Hayatımın en heyecanlı gününün böyle olmasını hayal etmemiştim. İçimde hem sevinç hem de heyecan vardı nihayet bu adadan kurtuluyorduk, herkesi uyandırmak için şu şekilde bağırdım:
"Hadi uyanın gidiyoruz."
Hepsi bir eliyle gözünü ovuşturarak uyandı. Hep birlikte sırt çantalarımıza gerekli olacağını düşündüğümüz her şeyi koyduk, biraz da atıştırıp sabahın ilk ışıklarıyla yaptığımız gemiye binip yola çıktık...
Yaklaşık bir saattir okyanustayız, ada bir nokta kadar görünüyor güneş bizi susatmaya başladı ancak yemek ve suyu idareli kullanmamız gerektiği için çok fazla susamadan su içmiyoruz. Bu yolculukta ölme ihtimalimiz çok fazla ancak biz bunu göze aldık çünkü iki yıla yakın bir süredir o adadan başka bir yer görmedik ve artık bu riski almanın zamanı geldiği için bu planı uyguladık.
Şu an nereye gittiğimiz hakkında hiçbirimizin bir fikri yok, her yanımız sularla çevrili ve bir bebek beşiği gibi sallanıyoruz...
Neredeyse akşam oldu ancak biz hâlâ bir karaya rastlamadık, bu iş umduğumuzdan çok daha zor olacak gibi görünüyor. Adada sabretmeyi öğrenmiştik iki yıl boyunca çoğu zaman sabretmek zorunda kalmıştık bu bizim için iyi bir deneyimdi, ancak şu an çok sabırsızlanıyorduk, aslında haklıydık çünkü bir kara parçası bizi çok mutlu ederdi. Hâlâ birbirimizi görebiliyorken yemeğimizi yedik ve biraz da su içip yattık uyumak pek zor olmadı çünkü gemimiz sallanıyordu bu da bize bir beşikteymişiz gibi geliyordu aklımda bir sürü soru vardı ancak şimdi sırası değildi. Hep birlikte kıvrılıp uyuduk...
Lütfen aşağıdan bir oy verin ve görüş ve önerilerinizi yorum yaparak bana bildirin.
