego wszystkiego pożałuje. — rzucił mściwie brunet.
Pani Cole jest naprawdę wredna, choć przy tych, co trzeba, potrafi zgrywać anioła. Pamiętam, jak raz Tom pomylił się na lekcji matematyki. Kiedy tylko wróciliśmy do sierocińca, Cole go spoliczkowała.
— Też jej nie cierpię. — westchnęłam cicho. — A rok szkolny zbliża się wielkimi krokami.
— Nawet mi nie przypominaj. — machnął ręką w rozdrażnionym geście.
Mimo iż byliśmy jednymi z najlepszych uczniów, nie cierpieliśmy tam chodzić. Ta niechęć niekoniecznie była powodem nauki, winiłabym o to raczej tłumy nieokrzesanych bachorów. Byłam pewna, że w tym roku nic się nie zmieni.
