Beauty and the Demon

Kabanata 5

They are not

Sa mga sumunod na araw ay hindi na ako bumababa kapag dumarating sila Nanay. Maybe they will be curious about my absence. Maybe they will go up here in my room and check me if I'm okay. Ngunit lumipas ang mga araw ay hindi iyon nangyari. Naririnig ko ang pagdating nila. I always anticipate for them to go upstair. Ngunit bumabagsak ang lahat sa tuwing lumiliko sila at hindi tumutuloy sa kwarto ko.

Lalong luminaw sa akin ang lahat. Na ang tanging nakakapagpaalala sa kanila na may anak pa silang isa, ay sa tuwing nagpapakita ako. Paano kaya ngayon na hindi nila ako nakikita? Maybe, they already forgot about me. They forgot that they still have a daughter.

Pumikit ako at pinilit na humalo sa hangin. Ngunit sa tuwing sinusubukan ko ay bumabalik lamang ako sa aking kama. Hindi ko alam kung paanong may mahika na naman ang palasyo kaya hindi ako makatakas gamit ang teleportation. Sinabi ba nila kay Nanay, that's why she activated it again? Pero bakit hindi niya ako pinagalitan? Maybe, she's already too tired to scold me.

I suddenly felt guilty. Kahit naman na sinabi ko na kaya ako umalis para makapagliwaliw, isa rin sa dahilan noon ay mapagalitan ako ni Nanay. Para mapansin nila ako. And now, maybe she learned about it but she's already too tired para pagsabihan ako. Am I a bad daughter for provoking her?

I ran my fingers through my hair before I stood and took a glance of myself in front of the mirror. All I can see is girl with a cheerful aura and sweet smile. Kahit sarili ko, kaya ko lokohin na masaya ako. I'm wondering, when will be the time that someone will know about my true feelings? Kailan siya darating? He or she that will know that every smile I flash is just an additional to my facade. That I love to wear a mask.

Huling sulyap ang ginawa ko bago tumungo sa hardin. Umupo ako sa upuan at pinagmasdan ang paligid. Memories flooded my mind. I suddenly remember the time that we are still complete. Iyong panahon na masaya pa kami at tunay ang ngiti ng aking mga magulang. Dustin was always at my side, guiding me on each steps that I do.

Napalunok ako sa alaalang iyon at nasapo ang dibdib. I suddenly became aware how much I miss my twin brother. Kung narito siya, hindi lang sila Nanay at Tatay ang magiging masaya. Pati ako. He's always at my side. Napangiti ako kasabay ng pagtulo ng isang luha. He always want to be a brother to me.

Naaalala ko pa ang bata niyang mukha ngunit marunong ng magsungit. I'm a little bit afraid on him because of his intimidating presence. Magkasingtanda kami ngunit mas nauna siyang nadevelop sa akin. He possess the characteristics of vampires kaya mas mabilis siyang lumaki, hindi katulad ko na katulad daw kay Nanay noon. At siguro, dahil na rin doon, Kuya Dustin saw me as a fragile thing. That's why he's so protective towards me.

Bata pa man ako ngunit naaalala ko pa ang ilang mga pangyayari noon. I felt so bad about myself. Noon, lagi akong naiinis sa kaniya dahil sa labis niyang pagbantay sa akin. Pero ngayon, all I can feel is longing. I miss his strict expression. His kisses on my forehead, his warm and small hugs for me. Ang pagsinghal niya sa akin sa tuwing hindi ko siya tinatawag na kuya.

I'm sure, kung hindi siya nawala ay hindi ganito kamiserable ang lahat. I won't ever feel alone because literally, he's my other half. At kung hindi lang din nawala si kuya Dustin, sana may isa pa kaming kapatid.

Pinikit ko nang mas mariin ang mata. I want to remember what happened on the past. Bakit nawala ang kuya ko at ano ang nangyari. But all I can see is pure black and I don't know why. Ang sabi nila Nanay ay basta na lang siya nawala. Pero hindi ko alam kung bakit hindi ako makontento sa sagot nilang iyon. It's like, there's something that they are hiding. All I know is, he lost and Nanay lost the unborn child at the same time because of depression.

Sa lahat ng sakit na nararamdaman ko emotionally, I always try to understand them. They lost two of their children. Ang isa ay wala na talaga samantalang ang isa pa ay maaaring buhay pa. But a certain thought is trying to invade my mind, sometimes. They already lost two of their children, kaya dapat ay matakot sila. They should love me more. Mas pahalagahan dapat ako dahil sa kaisipan na baka ako rin ay mawala. But it is the total opposite. Baliktad ang nangyayari.