BLACK EYES (NL) - Voltooid

Hoofdstuk 38 (verbeterd)

Dit is het jurkje dat Kat aandoet. Veel leesplezier! X.Hannah

Vandaag is de dag dat ik ga praten met Jackson. Ik ben benieuwd wat hij allemaal heeft te zeggen. Gister ben ik nog naar het bos gegaan en heb ik daar nog lekker relaxt gewandeld om te ontspannen en na te denken. Ik begin nu eindelijk ook weer een beetje normaal te eten en daardoor ook hopelijk een beetje aan te komen. Ik heb afgelopen weken namelijk niet veel gegeten. Ik ben ook gewoon zo verdrietig. Hopelijk gaat het komende weken beter en raak ik over Jackson heen. Dat zal denk ik niet zo snel gaan maar hij heeft me wel echt pijn gedaan.

Ik sta in mijn inloopkast. Wat doe ik aan? Ik moet het nu wel echt bedenken want het is al half drie. Luke wilde me persé brengen met de auto en dan met me praten. Gister hadden we namelijk een soort ruzie en hij appte me daarna ook de hele tijd dat het hem speet. Ik doe wel een jurkje aan. In mijn kledingkast hangt een heel mooi zwart jurkje. Het is echt een van mijn lievelings jurkjes. Daaronder doe ik zwarte hakken en ik heb knalrode lippenstift op. Ondanks dat ik een stuk magerder ben dan eerst vind ik mezelf er nog steeds mooi uit zien. Vooral in dit jurkje. Mijn telefoon pingt. Het is een appje van Luke. "Ik sta voor de deur" appt hij. Ik loop snel naar beneden en ga naar buiten. Daar staat Luke tegen zijn auto aan geleund achter het hek dat om het huis staat. Wanneer hij mij ziet veert hij op. Ik loop snel naar hem toe en stap in de auto. "Wauw, Jackson heeft echt geluk," zegt Luke. Ik erger me eigenlijk alleen maar aan wat hij zegt. Gisteren zei hij nog dat ik bijna een skelet was en nu gaat hij me complimentjes geven? Ik heb daar geen behoefte aan. Ik blijf star voor me kijken, uit het raam. "Katty laat me het uitleggen," zegt Luke dan. Ik zucht en kijk zijn kant op, maar kijk hem niet in de ogen aan. "Ik ben gewoon bezorgt om je, ik bedoelde het helemaal niet in de zin van je bent lelijk ofso en ik was gewoon bezorgt," zegt hij. Ik zucht. "Ja dat kan best zo zijn maar dan hoef je niet te doen alsof je alles beter weet. Alsof jij weet wat ik moet doen en alsof ik een skelet ben," zeg ik. Ik ben de laatste tijd zo emotioneel instabiel dat ik letterlijk bij alles moet huilen. Nu dus ook. Een traan bibbert over mijn wang en ik kijk snel weg. Gelukkig zijn we er nu en Luke stopt de auto. Hij wil duidelijk nog iets zeggen maar ik laat het niet toe. Ik stap snel uit en zeg nog een korte "dankjewel". Luke roept nog mijn naam maar ik ben het cafétje al in gerent. Een aantal tranen rollen over mijn wangen maar ik bedek mijn ogen met mijn handen. Ik wil niet dat iemand me zo ziet. Ik ren snel richting de meisjes-wc maar voordat ik daar aankom word ik al tegengehouden. "Kat? Ben je oké?" zegt een stem die verdacht veel op die van Jackson lijkt. Geweldig, dat ook nog. Zijn hand leunt nog op mijn schouder want hij had me omgedraait. Ik sla snel zijn hand van mijn schouder af en draai me weer terug. "Ja prima, ik kom zo," zeg ik snel en dan loop ik de meisjes-wc in.

Ik heb me weer een beetje degelijk gemaakt en loop de meisjes-wc uit. Ik zie Jackson al zitten in het drukke cafétje. Hij heeft een klein tafeltje geclaimd en zit met zijn rug naar me toe. Ik zet dapper wat stappen op hem af. Al snel hoort hij me boven de geluiden van andere mensen en draait hij zich om. Hij ziet me staan en staat snel op. "Kom zitten," zegt Jackson. Ik knik kort en ga tegenover hem zitten. Laat de hel beginnen.

"Kat ik had dit nooit mogen doen. Het is echt de grootste fout van mijn leven! Ik dacht gewoon dat ik je al had verloren en het voelde als mijn schuld dat je was neergeschoten. Ik had je op moeten komen halen! Ik had je moeten redden! Ik was zo down toen ze vertelden dat ze dachten dat je dood zou gaan. Ik had het al opgegeven," zegt Jackson. Ik zucht diep. Ik heb irritaties aan alle verontschuldigen en ik probeer echt boos te zijn en al dat maar ik kan alleen maar kijken naar hem. Zijn lippen die bewegen terwijl hij praat. Hoe hij met zijn hand door zijn haar gaat terwijl hij fronsend naar zijn drinken kijkt. Hoe zijn ogen verward staan en hoe er zelfs een traan in zijn oog verschijnt die hij vervolgens er snel uit wrijft. Ik kan niet boos op hem zijn. Ik hou van hem. Maar ik zou boos op hem moeten zijn. Zo ontzettend boos.