İlk defa bu kadar endişeli uyanmıştım. Dün gece ki sesler neydi? Bunu çok merak ediyordum, hemen evden çıkıp sesleri duyduğum tarafa koştum sahilde başlayıp ormanın girişinde biten ayak izleri vardı o an vücuduma sıcak bir titreme geldi. Ne yapacağımı şaşırdım ve korktum, ayak izlerinin bittiği yerde bir kamp ateşi vardı ama oraya hiç bakmadan eve koştum.
Güney, Aden, Sera hadi kalkın çabuk olun.
"N'oluyo Tuna?"
"Soru sormayın, çabuk hadi"
Aceleyle herkezi uyandırıp ayak izlerinin olduğu yere götürdüm, o an ki hissettiğim duygular nefes almamı zorlaştırıyor, kalp ritmimi arttırıyordu. Nihayet izlerin olduğu yere gelmiştik onlara ayak izlerini gösterdiğimde verdikleri tepki, benim gösterdiğim tepkiyle aynıydı. Aden hayretler içinde ve titrek bi sesle sordu...
" Tuna, bunlar ne?"
" dün gece bazı sesler duydum ve uykum bölündü, sesler o kadar çok ayak sesine benziyordu ki kalkıp bakmaya ya da sizi uyandırmaya cesaret edemedim. Bu sabah, gece duyduklarımın gerçek olup olmadığını anlamak için buraya geldim ve bu manzarayla karşılaştım, izleri takip ettiğimde ise önüme bi kamp yeri çıktı oraya hiç bakmadan eve koştum ve size haber verdim...
" o zaman şu kamp yerine bi bakalım mı?"
" hadi gidelim."
Ayak izlerinin sonuna geldiğimizde kamp alanına ulaştık, her taraf hayvan kemikleriyle doluydu ve farklı farklı, küçük büyü kesilmiş kafalar vardı. Kötü bi görüntüydü daha fazla bakmadan eve geri döndük. Sahile inip oturduk ve konuşma başladı.
"Bunlar neydi şimdi?"
" Bilmiyorum!"
" benim bazı çıkarımlarım var. Mesela daha önce bizim ada da böyle hayvanlar gördüğümüzü hatırlamıyorum, bu yüzden gelenler her kimse bu adadan değiller. "
" Ne yani diğer adalarda yaşayan yerliler mi var?
" Evet, ben de böyle tahmin ettim ama kesin değil tabiki. "
" Peki n'apmamız gerek?
" yapacak en akıllıca şey onlarla hiç karşılaşmadan planımızı hızlandırıp bu adadan bi an önce kurtulmak olacaktır. Çünkü onlar eğer sandığımız gibi yerlilerse bizi yakalamaları hiç de zor olmaz!...
