BLACK EYES (NL) - Voltooid

Deel 2 - Hoofdstuk 7

Kippenvel in mijn nek, mijn tanden die op elkaar klappen en mijn ogen die ver open staan. Iemand staat achter me en houd zijn hand hard op mijn mond terwijl hij me naar zich toe trekt..

Voor korte tijd ben ik verstijfd, maar dan kom ik in actie. Ik open mijn mond en bijt hard op een van de vingers van de man. Dan, terwijl ik me omdraai, stoot ik met mijn rechter ellenboog vol tegen zijn kaak. "Godver..." sist de man en nu pas zie ik wie het is. "O mijn god, Jackson sorry!" fluister ik en ik kniel naast Jackson neer die achterover op de grond was gevallen. Jackson glimlacht alleen maar heel kort waarna hij weer in elkaar duikt en grijpt naar zijn kaak. Ik had hem een goeie klap verkocht.

Jackson staat op en trekt me achter hem. "Kat, ga slapen," zegt hij terwijl hij beschermend voor me staat. "Nee." "Wat?" "Nee, ik ga niet slapen. Wat is er aan de hand?" vraag ik. "Nick is terug." Ik verstijf. Wat? Maar ik slik mijn angst weg.

"En nu?" fluister ik. "Nu ga jij slapen," antwoord Jackson. "Ik ga niet slapen. Wat je ook gaat doen, ik ga je helpen." Jackson zucht overdreven. "Waarom ook altijd zo nieuwsgierig en eigenwijs," zegt hij, zijn hoofd schuddend. Maar ik weet dat hij grijnst. 

Dan horen we zachtjes hoe er iets in het sleutelgat van de voordeur gaat, een zachte klik en dan het gekraak van de deur zelf. Zachte voetstappen, waarschijnlijk heeft de persoon niet eens schoenen aan, zo zacht klinkt het. Dan gaat de deur naar de woonkamer open. Ik hoor hoe Jackson zachtjes ademhaalt. Ik wil zijn hand pakken om hem gerust te stellen maar dan zie ik het zilveren glimmende object. 

Voor ik iets kan zeggen is het al begonnen. De keukendeur is open geduwd. Een afgrijselijke gestalte is naar binnen gekomen. Jackson heeft zijn pistool geheven en ik sta achter hem. Oog in oog met mijn persoonlijke duivel. 

"Heb je me gemist broertje? Of jij dan prinses?" Ik slik en voel hoe de ruimte een beetje draait, maar ik kan me nog vast houden aan het aanrecht voor ik omval. Mijn benen voelen als spaghetti en ik betwijfel of het morning sickness is wat me zo misselijk maakt. 

Nick zet wat stappen naar voren. Jackson houd zijn pistool op hem gericht, maar zijn hand trilt. Ik ga achter Jackson vandaan. Nu sta ik naast hem. "Wat wil je van ons?" vraag ik, mezelf nog steeds goed vasthoudend aan het aanrecht. "Ons? Ik hoef niks van hem, alleen van jou prinses," zegt Nick en hij zet nog een stap dichterbij.

"Je blijft met je poten van haar af!"